Feykir - 19.03.2009, Blaðsíða 6

6 Feyklr 11/2009
OPNUVIÐTAL Feykis
Þuríóur Harpa
Siguróardóttir,
framkvæmdastýra
Nýprents, lenti í
alvarlegu hestaslysi
vorió 2007. meö
þeim afleióingum
aö hún lamaðist frá
bringspölum og nióur.
Þuríóur fer nú síósumars
til Delhí á Indlandi þar
sem hún hyggst leita
bóta meina sinna.
Meöferó þessi mun
aó öllu óbreyttu kosta
Þuríöi 25 - 30 milljónir
og hafa vinir hennar í
samráöi viö Þuríði hrint
af staö heilmikilli söfnun
henni til handa.
Þuríður lýsir sjálfri sér sem
venjulegri íslenskri konu. -Ég er
42 ára í sambúð með góðum og
traustum manni og á með
honum þrjú börn á aldrinum
13-22 ára. Ég er grafískur
hönnuður og hef unnið sem
slíkur í 20 ár. Áhugamálin hafa
verið margvísleg en skemmti-
legast hefur mér þótt að stunda
útivist, á hestbaki, á skiðum,
gangandi á fjöll eða skokkandi.
Líf mitt var einmitt á þeirri leið
fyrir tveim árum að ég gæti
virkilega farið að gefa mér meiri
tíma fyrir mig og mína en á
augnabliki tók líf mitt nýja
stefnu. Ég var nýbúin að fagna
þeim tímamótum að verða
fertug og ferma miðbarnið þegar
ógæfan dundi yfir, segir Þuríður.
Þuríður og maður hennar, Árni
Friðriksson, voru í reiðtúr þann
26. apríl 2007 þegar hrossið sem
hún var á trylltist. -Eg kastaðist
af baki og lenti á brjóstbakinu
ofan á grjótnibbu.
Ég hryggbrotnaði, rifbeins-
brotnaði og lamaðist ffá
brjóstum. Það var einkennileg
tilfmning að finna allt í einu
ekkert fyrir neðri hluta líkamans.
Mig óraði þá ekki fýrir því að það
yrði hlutskipti mitt. Ég fór í
aðgerð á Landspítalanum
morguninn eftir og var mínum
nánustu þá tjáð að ég yrði trúlega
í hjólastól það sem eftir væri
ævinnar. Síðan tók við 6 mánaða
endurhæfing á Grensás. Að
henni lokinni kom ég heim í
hjólastól, sem er það erfiðasta
sem ég hef gert á ævinni. Sem
betur fer eru hendurnar heilar og
því gat ég snúið aftur í mitt gamla
starf, segir Þuríður alvörugefin.
Eftir að heim kom upplifði
Þuríður sig vera í aðstæðum sem
hún hefur enn ekki fúndið leið
út úr. - Ég geri það sem ég get til
að lifa eins eðlilegu lífi og hægt
er en að sjálfsögðu er ég ekki sátt
með hlutskipti mitt, ég vil ekki
vera bundin í hjólastól. Ég hóf
því leit að leið til að fá einhverja
bót. Eftir nokkra leit komst ég í
samband við lækni í Indlandi
sem hefur þróað meðferð sem
byggist á stofnfrumum úr fóstri.
Eftir að hafa skoðað þessa
meðferð vel og haft samband við
annað fólk í sömu stöðu sem
hefur notið meðferðarinnar,
ákvað ég að athuga hvort ég væri
hæf. Indverski læknirinn dr.
Geeta Shroff er búin að yfirfara
mín gögn og segir að ég hafi von
um að fá einhverja lækningu.
Með vonina að vopni legg ég af
stað í ferðalag til að fá kannski
mátt í fæturnar á ný, eða til að
geta pissað án hjálpartækja
aftur.
Feröalag vonar
Þuríður leggur áherslu á að ferð
hennar til Indlands sé upp á von
en ekki óvon. - Ég fer af þvi ég er
viss um að fá eitthvað til baka og
mér er sama þó það verði kannski
ekki annað en hreyfa tærnar, það
er þess virði. Ég fer af þvi að ég er
viss um að ryðja braut fýrir aðra
hér á landi.
Hugsið ykkur ef ég get sýnt
fram á að þessi meðferð skilar
mér, lamaðri manneskjunni,
einhverju til baka, hvers virði
það verður fyrir aðra sem eins er
ástatt fyrir hér á Islandi og ekki
bara fyrir lamaða heldur líka
fýrir fjölskyldurnar og vinina
sem standa að lömuðum
einstaklingi. Þjóðfélagið í heild,
segir Þuríður og leggur þunga
áherslu á orð sín. Hún heldur
áfram; -Bráðum legg ég upp í
ferðalag, ferðalag sem varðað er
vonum og óskum. Ég óska þess
að ég fái aftur kraft í neðri
helming líkamans. Ég óska þess
að ég geti einhvern tímann aftur
náð í kaffibolla upp í skáp, að það
að ná í ostinn í ísskápinn verði
aftur einfalt, að finna að ég þurfi
á salernið og geta notað það eins
og áður, að geta gengið úti í góða
veðrinu á sumri eða vetri. Að
njóta þess að standa í sturtunni
og finna vatnið streyma niður
bakið og fæturna. Það er svo
margt sem ég vildi geta gert eins
og áður, helst vildi ég fá aftur líf
mitt eins og það var, en ég geri
mér grein fyrir að það er harla
ólíklegt að nokkuð verði eins og
áður.
Ömurlegt að finna
ekki fyrir fótunum
Aðspurð segist Þuríður gera sér
grein fýrir að það sé erfitt fyrir
aðra að setja sig í hennar spor.
-Ég get ekki ætlast til að fólk viti
hvað það er ömurlegt að geta
ekki fundið til í fótunum, né
notið þeirrar vellíðunar sem
fylgir t.d. að stinga fótunum í kalt
vatna eftir langa göngu. Að teygja
úr fótunum eftir góðan
nætursvefn, eða hreinlega að
geta lagst útaf á kvöldin án þess
að detta aftur fyrir sig vegna þess
að kvið- og bakvöðvar eru ekki