Feykir - 02.04.2009, Blaðsíða 6

6 Feykir 13/2009
OPNUVIÐTAL Feykis
Ingvi Guðmundsson hefur síðustu 18 mánuói barist við Hodgkins sjúkdóminn
Tók þessu sem
hverju ööru verkefni
Ingvi fórgjarnan í langa göngutúra á Nöfunum á meðan á meðferð stóð.
Ingvi Guðmundsson
á Sauóárkróki verður
21 árs á þessu ári.
Ingvi hefur síðustu
18 mánuói barist við
Hodgkins sjúkdóminn
en á dögunum lauk
hann geislameóferó og
fékk í kjölfarió á henni
jákvæöa læknisskoóun.
Ingvi deilir hér sögu
sinni meö lesendum
Feykis.
Hann er ekki þrekinn ungi
maðurinn sem kemur til dyra í
Raftahlíðinni og ósjálfrátt
hrekkur út úr mér þegar ég hef
heilsað; -Þú ert bara ekki að
verða að neinu. Ingvi horfir á
mig, glottir og svarið kemur um
hæl; -Ég get alveg farið í þykkri
föt fyrir þig. -Ha nei þú ert fínn
svona, hrekkur út úr mér og ég
dauðskammast mín fyrir fyrri
athugasemd mína. Við fáum
okkur sæti inni í stofú og sem vel
upp alinn ungur maður býður
Ingvi mér upp á kaffi sem ég
afþakka og við fáum okkur sitt
hvort vatnsglasið.
Ég byrja viðtalið á því að
spyrja Ingva hvernig meinið hafi
greinst. -Ég greindist í ágúst árið
2007 en hafði samt verið
drulluslappur allt sumarið og í
raun veturinn þar á undan. Þetta
stigmagnaðist alltaf þetta byrjaði
þannig að ég var alltaf þreyttur
og þurfti að sofa rosalega mikið.
Ég var í skóla og körfubolta og
varð alltaf slappari og slappari.
Um sumarið fór ég að léttast og
leit hreinlega orðið illa út. Eins
var ég alltaf með þyngsli fyrir
brjósti þegar ég var að anda,
rifjar Ingvi upp. í ágúst verður
Ingvi síðan veikur, fær hita og
verður að eigin sögn handónýtur.
-Ég fór til læknis sem setti mig í
myndatöku þar sem eitthvað
kom í ljós við vinstra lungað.
Hann telur því að ég sé með
lungnabólgu og setur mig á
sýklalyf. Þegar ég var búin að
vera á sýklalyfjum í þrjár vikur
án árangurs var ég sendur til
Akureyrar í sýnatöku.
Þegar niðurstaðan úr þeirri
sýnatöku lá fyrir var hringt i
Ingva og honum greint frá því að
hann væri með Hodgkins
sjúkdóm eða eitlakrabbamein.
-Læknirinn talaði fyrst við mig
en fékk síðan að tala við pabba.
Sjálfur vissi ég að það væri
eitthvað annað og meira að hrjá
mig en lungnabólga það gat bara
ekki annað verið, segir Ingvi. Ég
spyr hann í framhaldinu hvernig
hafi verið að fá þessar fréttir.
-Það var ekki skemmtilegt
eiginlega svolítið fúlt en samt
líka alveg léttir þvi ég var búinn
að vera hundveikur svo lengi.
Læknirinn sagði jafnframt að
þetta ætti að vera auðlæknanlegt.
Ég fékk að vita að ég ætti að fara
í meðferð, 16 lyfjagjafir á tveggja
vikna fresti og síðan átti þessu að
vera lokið þann 28. apríl 2008.
Ég horfði þvi bara á dagatalið og
tók þessu sem hverju öðru
verkefni. Ég grenjaði mig ekkert
í svefn eða neitt þannig heldur
tók þessu bara eins og hverju
öðru verkefni. Ég var ekkert að
fara að deyja úr þessu. Ég held að
þetta hafi verið mun erfiðara
fyrir mömmu, pabba og systur
mína sem er að verða 25 ára og
er í Háskólanum og því ein fyrir
sunnan.
