Morgunblaðið - 07.09.2015, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. SEPTEMBER 2015
✝ Kristín Stein-unn Marteins-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 11.
mars 1926. Hún
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 31.
ágúst 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Marteinn
Magnússon bóndi,
f. 19. apríl 1887, d.
17. desember 1964, og María
Steindórsdóttir, f. 20. mars
1898, d. 29. desember 1959.
Systkini Kristínar voru Guðlaug
Marteinsdóttir, f. 1917, d. 2008,
Guðný Marteinsdóttir, f. 1918,
d. 1921, Jóna Marteinsdóttir, f.
1920, d. 1921, Magnús Marteins-
son, f. 1921, d. 1997, Guðjón
Marteinsson, f. 1922, d. 1989,
Sigurbjörg Marteinsdóttir, f.
1924, d. 2001, Halldóra Stefanía
Marteinsdóttir, f. 1927, d. 1994,
Unnur Marteinsdóttir, f. 1928,
Jóna Sigríður Marteinsdóttir, f.
1931, Guðný Jenný Marteins-
dóttir, f. 1934, d. 1993, Erna Að-
alheiður Marteinsdóttir, f. 1936,
og Stefán Skaftfell Marteinsson,
f. 1940, d. 1970.
Þorvaldsdóttir á Jón Einar tvo
syni, þá Þorvald Martein og Jó-
hann Gísla. Björg átti fyrir son,
Skarphéðin Magnússon.
2) Sigrún S. Jóhannsdóttir
húsmóðir, f. 22. febrúar 1948.
Maki Birgir Sigurjónsson, fyrr-
verandi skipstjóri. Eignuðust
þau fjögur börn: Jóhann Karl, f.
2. nóvember 1972, d. 13. októ-
ber 1989. Kristín Steinunn, f. 6.
maí 1975, hún á einn son, Birgi
Loga, Sindra, f. 16. mars 1980,
Sandra, f. 8. mars 1981, sonur
hennar er Jóhann Fróði.
3) Sigurður Karl sjómaður, f.
29. janúar 1957, maki Birna
Rósa Gestsdóttir bókari. Eiga
þau tvö börn: Elvar Árni, f. 29.
júlí 1980, sambýliskona hans er
Margrét Erlingsdóttir og eiga
þau tvo syni, Aron Inga og Emil
Inga. Petra Lind, f. 26. júlí 1988.
Sambýlismaður hennar er Borg-
þór Eyþórsson.
4) Magnús skrifstofustjóri, f.
20. september 1958, maki Jón-
ína Sigurðardóttir ritari Þau
eiga fjögur börn: Atli Már, f. 18.
júlí 1976, sem á soninn Jens Má,
Anna Kristín, f. 20 júní 1981,
sambýlismaður Bjarki Freyr
Arnórsson og eiga þau tvo syni,
Daníel Orra og Gabríel Dan,
Andri Þór, f. 11. september
1988, og Andrea, f. 18. maí
1995.
Kristín verður jarðsungin frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 7.
september 2015, kl. 14.
Eiginmaður
Kristínar var Jó-
hann Karl Sigurðs-
son, útgerðarstjóri
Síldarvinnslunar í
Neskaupstað, f. 14.
maí 1925, d. 15.
júní 1999. For-
eldrar hans voru
Sigurður Jóhanns-
son, bóndi og síðar
verkamaður, f. 7.
desember 1887, d.
5. nóvember 1976, og Þórunn
Sigríður Magnúsdóttir, f. 28.
maí 1897, d. 16. júlí 1928.
Kristín og Jóhann eignuðust
fjögur börn. Þau eru:
1) Marteinn Már, fyrrverandi
aðstoðarskólastjóri, f. 6. sept.
1945. Fyrrverandi eiginkona
Marteins er Ágústína Jónsdóttir
kennari. Barn þeirra er Silja, f.
