Feykir - 03.12.2009, Side 6
6 Feykir 45/2009
En þegar Þórður æki bflnum
þá væri engin hönd, hvorki að
ofan né neðan. Tflviljun ein
réði því að hann færi ekki útaf.
Hjálmar segir það nýja
reynslu fyrir sig að taka saman
efni í bók. Oft hafi verið minnst
á það við sig á undanförnum
árum en í hitteðfyrra hafi hann
ákveðið að láta slag standa
þegar Pétur Már Ólafsson
framkvæmdastjóri Veraldar
hafði samband við hann um
bókarskrif. -Éghefafþví nokkra
reynslu í mínum störfúm að
skrifa þó ekki hafi það verið
gefið út. Nú hef ég aðeins
kynnst því hvernig rithöfundar
lifa lífinu. Breytingin er sú
að nú er ég búinn að skrifa
ræðuna og fer með hana vítt og
breitt en annars þurfti ég alltaf
að semja nýja ræðu fyrir hvert
tækifæri, segir Hjálmar.
Bókin stökk beint í fyrsta
sæti metsölulista bókabúðar
Máls og menningar þegar
hún kom út og hefur fengið
lofsamlega dóma gagnrýnenda.
-Ég er óskaplega þakklátur
og nánast klökkur yfir þeim
móttökum sem bókin hefur
fengið. Ég hef gaman af að
skrifa og mér er efst í huga
þakkir til samferðamanna og
ég nýt þess að rifja upp það
sem var og er. Tíminn er fjótur
að líða og maður má ekki
alltaf vera á sprettinum. Mér
fannst ástæða til að staldra
við og rifja upp og um leið
lifir maður góða tíma aftur.
Hjálmar rifjar upp í bókinni
kynni sín af Húnvetningum
og Skagfirðingum og ber
þeim vel söguna. Árið 1976
útskrifaðist Hjálmar sem
prestur 26 ára gamall og
réðist strax tfl þjónustu í
Bólstaðarhlíðarprestakalli í
Austur-Húnavatnssýslu. Með-
fram preststörfum sinnti hann
kennslu á Húnavöllum en
hann viðurkennir að stundum
hafi reynt á þolinmæði hans,
Þegar blaðamaður hringdi í
Hjálmar til að falast eftir viðtali
sagði hann það vera sjálfsagt
mál. Hann væri staddur á
Hofsósi og færi þaðan Austur á
land. Hann var fus til að koma
við á skrifstofu Feykis en vissi
ekki hve lengi hann yrði á
leiðinni. Ég hváði við og spurði
hvort hann væri farinn að
hægja ferðina, því Hjálmar var
Elstu systkinin; Lúa, Hjálmar og Ari.
Prestsfjölskyldan á Sauöárkróki. Hjálmar, Ásta Sólveig, Sigriður, Kristinn, Reynir og Signý.
Hjálmar veifar tilgamalla vina á Sauðárkróki.
Séra Hjálmar Jónsson
dómkirkjuprestur er þessa
dagana að fylgja eftir
nýútkominni bók sinni sem
ber heitið Hjartsláttur, en
þar gerir hann upp við fortíð
sína sem er í senn bæði
lífleg og skemmtileg en
líka með tónum trega og
söknuðar. Margt hefur á
daga hans drifið og mörgu
skemmtilegu fólki verið
samferða og segir hann frá
því á sinn skemmtilega
hátt.
frægur fyrir að aka greitt um
þjóðvegi landsins. Hann sagðist
a.m.k. fara varlega. Hvort hann
ekur hægar en áður veit ég ekki
en Hjálmar var mættur innan
skamms og þáði kaffisopa
meðan rifjaðar voru upp ýmsar
sögur. Hjálmar segir frá því
í bókinni þegar hann sem
formaður skólanefndar og ók
oft ásamt Jóni F. Hjartarsyni
skólameistara FNV og Þórði
Þórðarsyni þáverandi bæjar-
stjóra milli Sauðárkróks og
Reykjavíkur og skiptust þeir
á að keyra. -Stundum þóttum
við fara óðslega og mesta
mildi að við værum ekki löngu
komnir út af á þessum ferðum
okkar. Smám saman komst
sú saga á kreik að einhver
hulinn verndarkraftur gætti
okkar. Hflmi Jóhannessyni
á Sauðárkróki varð að orði
að þegar ég æki bínum væri
ósýnileg verndarhönd yfir
honum sem héldi honum á
veginum. Þegar Jón væri við
stýrið þá væri þar líka hönd,
ekki að ofan heldur að neðan.
Séra Hjálmar Jónsson gerist rithöfundur
Hjartsláttur Hjálmars
stekkur beint á toppinn