Þessi fyrsta lyfjameðferð fór
fram á Akureyri og fór Ingvi þá
norður með pabba sínum
snemma morguns og kom til
baka að kvöldi. Meðferðin sjálf
tók fjóra til fimm tíma og segist
Ingvi hafa orðið veikur af þeirri
meðferð. -Ég byrjaði að æla
meðan verið var að dæla þessu í
mig. Keyrði síðan heim og
stoppaði þá tvisvar, þrisvar á
leiðinni til þess að æla og síðan
var þessi ógleði f svona tvo til
þrjá daga á eftir. Á meðan reyndi
ég að borða sem mest af
hafragraut því það er gott að æla
honum. Þessi meðferð var samt
ekki sterkasta lyfjameðferð sem
ég hef farið i og það er í raun
erfitt að lýsa hvernig mér leið,
útskýrir Ingvi.
Á meðan á meðferðinni stóð
hélt Ingvi áfram í skólanum og
lauk stúdentsprófi. -Ég fór í
meðferð aðra vikuna og í skóla
hina vikuna. Síðan reyndi ég að
vera duglegur að hreyfa mig og
halda mér í einhverju formi,
útskýrir Ingvi.
Hvað með vinina? Hvernig
tóku þeir þessu? -Það vissu í
raun fáir hvernig þeir áttu að
taka þessu. Sjálfur grínaðist ég
mikið með þetta, ég tók bara
þann pól í hæðina. Ég gaf heldur
ekkert alltof mikið færi á mér
með þetta. Ég er frekar lokaður
að eðlisfari og það breyttist
ekkert við þetta. Ég var ekkert að
ræða þetta of mikið við vinina en
kunni vel að meta þá sem héldu
áfram að koma, hanga með mér,
fara á rúntinn eða taka mynd
bara svona eins og áður. Er ekki
ágætt þegar maður er orðinn
tvítugur að fara að átta sig á því
hverj ireruvinirmannsog hverj ir
ekki, segir Ingvi.
í mars var aftur tekið sýni og í
þeirri sýnatöku kom ekkert í ljós
og allt útlit var fyrir að Ingvi
hefði sigrað meinið. -Ég var
ekkert að gleðjast neitt svakalega
yfir þessu því ég vissi sjálfur að
þetta var ekki búið. Líklega hafa
þeir bara hitt á dauðan vef þegar
sýnið var tekið. En sjálfúr fann ég
alltaf að það var eitthvað þarna
enn þá, segir Ingvi og síðar kom í
ljós að hann hafði rétt fyrir sér.
Meinið hafi jú minnkað en var
ekki horfið. Ingvi segir að
fréttirnar hafi fýrir hann sjálfan
ekki verið neitt svakalegar. Lík-
lega hafi þær verið erfiðari fyrir
þá sem stóðu honum nærri.
Nú tók við svokölluð ICE
meðferð. Meðferð sem stóð í þrjá
daga á þriggja vikna fresti. -í
þessari meðferð fékk ég öðruvísi
velgjuvarnalyf þannig að ég ældi
minna en í þessari meðferð fauk
hárið. Meðferðinni fylgdu jú
einhverjar aukaverkanir en þær
eru leikur einn miðað við
háskammtameðferðina sem ég
fór síðar í, segir Ingvi.
Ice meðferðin sló örlítið meira
á meinið en ekki nægjanlega
mikið og því var ákveðið að
freista gæfúnnar með svokall-
aðri háskammtameðferð. -Til
þess að geta farið í þá meðferð
þarf sjúklingurinn að vera með
hreinan merg. Það eru því ekki
margir sem geta farið í þessa
meðferð. Áður en ég fór í
meðferðina þurfti ég að fara í vél
þar sem stofnfrumum var safnað
og fór allt blóðið í líkamanum í
rúma 12 hringi, og frumurnar
sigtaðar út. Ég sat þarna heilan
dag í þessari vél með tvær slöngur
í líkamanum. Ein sem flutti
blóðið út og önnur sem skilaði
því aftur inn.
Hvernig var að sitja í svona vél?
-Það var alls ekkert skelfilegt.
Enda varð ég ekki veikur af
henni. Það var oft erfiðara að
fara í lyfjameðferðina þar sem
maður labbaði ágædega hress
inn á sjúkrahús og kom þaðan út
hundveikur. Það fer oftast á hinn
veginn þegar maður fer til læknis,
fer veikur inn en kemur hress út.
Áfram hélt meðferðin hjá Ingva
og samhliða því að ljúka meðferð
númer tvö var hann undirbúinn
undir háskammtameðferðina,
og fór í tvær lyfjagjafir í viðbót
þar sem svipuð lyf og í
háskammtameðferðinni voru
notuð, nema bara í minna magni.
-Auðvitað var þetta allt svolítið
spes upplifun. Sem dæmi þá var
ég í lyfjameðferð þegar fsland
vann Spán í handbolta í
undanúrslitum á ÓL. Þama