27. ágúst 1971. Silja á þrjú börn,
Hilmi Hlé og tvíburana Ágúst-
ínu Líf og Maríu Mist. Fyrir átti
Marteinn son, Jón Einar, f. 3.
janúar 1963, hann á þrjú börn,
Kristínu Björgu og á hún þrjú
börn, Anitu Sól, Lindu Kristey
og Hafstein Orra. Sambýlis-
maður Kristínar er Gunnar H.
Ólafsson. Með konu sinni Björgu
Móðir mín, Stína Marteins,
eins og hún var oftast kölluð, er
látin á nítugasta aldursári. Hún
ólst upp í stórum systkinahópi á
Sjónarhóli en börn afa og ömmu
urðu þrettán og ellefu þeirra
komust á legg, átta dætur og þrír
synir. Þrjár systur eru nú á lífi,
þær Erna, Sigga og Unnur.
Mamma sinnti hefðbundnu
húsmóðurstarfi alla tíð en vann í
skamman tíma við saltfiskvinnslu
hjá Guðjóni bróður sínum í salt-
fiskvinnslu SVN.
Áhugamál hennar hafa alla tíð
snúið að fjölskyldunni. Árlega í
þrjá áratugi fór stórfjölskyldan í
veiðitúr til Vopnafjarðar og þar
var ýmist dvalið í tjöldum og eða
veiðihúsinu í fjóra daga á hverju
sumri. Með í för voru börn,
tengdabörn og barnabörn ásamt
ættingjum og vinum. Á slíkum
stundum undi hún sér best með
margt fólk í kringum sig og nóg
að gera í matseldinni.
Ár hvert þegar líða fór að
hausti rann upp mikill annatími
hjá foreldrum mínum, en þá hóf-
ust þau handa við berjatínslu.
Mamma tíndi með berjatínu en
pabbi með höndunum og markaði
fyrir smá keppni á milli þeirra
um hvort tíndi meira. Berin voru
ýmist fryst, búin til sulta og eða
saftað.
Ég hef oft hugsað um dugnað
hennar eftir að faðir minn lést ár-
ið 1999. Fyrstu árin bjó hún
áfram í Valsmýri, í húsinu sem
þau byggðu frá grunni árið 1974.
Árið 2006 flutti hún í Breiðablik,
íbúðir aldraðra, og dvaldi þar um
nokkurra ára skeið og núna síð-
ustu árin hefur hún verið á hjúkr-
unardeild FSN. Það eru stór spor
að yfirgefa heimili sitt og flytja í
litla íbúð í Breiðabliki en öllum
þessum breytingum hefur hún
tekið af æðruleysi og dugnaði og
ávallt haft jákvæðni og gleði að
leiðarljósi.
Hún eignaðist fjölmargar vin-
konur úr hópi starfsfólks og hafði
mikil og góð samskipti við stelp-
urnar sínar eins og hún sagði oft,
enda snérust þær í kringum hana
af einstakri lipurð. Hún hrósaði
starfsfólkinu í hástert fyrir góða
þjónustu og ekki síður fyrir það
mikla vinarþel sem henni var
sýnt.
Ég vil koma á framfæri kæru
þakklæti til allra starfsmanna á
hjúkrunardeild Fjórðungs-
sjúkrahússins í Neskaupstað fyr-
ir þá þjónustu sem hún hefur not-
ið þar, sem og annarra
starfsmanna FSN.
Mamma var mikill húmoristi
og glettnin fylgdi henni nánast
fram til dauðadags. Hún var
ávallt snyrtileg til fara og það var
umtalað hvað henni tókst að gera
herbergi sitt á hjúkrunardeild-
inni hlýlegt með ýmsum smá-
munum, myndum og ekki síður
blómum sem hún ræktaði. Hún
kom því nett á framfæri við sína
nánustu ef henni þótti þeir ekki
nógu snyrtilega klæddir. Þegar
komið var inn á herbergi til henn-
ar var maður mældur út frá toppi
til táar og það þurfti engin orð til
að koma þeim skilaboðum á fram-
færi að sokkarnir væru ekki al-
veg í stíl við annan fatnað.
