Franskir dagar - 01.07.2016, Qupperneq 22

22
Franskir dagar Les jours français
Vilborg Sigfúsdóttir fæddist 2. janúar 1916
á Hallfreðarstöðum í Hróarstungu. Foreldrar
hennar voru Sigrún Pétursdóttir (1898-1932) frá
Galtastöðum fram og Sigfús Stefánsson (1878-
1969) frá Geirastöðum. Á fyrsta aldursári flutti
hún með foreldrum sínum að Gröf í Eiðaþinghá
þar sem hún ólst upp. Eftir andlát móður sinnar
flutti Vilborg, þá 17 ára gömul, ásamt föður sínum
og 7 ára bróður að Gestsstöðum í Fáskrúðs-
firði. Hún fór fljótlega að vinna fyrir sér sem
vinnukona, fyrst í Tungu og svo seinna í Dölum
Fáskrúðsfirði. Vilborg giftist Steini Björgvini
Steinssyni (1900-1952) frá Dölum þann 7. des-
ember 1935. Börn þeirra eru Sigrún (1936), Guð-
björg (1937), Hulda (1939), Hermann (1940-
2016), Sigríður (1944) og Friðrik (1948). Steinn
og Vilborg tóku við búi í Dölum. Steinn lést úr
krabbameini langt um aldur fram eða aðeins 52
ára gamall. Vilborg, sem þá var 36 ára gömul,
var áfram í Dölum en flutti í Egilsstaði 1963 þar
sem hún bjó með seinni manni sínum, Marinó
Guðfinnssyni (1905-1985) frá Seyðisfirði. Vil-
borg lést á jóladag árið 2005.
Fimm af barnabörnunum bera nafn ömmu, flest
hafa einnig gælunafn til aðgreiningar.
Í aldursröð eru það þau Vilborg Elísdóttir
(Bobba), Vilborg Eiríksdóttir (Villa), Vilborg
Björnsdóttir, Vilborg Friðriksdóttir (Bogga) og
Vilberg Marinó Jónasson (Villi).

Vilborg amma okkar var ætíð kölluð „amma á
Egilsstöðum“ í tali barnabarnanna enda munum
við hana ekki öðruvísi en búandi þar með Marinó
á Selásnum. Við aldarminningu ömmu voru af-
komendur í beinan legg um 160 og mun fleiri
ef öll tengsl eru talin með. Allar minningar um
ömmu á Egilsstöðum eru undantekningarlaust
tengdar hlýju, ástúð, skapmildi og einhverju góm-
sætu matarkyns. Amma var glaðlynd, ákaflega
barngóð og hún var svona ekta amma, hlý og
innileg þegar hún tók á móti okkur í forstof-
unni, fyrst að Selási 19 og síðar á Faxatröðinni.
Amma var falleg kona með svart sítt hár. Afar
sjaldan sást hárið slegið og það vakti því meiri
eftirtekt þegar hún sást greiða síða hárið sitt. Svo
fléttaði hún hárið í tvær þykkar fléttur sem náðu
tvo hringi um höfuðið. Hún notaði ekki teygjur
eins og títt er í dag því hún nýtti bara hárin sem
losnað höfðu og sátu í greiðunni, lagði þau til og
vafði þétt um enda fléttanna, þetta þótti okkur
börnunum alveg sérstök snilld að hægt væri að
leysa málið á þennan hátt.

Það var alltaf tilhlökkunarefni, þegar farið var
erinda í Egilsstaði, að heimsækja ömmu en það
var fastur liður í þeim ferðum. Eitt dæmi um slíkt
er eftirfarandi frásögn Bobbu: „Það var snemma
morguns og mikil eftirvænting, tilhlökkun og
gleði í loftinu. Við vorum að fara í Egilsstaði
að heimsækja ömmu. Við settumst upp í Land-
Roverinn og keyrðum af stað, keyrt var um
Staðarskarð og yfir til Reyðarfjarðar. Ég man að
mér fannst við aldrei ætla að verða komin, þetta
ferðalag tók óralangan tíma, hvað þá í huga barns-
ins. Vegurinn var holóttur og mjór og hlykkjað-
ist upp og niður snarbrattar hlíðar. Þegar komið
var upp á Fagradal vissi ég að nú væri leiðin
farin að styttast í Egilsstaði.
Þegar við svo loksins renndum
í hlað, stóð amma í dyrunum
með opinn faðm og tók á móti
okkur með bestu jólaköku í
heimi og marmaraköku. Það var
líka alltaf svo góð lykt heima hjá
ömmu og svo voru svo flottar
svalir...vá! Allt var svo framandi,
mér fannst ég vera komin til
útlanda eða á einhvern alveg
sérstakan stað. Að skreppa í
mjólkurbílinn eða kjörbílinn
var líka mjög spennandi. Allt
í kringum ömmu var svo nota-
legt, mér leið alltaf mjög vel í
kringum hana.“

Ömmu féll aldrei verk úr hendi
og var alltaf eitthvað að gera;
baka, elda, prjóna, sauma, hekla
og að sinna öllum gestunum sem komu á Sel-
ásinn. Þar var alla tíð mikill gestagangur, enda
voru allir velkomnir, frændfólk sem og aðrir sem
leið áttu um og þáðu „stórar góðgerðir“ eins og
einn tengdasonur hennar orðaði það. Það virt-
ist alltaf nóg pláss á Selásnum og stundum var
sofið í öllum rúmum og um öll gólf. Oftast var
einhver að koma eða fara, vinir eða ættingjar og
húsið ilmaði af einhverju matarkyns, því ekki
mátti nokkur maður fara svangur út frá henni.
Það var samt eins og amma hefði ekki mikið fyrir
þessu, ekkert gert með látum og jafnvel raulað við
matseldina. Allt í einu var borðið orðið fullt af
mat. Það var líka siður hjá henni að hafa eftirrétt
eftir heitri máltíð í hádeginu alla daga. Margir
muna eftir dásamlegum köldum ávaxtagrautum
eða búðingum.
Á þessum árum var fæðingardeild við Sjúkra-
húsið á Egilsstöðum og oft fengu barnshafandi
konur húsaskjól hjá ömmu meðan þær biðu eftir
fæðingunni, dögum og stundum vikum saman.
Amma hugsaði vel um þær og gaf ýmis góð ráð
Amma á Egilsstöðum
Texti: Vilborg Elísdóttir, Vilborg Eiríksdóttir,
Vilborg Björnsdóttir, Vilborg Friðriksdóttir
og Vilberg Marinó Jónasson
Myndir: Ýmsir
Hjónin í Dölum, Steinn og Vilborg.
Aftari röð f.v. Friðrik, Hermann, Sigrún, Guðbjörg. Fremri röð f.v. Hulda, Vilborg,
Marinó og Sigríður.