Feykir - 21.12.2009, Qupperneq 7

48/2009 Feykir 7
( TÖLVUPÓSTURINN )
Allt er í heiminum hverfult
( ASKORENDAPENNINN )
Ásta Pálína Ragnarsdóttir
á Sauöárkróki skrifar
Tvö-þúsund-
og-tólf...
Séra Magnús Magnússon frá
Staðarbakka í Miðfirði var
valinn sóknarprestur í
Breiðabólstaðarprestakalli í
Húnavatnsprófastsdæmi 5.
nóvember sl. Hann hefur
verið skipaður í embætti frá
og með 15. janúar nk. þannig
að hann mun þjóna í Ólafsvík
yfir hátiðarnar en flytja síðan
á Hvammstanga um miðjan
janúar. Feykir sendi hinum
nýráðna sóknarpresti
tölvupóst.
Sæll Magnús og velkominn
heim, hvernig leggst þetta í
þig? -Þakka þér fyrir það. Að
heiman ég fór er ungur ég var
þó svo mér liði hvergi betur en í
túninu heima. En ég lagði land
undir fót og gekk menntaveginn,
tók vígslu og hef þjónað á
tveimur stöðum vitandi vits að
hver vegur að heiman er
vegurinn heim. Nú blasir sá
vegur við og ég þakka öllum
sem greiddu götuna heim í
hérað. Auðmjúkur geng ég til
krefjandi starfa og vona að
þjónusta min megi verða til
gæfu fyrir Húnvetninga og
héraðið.
Þú ert fæddur og uppalinn á
Staðarbakka í Miðfirði finnst
þér þú ekki nánast vera
kominn alla leið heim? -Til að
öllu sé til haga haldið þá er ég
fæddur á sjúkrahúsinu á
Hvammstanga og uppalinn á
Staðarbakka. Þannig að strangt
til tekið er ég að vitja fæðingar-
bæjarins. Síðan ég fór að heiman
fyrir 20 árum þá hefur Vestur-
Húnavatnssýsla sameinast í eitt
sveitarfélag og því er ég kominn
í mitt heimasveitarfélag og
þannig séð heim. En heim er
öðrum þræði staður friðar og
griða, andríkis og andrýmis,
faðmur umhyggju og vináttu.
Er ég horfi yfir Húnaþing vestra
í þessu ljósi; fólkið, foldina og
fjöllin þá finnst mér ég kominn
heim.
Ertu kominn til að vera heldur
þú? - Allt er í heiminum hverfult
m.a.s. prestarnir líka! Það væri
óábyrgt af mér að gefa út
yfirlýsingu um að ætla klára
embættisferilinn á Hvamms-
tanga því ég veit ekki á þessari
stundu hvort ég lifi til sjötugs!
Alltént er aðalatriðið að vinna
ljóssins verk meðan dagur er og
vinna úr gleði og sorgum lífsins
í kærleika, trú og von eftir besta
brjóstviti og heilbrigðri skyn-
semi. Glæða gleðina með brosi
og hlýju, krydda hvunndaginn
með kímni og sefa sorgina með
umhyggju og huggun.
Þú ert fjölskyldumaður ekki
satt? -Jú.égerkvænturBerglindi
Guðmundsdóttur, stoð minni
og styttu, því ég einn er ei nema
hálfur en með Berglindi er ég
meiri’ en ég sjálfur. Ávextir
ástarinnar eru þrír: Guðrún
Helga 13 ára, Rannveig Erla 9
ára og Guðmundur Grétar 5
ára.
Hvernig leggst þetta í aðra
fjölskyldumeðlimi? -Þetta
leggst vel í okkur öll. Börnin
hoppuðu nánast hæð sína í
fullum náttklæðum kvöldið sem
ég var valinn. Konan brosti sínu
blíðasta. Sjálfur tókst ég taK-
markað á loft enda jarðbundinn
maður en horfði til himins í
auðmýkt og þakklæti.
Er ekki snúið að standa í
jólaundirbúningi samhliða
búferlaflutningum eða ætlið
þið að geyma niðurpökkun
fram yfir hátíðarnar? -Mín
elskulega maddama er byrjuð
að pakka niður smámunum þar
sem mottóið er: Kassi á dag
kemur skapinu í lag! Smámunir
eru oft á tíðum brothættir
þannig að mér er ráðlagt að
halda mig fjarri þangað til
kemur að því að ferma
flutningabílinn. Ég held mig því
við jólaannir í starfi milli þess
sem ég svara spurningum
blaðamanna... Feykis!
Ert þú mikið jólabarn sjálfur?
-Ég hef verið alltaf verið mikið
jólabarn en kannski með tvenns-
konar hætti eftir aldursskeiðum.
í æsku var ég mikið jólabarn á
þann hátt að ég lagði mikið upp
úr því að allt væri gert kórrétt
samkvæmt ákveðinni hefð.
Rétta skrautið á rétta staðinn á
réttum desem-berdegi o.s.frv.
Það er að segja hinn ytri
umbúnaður. Eftir að ég hóf að
starfa sem prestur hefur
jólabarnið í mér sett aðra hluti á
oddinn. Hugsjón mín hefúr þá
staðið til þess að fá fólk til að
hugsa um innihaldið frekar en
umbúðirnar. Auk þess að hvetja
fólk til að yfirgefa kalt og
kærleikslaust háttalag en taka
þess í stað sinnaskiptum og
umbreytast til góðs. Hvetja fólk
til að íhuga það hvers vegna við
höldum jól, hver kom og til
hvers.