Augnaráðið sagði allt.
Það er skrýtin tilhugsun að
geta ekki litið við hjá henni og
rætt um landsmálin, atvinnulífið í
bænum og það sem efst var á
baugi hverju sinni eða boðið
henni í bíltúr. Hins vegar má
þakka fyrir að hún hélt stálminni
sínu og skýrri hugsun allt til
hinstu stundar.
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma og tengdamamma.
Magnús og Jónína (Jonna).
Þá er hún elsku amma Stína
búin að kveðja okkur í hinsta
sinn. Það verður nú hálf skrítið
að koma í heimsókn og fara ekki
til hennar og gefa henni knús og
eiga við hana smá spjall. Amma
Stína var alltaf svo fín og flott
kona. Það var aldrei leiðinlegt að
setjast og spjalla við hana og
hlusta á sögur frá því í gamla
daga eða bara almennt spjall um
daginn og veginn.
Amma Stína var með munninn
fyrir neðan nefið og var alltaf
tilbúin að svara fyrir sig og svörin
voru oft mjög skemmtileg. Húm-
orinn var aldrei langt undan.
Búðarferðir með ömmu Stínu
voru alltaf jafn skemmtilegar og
það var gaman að heyra hvað
ömmu fannst allt dýrt og ef henni
fannst eitthvað þá lét hún það í
ljós. Ef við systur fórum að versla
með henni bað hún okkur helst að
segja pabba ekki frá því ef eitt-
hvað var keypt. Amma Stína
hafði mjög gott auga fyrir fatnaði
og átti hún mikið af flottum föt-
um. Hún gat nú átt það til að
benda okkur á ef henni fannst við
ekki í nógu fallegum klæðnaði.
Eitt skiptið þegar Andri Þór kíkti
til hennar bað hún hann um að
koma nær svo hún gæti séð bux-
urnar sem hann var í, henni
fannst þær nú ekki nógu fínar
þannig að hún fór bara með hon-
um og keypti nýjar buxur á hann.
Hún bauðst til að lána einu
barnabarni kjóla af sér því henni
fannst það ekki nógu fínt til fara,
hún var algjört æði með þetta.
Ekki annað hægt en að hlæja að
þessu. Síðustu dagana sem amma
lifði vorum við í heimsókn hjá
henni og Sindri frændi var að
fara að gefa henni vatnsglas og
þá byrjar amma að hrista hönd-
ina með vatnsglasinu eins og eitt-
hvað væri að og auðvitað brá
Sindra en stríðnisglampinn í aug-
um ömmu leyndi sér ekki og hló
sú gamla að viðbrögðum barna-
barnsins.
Við systkinin eigum margar
góðar minningar um ömmu Stínu
sem gott er að ylja sér við nú þeg-
ar hún er fallin frá. En við eigum
mikið eftir að sakna þess að
heimsækja hana á hjúkrunar-
deildina, vera boðið konfekt og
heyra eitthvað skemmtilegt frá
henni. En það verður að bíða
þangað til okkar tími kemur og
við vitum að hún er núna komin
til afa Jóa. Takk fyrir allt, elsku
amma Stína, þú verður ávallt í
huga og hjarta okkar og við mun-
um minnast þín fyrir jákvæðni og
létta lund.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Atli Már, Anna Kristín,
Andri Þór og Andrea.
Elsku amma Stína. Þegar við
settumst niður og skrifuðum
þessi orð til þín komu ótal marg-
ar og góðar minningar upp í hug-
ann og gætum við ekki verið
þakklátari fyrir allar stundirnar
sem við höfum átt saman.
Þú varst svo hjartahlý og góð
amma. Sást alltaf það besta í fólki
og hafðir húmorinn til staðar allt
til síðasta dags. Minningarnar úr
Valsmýrinni eru ofarlega í huga
okkar, enda var sá staður sann-
kallað félagsheimili. Það var svo
gaman að vera þar hjá ykkur Jóa
afa.
