Feykir - 12.03.2009, Blaðsíða 8

8 Feykir 10/2009
Miðja íslands heimsótt og vígó
Lögmálum
náttúrunnar
ögrað á
upptjúnnuðum
tryllitækjum
Skiptabakki, hús Ferðaklúbbsins á Goðdalafjalli.
Ferðakúbburinn 4x4 stóð
fyrir því að reisa
myndarlegan minnisvarða
úr stuðlabergi á þeim stað er
Landmælingar íslands
höfðu reiknað út að væri
miðja Islands. Hann
reyndist vera í Skagafirði,
norðaustan við Hofsjökul
við Illviðrishnjúka. Um
síðustu helgi var staðurinn
og minnisvarðinn vígður við
hátíðlega athöfn að heiðnum
og kristnum sið og var
blaðamanni Feykis boðið að
slást í hóp Skagafjarðar-
deildar 4x4 og verða vitni að
vígslunni svo og að kynnast
þeim heimi sem jeppakarlar
og konur lifa í.
Mikill spenningur var í
mönnum fyrir athöfninni
enda í annað sinn sem reynt
var að framkvæma hana. Eins
og allir vita er allra veðra von á
hálendi íslands og fyrir ári
síðan kynntust menn því þegar
vigslan átti að fara fram, en
vegna veðurs komust færri en
til stóð. Sunnanmenn voru
með í sínum fórum skjöldinn
sem skrúfa átti á steininn góða
og segir til um að þarna sé
Miðjan en þeir komust ekki
alla leið. Þetta fannst
Skagfirðingunum heldur aumt
því þeir biðu þá eftir þeim við
steininn sem átti að vígja. En
nú var sem sagt komið að því
að reyna aftur.
Algjör sykur
Skagfirðingar voru búnir að
melda sig í ferðina á lójeppum
sem allir voru útbúnir til
stórra átaka. Flestir lögðu af
stað seinnipart á föstudegi og
ætluðu að gista í Skiptabakka
en hinir lögðu af stað snemma
á laugardagsmorgni. Blaða-
maður var í þeim hópi sem fór
á föstudegi og það verður að
segjast að spenningurinn var
mikill enda í fyrsta sinn sem
hann fer í alvöru jeppatúr.
í Lýtingstaðarhreppi hin-
um forna var ferðinni heitið
að jeppaslóð sem liggur upp
Goðdalafjallið. Þegar á slóðina
var komið ruku allir út úr
bílunum og létu loftið leka úr
dekkjunum. 3 pund heyrðist í
einum en annar sagðist ætla
að vera með þrjúoghálft hjá
sér. Gott þeir eru allavega
nálægt hvor öðrum hugsaði
ég-
Ferðin hófst þegar dekkin
litu út fyrir að vera í ólagi og
þeyst var af stað yfir móa og
mela og skafla sem ófærir eru
venjulegum jeppum hvað þá
svokölluðum slyddujeppum.
Enginn skafl virtist svo mikill
að ekki var fært yfir hann fyrr
en komið var að gili einu en
þar gátu menn reynt tækin sín
af alvöru. Snjórinn var laus í
sér og ég heyrði að hann var
kallaður „algjör sykur“.
Eftir nokkra stund og spól
voru allir komnir yfir og á leið
í Skiptabakka. Skiptabakki var
upphaflega gangnamannakofi,
staðsettur á Goðdalafjalli en
4x4 í Skagafirði fengu hann
leigðan sem þróaðist þó
þannig að þeir eignuðust
hann. Nú er þetta myndarhús,
svefnskáli með kojum og
matarborði, eldhús og klósett í
viðbyggingu sem byggð var
fyrir nokkrum árum og svo
rúmgóð forstofa sem reist var
síðasta sumar. Þar fer vel um
klúbbfélaga og greinilegt að
hugsað er vel um húsið enda
félagsmenn allir hagir bæði á
tré ogjárn.
Kveikt var upp í olíuelda-
vélinni og gashiturum og
lagað kaffi. Fengu menn sér að
borða og skiptust á sögum
fram á kvöld sem flestar
snerust um bíla og ferðalög þó
pólitík hafi eitthvað borið á
góma. Farið var í koju upp úr
miðnætti því upp skyldu allir
Fjölmennt lið var mætt til að vígja Miðjuna.
klukkan sjö og lagt af stað að
miðju íslands klukkan 9 að
staðartíma. Menn vildu fara
tímanlega af stað því búist var
við þungri færð og meiri
sykri.
Eins og á Facebook
Um morguninn eftir fengu
menn sér árbít, gengu frá dóti
og húsi og lagt af stað yfir
Jökulsá vestari sem rennur rétt
neðan við húsið. Ég trúði því
varla að þar væri hin rosalega
jökulsá sem maður þekkir
neðar í héraðinu því þarna
rann hún undir klakabrynju
ósýnileg ókunnugum rnann-
inum. Yfir fóru bílarnir
áreynslulaust og stefnan tekin
lengra inn á hálendið.
Nú var bjart yfir að líta,
útsýni gott og dagurinn rétt að
byrja. Engan sá ég veginn enda
ekki um hann hugsað af
bílstjóranum sem í þeim bíl
sem ég var farþegi með var
formaður klúbbsins og heitir
Hilmar Baldursson mjólkur-
fræðingur. Hann er ekki alveg
ókunnugur þessu svæði enda
alinn upp á þessum slóðum
og hefur farið ófáar ferðirnar
á öllum árstímum. En hann
fræðir mig á því að tækin sem
hann hefur í mælaborðinu
séu ómissandi enda keyrt eftir
GPS tæki sem sýnir
nákvæmlega hvar og hvert á
að aka. Nákvæmnin er slík að
það sést ef farið er fáa metra
frá slóðinni sem búið er að
merkja inn á tækið.
Annað sem mikið er notað
er talstöðin. Þar fara fram
samskipti sem eru hvoru
tveggja sem öryggisatriði og
hins vegar algjörlega gagns-
laus en gerir ferðina skemmti-
legri og sameinar hópinn með
smá athugasemdum á borð
við það sem maður þekkir á
Facebook og verða ekki raktar
hér.
Ferðin gekk vonum framar
og færðin betri en menn
bjuggust við í upphafi.
Nokkrum sinnum var stoppað
og teygt úr sér spáð i hlutina
eins og gengur og í og með
beðið eftir þeim sem lögðu af
stað fýrr um morguninn úr
byggð en þeir bættust þó
fljótlega í hópinn svo nú voru
saman komin sextán gull-
fallegir jeppar.
Rammgöldróttur
landeigandi
Engar hindranir töfðu trylli-
tækin að ráði en útsýnið fór
þverrandi með éljum og þoku
á stöku stað þó ekki væri
veðrið vont. Á köflum sást
lítið annað en birtan þó að
stundum grillti í hóla og
hæðirogjafnvellllviðrahnjúka
sem keyrt var fram hjá þegar
áfanganum var náð. Miðjunni
náðum við fyrir klukkan
ellefu, langt á undan áætlun