Hvernig brýst það þá helst út?
-Hjá mér hefur það brotist út í
bundnu máli m.a. þar sem
innihaldi og tilgangi jólanna er
þjappað saman í fjórar braglínur
svohljóðandi:
Um byggð og ból,fremstfógnum umjól
aðfrelsarann Jesú KristMaría ól,
svo líf og Ijós.fmni mennsk rós
á lífsgöngu sinni' og við ævinnar ós.
Hvernig er jólahaldið á þínu
heimili og hvernig tengist það
starfi þínu sem sóknarprestur?
-Ef ég má byrja á Þorláksmessu
þá höfum við þrjár fjölskyldur
hér í Ólafsvík komið saman til
skötuveislu á þeim degi. Á
aðfangadegi jóla höfum við farið
á jólahappdrætti Lionsklúbbs
Ólafsvíkur að morgni dags og
borðað síðan „ris ala mand”
með sultu og safti í hádeginu.
Síðdegis fylgir fjölskyldan
fjölskylduföðurnum í aftansöng
í Ólafsvíkurkirkju. Heimkomin
tekur fjölskyldan fljótlega til
matar síns og pakkar teknir upp
eftir að gengið hefur verið frá í
eldhúsi. Eftirréttur er borðaður
eftir pakkastúss hafi menn borð
fyrir báru á annað borð. Á
jóladag er ég með messu á
dvalarheimilinu Jaðri fyrir
hádegi. Eftir hádegi reynum við
að hreyfa okkur til heilsubótar,
fara í göngutúr í nánasta
nágrenni. Jóladagsmáltíðin er
snemma kvölds þar sem ég er
alltaf með ljósamessu í
Brimilsvallakirkju klukkan níu
um kvöldið.
Eitthvað að lokum ?
Yfrrbæðilýðogland
Ijúft til byggðra bóla
sendum við með bros í bland
bestu kveðjujóla.
Ekki finnst mér langt síðan
að ég, unglingur í sveitinni
heima í Miðfirðinum, sat
límd við gömlu gufuna og
söng hástöfum með Vilhjálmi
Vilhjálmssyni „Égvildi'að
væri komið árið tvöþúsundog
tólf, þeir tunglið höfðu
malbikað og steypt í hólf og
gólf.“
Þetta var í kringum 1970
og á þessum tíma fannst
mér óendanlega langt í árið
tvöþúsundogtólf. En tíminn
hefur flogið áfram því eftir
aðeins örfáa daga er komið árið
tvöþúsundogtíu og er því gaman
að bera textann hans Vilhjálms
saman við það sem við sjáum í
kringum okkur í dag.
Ekki er búið að malbika tunglið
og ekki hefur það heldur ræst
að vélar ynnu öll störfin og
enginn gerði neitt. Sem betur
fer þurfum við enn að vinna
en vélar hafa létt okkur störfin
svo um munar. Einhverstaðar
í vísunni hans Vilhjálms segir
„og ekkert hafði neitt að gera
útvarpsstjóri vor því yfirmaður
hans var gamall vasatrasistor og
þingmennirnirokkarvoru ei með
fulle fem því forsætisráðherrann
var gamall IBM“. Ekki get ég
séð fyrir mér Pál Magnússon
taka fyrirmælum gamals
vasatransistors, en ég held
satt best að segja að það sé
nokkuð til í því að þingmennirnir
okkar séu ekki með fulle fem
þessa dagana eins og þeir
láta. Þá er fátt líkt með henni
Jóhönnu okkar og IBM fyrstu
rafmagnsritvélinni sem ég lærði
á, en það var stór trukkur með
stafina á kúlu og þegar best lét
þá var kúlan enn að snúast eftir
að égvar búin að véirita.
Upp úr 1990 þótti ekkert heimili
vera í takt við tímann nema til
væri heimilistölva. Ég hafði að
vísu reynt að fylgja fjöldanum
vegna þrýstings frá sonum
mínum ogvoru hinarýmsustu
leikjatölvur vinsælar jólagjafir,
svo sem Sinclair, Commodore,
margar gerðir af Nintendo og svo
Play Station. Áþessumárum
fór Rainbow-ryksugan eins og
regnbogi yfir landið og þar sem
teppi voru horna á milli þá féll
ég í giyfjuna og keypti eina. Það
eina sem synir mínir höfðu um
þessi kaup að segja var „og
það er ekki einusinni til tölva á
heimilinu." Auðvitað kom tölva
á heimilið stuttu seinna, en hún
var ekki sambærileg þeim tölvum
sem égvinn á í dag.
Ég hugsa oft til fyrrum
vinnufélaga, mann þrjátíu árum
eldri en ég, sem man eftir
því þegar fyrsti bíllinn kom í
Skagafjörð. Hann hafði unnið á
skrifstofunni í mörg ár þegar ég
kom þar og unnum við saman í
15 ár. Þegar hann hætti rúmlega
sjötugur þá var hann eldklár með
bókhaldið í tölvu og meira að
segja var hann á undan tímanum
því við vorum ekki komin með
takkasíma og hann þurfti að
hringja í Búnaðarbankann. Hann
tók upp símtólið og sló 5300 á
reiknivélina, skildi svo ekkert í því
að það var bara sónn í tólinu.
Að lokum, pössum okkur á því að
láta tæknina ekki taka af okkur
ráð og rænu, hún á að vinna fyrir
okkur en ekki með okkur.
Ég æt/a að senda pennann yfir
ÍHjaltadai, til hennarNönnu V.
Westerlund, húsfreyju é Múla.