Hvort sem það var að fylgjast
með ykkur fullorðna fólkinu spila
vist, stússast með þér í garðinum
eða fá ísblóm við hvert tilefni.
Eldhúsið þitt var alltaf fullt af
góðgæti og nutum við systkinin
aldeilis góðs af því að búa í göt-
unni við hliðina á þér alla okkar
æsku.
Stundum fann maður ilminn af
pönnukökunum yfir í Gauksmýr-
ina og bestu símtölin voru þegar
þú varst nýbúin að baka kleinur
og maður hljóp yfir til að smakka
þær ylvolgar með ískaldri mjólk.
Bláberjasaft með hafragrautnum
var líka í uppáhaldi hjá okkur
báðum.
Að gista hjá ömmu og afa var
líka í miklu uppáhaldi, og var fátt
betra en að upplifa það.
Minnumst vel hvað það var
gaman að fara inn í svefnher-
bergið ykkar afa og sjá þig sof-
andi með Morgunblaðið yfir and-
litinu og yfirleitt hrjótandi. Þú
kláraðir samt blöðin á endanum,
því það var fátt sem mátti
framhjá þér fara.
Við áttum yndislegar stundir
saman í veiðiferðunum í Vopna-
firði og munu minningarnar úr
þessum ferðum lifa um ókomna
tíð. Á meðan allir fóru að veiða
sást þú um veiðihúsið og tókst á
móti öllum við heimkomu, með
ilmandi matarlykt og húmorinn
og gleðina í fyrirrúmi.
Það er alltaf erfitt að sjá á eftir
þeim sem manni þykir vænt um,
en efst er okkur þó í huga þakk-
læti fyrir þau ár sem við nutum
samvista við ömmu Stínu. Það er
tómlegt til þess að hugsa að fá
ekki fleiri símtöl frá þér seint að
kvöldi eða jafnvel oft á dag þar
sem við spjölluðum um allt milli
himins og jarðar og hlógum sam-
an.
Elsku amma Stína, takk fyrir
allt sem þú gafst okkur fjölskyld-
unni og takk fyrir alla þá ást sem
þú sýndir Aroni og Emil. Þakka
þér fyrir alla mjúku pakkana,
hlýju faðmlögin þín, góðu ráðin
og allar sögurnar. Takk fyrir
bjarta og grallaralega hláturinn
þinn sem við munum sakna svo
mikið. Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta okkar.
Kysstu afa frá okkur.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Elvar Árni og Petra Lind.
Hún elsku amma mín er nú
farin. Það er erfitt að kveðja með
orðum einhvern sem ávallt hefur
verið svo stór hluti af lífi manns.
Ég tel mig vera lánsaman fyrir
það að hafa átt kærleiksríka
æsku og að eiga góða stórfjöl-
skyldu að. Kjarni þessarar fjöl-
skyldu var aðeins í þriggja mín-
útna göngufjarlægð frá heimilli
mínu. Það var mitt annað heimili.
Heimili ömmu minnar og afa.
Þessar dyr voru ávallt opnar og
þegar inn var komið fann maður
ekkert annað en væntumþykju,
hlýju og kærleik. Þessar dyr hef-
ur hún amma mín ávallt haft opn-
ar sama hvar hún hefur búið.
Ekki aðeins fyrir okkur fjöl-
skyldumeðlimi, heldur fyrir alla
þá sem hún hefur kynnst. Hún
hafði einstaka nærveru sem
snerti flesta.
Minningar um öll aðfanga-
dagskvöldin, áramót, veiðiferð-
irnar, veislurnar, berjamó, heim-
sóknirnar og skemmtileg samtöl í
gegnum árin eru meðal annars
mér efst í huga þessa dagana.
