Víkurfréttir - 14.01.1999, Blaðsíða 12

Það voru nokkrar
kaffibúdir þarna
sem við bjuggum
og ég hafði aldrei
smakkað „gott"
kaffi áður eins og
ég vil kalla það,
bara þetta venju-
lega Gevalia kaffi
sem keypt var á
leikskólanum og
víðar. Og það sem
meira er, mér
fannst kaffi ekkert
sérlega gott en ég
drakk það bara af
gömlum vana.
í upphafi ætlaði ég
að setja upp litla
sæta kaffibúð því
það var eitthvað
svo kvenlegt og
hugsunin um
iðnrekstur var alls
ekkert uppi á
pallborðinu.
Ég heflíka verið
mjög heppin með
starfsfólk og þessar
konur sem ég er
með núna eru
afskaplega góðar,
bæði eru þær
áhugasamar og
lifandi í þessu
með mér.
Aðalheiður Háðinsdóttir, iðnrekandi og eigandi Kaffitárs,
maður árins 1998 á Suðurnesjum að mati dómnefndar Víkurfrétta:
Það eru fáir ef ein-
hverjir á íslandi sem
komast nieð tærnar
þar sem hún hefur
hælana þegar umræðan
berst að kaffi. Daglega
drekkur fólk almennt fleiri
bolla af þessum eðaldrvkk
en nokkrum öðrum vökva.
Alls staðar er boðið upp á
kaffi þegar við komum í
heimsókn og sennilega nýt-
urenginn drvkkur jafn
mikilla vinsælda um heim
allan eins og sá sem Aðal-
heiður hefur gert að lífsvið-
urværi sínu. En þröskuld-
arnir hafa verið margir í
vinnuferlinu en elja hennar
og viðleitni hafa sennilega
komið henni langleiðina
þangað sem hún ætlar sér
að vera. Hún berst ekki með
kjafti og klóm að settu
markmiði, heldur einbeitir
sér að því að kenna fólki að
drekka gott kaffi og þar er
hún svo sannarlega á
heimavelli. Það sýna allar
sölutölur undanfarinna ára
að stefna og fyrirhvggja í
markaðsmálum fyrirtækis-
ins eru að skila henni hærri
prósentuaukningu en þekk-
ist víðast livar í sambærileg-
um iðnaði.
Viðbrögðin hennar við frétt-
unum voru einföld en skýr;
„Eg hélt að Palli væri að gera
at í mér“ segir hún og hlær að
samtalinu sem hún átti við rit-
stjórann deginum áður. „Mér
finnst ég bara vera að vinna
vinnuna mfna og þessi vinna
er ekkert merkilegri en ein-
hver önnur“ bætir hún
hæversk við og spyr bónda
sinn hvað honum finnist um
tilnefninguna. Hann er rétt
skriðinn inn úr dyrununr og
segist hafa verið að efna ára-
mótaheitið með því að sprikla
í líkamsrækt með bróður sín-
um og vinum. „Þetta gefur
okkur náttúrulega tilefni til
margvíslegra hátíðarhalda á
árinu, þú getur rétt ímyndað
þér það“ segir hann hreikinn
en nefnir það einnig að til-
nefning eiginkonunnar geri
hann miklu óöruggari með
sjálfan sig. Það er mikið hleg-
ið að þessu öllu saman og
yngsta dótturin. Bergþóra.
sem er 10 ára, er afskaplega
ánægð með mötnmu sína.
Hún var spennt yfir öllu til-
standinu og kenndi ljósmynd-
aranurn ýmislegt varðandi
uppstillingar í myndatökun-
um. Hin bömin, Andrea 18
ára og Héðinn 12 ára voru
öllu rólegri yfir þessu og tóku
þessu með stillingu eins og
mamman. Öryggi eigin-
mannsins, Eiríks Hilmarsson-
ar. var allt að koma til enda
þarí' hann á því að halda í
starfi sínu sem staðgengill
hagstofustjóra. Móðir Aðal-
heiðar var hins vegar svo
hrærð yfir þessu að hún átti
erfitt með svefn nóttina eftir
að henni bárust tíðindin.
„Eg var nú að velta þessu öllu
fyrir mér í morgurí* segir Að-
alheiður „og þá rifjaðist það
upp fyrir mér, að þegar ég var
einhverju sinni á ráðstefnu í
Boston þá var þar einn maður
sem var alltaf að skamma mig
fyrir að líta svo mikið upp til
kollega minna á ráðstefnunni
og ég væri að gera lítið úr mér
með því. Þessi maður á og
rekur um hundrað kaffiversl-
anir í Ameríku og veltir ein-
hverjum milljörðum. tg
spurði Itann þá livað væri at-
hugavert við það, enda vtef^
ég bara með pínulítið fyrir-
tæki á íslandi, fátt fólk í
vinnu, allt svo miklu einfald-
ara og gerði eins lítið úr mér
og ég gat. Þá sagði liann við
mig; „Nei, það varst þú sem/
byrjaðir og þú ert frumkvö?
ullinn. Eg fór bara í skóla
lærði mína viðskiptafræðk
12
Víkuifréttir