Hún amma mín hefur ávallt verið
einstök. Hún var ekki aðeins ynd-
isleg amma heldur einnig góður
vinur. Hún hafði húmor sem
bestu brandarakarlar heims
gætu aðeins óskað sér og hafði
gaman af því að gantast í sínu
fólki alveg fram á hinstu daga.
Hún hafði einstakan eiginleika til
að fá aðra til að brosa og ég mun
sérstaklega sakna smitandi hlát-
urs hennar. Hún amma mín var
einnig mikill töffari. Hún var vel
að sér í bókmenntum, las mikið
og var að sjálfsögðu ávallt með
puttann á púlsinum hvað tísku og
tíðaranda varðar. Hún kom
manni sífellt á óvart. Hún gat
þulið upp ljóð, sálma og heilu
kvæðin sem hún hafði lært í
æsku, var mikill unnandi lista og
hafði svo sannarlega sínar sterku
skoðanir á hlutunum. Hún var
klár, góð, fyndin, stríðin, forvitin,
glettin og hress.
Henni ömmu þótti ekki leiðin-
legt að láta stjana við sig, enda
átti hún það svo sannarlega skilið
eftir að hafa séð um svo marga í
gegnum árin og eftir að hafa gef-
ið svona mikið af sér alla sína tíð.
Hún var hvers manns hugljúfi.
Ávallt hafði hún fólkið sitt efst í
huga.
Ég mun minnast þín með mikl-
um söknuði, elsku amma mín, en
fyrst og fremst með þakklæti og
gleði í hjarta fyrir að hafa átt þig
að svona lengi. Takk fyrir allt.
Við sjáumst síðar.
Þið þekkið fold með blíðri brá
og bláum tindi fjalla,
og svanahljómi, silungsá
og sælu blómi valla,
og bröttum fossi, björtum sjá
og breiðum jökulskalla.Þið þekkið fold
með blíðri brá
Drjúpi‘ hana blessun drottins á
um daga heimsins alla.
(Jónas Hallgrímsson)
Sindri Birgisson.
Elsku amma og langamma
sem ert nú horfin á braut til afa
Jóa og Jóhanns Karls. Þannig
sjáum við Birgir Logi hlutina fyr-
ir okkur. Afi Jói og Jóhann bróðir
taka á móti þér með opnum örm-
um og við höfum haft kveikt á
kerti fyrir ykkur síðustu daga.
Takk fyrir að hafa heimili þitt
alltaf opið fyrir mér þegar ég var
lítil og átti heima í enda götunn-
ar. Í dag þykir mér endalaust
vænt um að hafa getað fengið að
skjótast til ömmu, hvort sem það
var til að hvíla mig eða leika með
vinkonum mínum. Alltaf tókst þú
vel á móti okkur. Það var sama
hvort við vildum kíkja inn til að
leika í smástund eða hvort við
vildum fá að dýfa rabarbaranum
okkar í sykur áður en við stung-
um af aftur í leik í fjallinu eða úti í
Urðum. Eftir að ég flutti suður
varst þú alltaf rauði þráðurinn
fyrir austan en þegar Birgir Logi
kom í heiminn og ég ákvað að
vera fyrir austan voru það algjör
forréttindi að fá að búa með þér í
Valsmýrinni. Þar skemmtum við
okkur endalaust, spjölluðum og
dúlluðumst. Ég á dásamlegar
minningar frá þeim tíma og fal-
legar myndir. Þú varst fyrirmynd
frá byrjun. Gleði, jákvæðni,
dugnaður, réttsýni, forvitni og
áhugi fyrir lífinu almennt er það
sem ég man eftir í fljótu bragði.
Sama hvort um var að ræða
tísku, bókmenntir, bíómyndir eða
lífsviðhorf, alltaf varst þú með
hlutina á hreinu. Elsku amma og
langamma, takk fyrir að hafa allt-
af verið svona góð, skemmtileg,
fyndin, frábær, einlæg, hreinskil-
in, trú, uppfinningasöm, uppá-
tækjasöm, glæsileg og góð. Ég
elskaði að tala um allt milli him-
ins og jarðar við þig þegar ég bjó
hjá þér. Stundum vorum við sam-
mála og stundum ekki en alltaf
þótti mér merkilegt að heyra
þína skoðun á hlutunum. Ég er
ótrúlega stolt, ánægð og heppin
að hafa átt þig sem ömmu og
Birgir Logi sömuleiðis fyrir að
hafa átt þig fyrir langömmu.
Kristín Steinunn
Birgisdóttir,
Birgir Logi Steinþórsson.
Föðuramma mín, Kristín
Steinunn Marteinsdóttir, er látin
á nítugasta aldursári. Amma náði
háum aldri og eru það ákveðin
forréttindi að geta lifað svo lengi
við góða heilsu og notið samvista
við ættingja og vini. Ég hef alla
tíð verið ríkur af ömmum og öfum
og náðu þau flest háum aldri.
Núna þegar ég kveð hið síðasta
þeirra má segja að séu ákveðin
kaflaskil í lífi mínu og fjölskyldu
minnar.
Aðaleinkenni ömmu var góða
skapið, jákvæðnin og léttleikinn
og alltaf var stutt í grínið. Hún
var alltaf glöð og smitaði alla í
kringum sig með sínum létta og
skemmtilega hlátri. Þessum eig-
inleikum sínum, góða skapinu og
glettninni, hélt hún alveg til hins
síðasta. Amma var myndarleg
kona og lagði alltaf mikla áherslu
á að líta vel út. Hún hafði næmt
auga fyrir öllu sem var fallegt og
vel gert. Henni fannst mikilvægt
að allir í kringum hana væru
snyrtilegir og það fengum við
ættingjarnir reglulega að heyra.
Hún hrósaði okkur óspart ef
henni fannst við vera fín, en lét
okkur einnig heyra það ef henni
fannst svo ekki vera. Hún var
hreinskilin og sagði skoðanir sín-
ar umbúðalaust.
Amma var afar hlý og sagði af-
komendum sínum reglulega hvað
henni þótti vænt um þá og hvað
þeir skiptu hana miklu máli. Hún
var vinur vina sinna og ræktaði
vel vináttu við ættingja og vini.
Hún fylgdist vel með öllu sem af-
komendur hennar gerðu. Hún
hafði sérstaka ánægju af heim-
sóknum barnanna og ljómaði
þegar þau birtust. Amma var 38
ára þegar ég fæddist og var stolt
af því að verða svo ung amma,
það sagði hún mér oft. Hún varð
einnig tiltölulega ung langa-
langamma og fannst mikið til
þess koma, en það var þegar
fyrsta barnabarn mitt fæddist.
Amma og afi áttu góða ævi
saman og var ætíð hlýtt á milli
þeirra, það var greinilegt að hún
saknaði hans mikið eftir að hann
lést. Þau ferðuðust mikið saman,
bæði vegna starfa afa sem og í
fríum þeirra. Þeirra ferðalaga
naut hún og hafði gaman af að
koma á nýja staði. Hún sagði
okkur oft frá þessum ferðalögum
og það var gaman að rifja upp
þessa tíma með henni. Á heimili
hennar og afa var jafnan gest-
kvæmt og þar var veitt af rausn.
Amma vildi láta gott af sér leiða
og voru hún og afi samtaka í að
greiða götu annarra eftir fremsta
megni.
Fyrir tuttugu árum tók ég þá
ákvörðun að flytja aftur til Ís-
lands, eftir að hafa búið í Noregi
um tíma. Aðalástæðan var sú að
ég vildi geta verið nálægt fjöl-
skyldunni og sérstaklega ömm-
um mínum og öfum sem voru far-
in að eldast. Sú ákvörðun var
farsæl og hafa samvistir við þau
Kristín S.
Marteinsdóttir