Morgunblaðið - 11.08.2016, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. ÁGÚST 2016
✝ Friðrik Emils-son fæddist 28.
júlí 1927 í Hátúni í
Þórarinsstað-
areyrum við Seyð-
isfjörð. Hann lést á
Landakoti 24. júlí
2016.
Friðrik var son-
ur hjónanna Guð-
nýjar Helgu Guð-
mundsdóttur, f. 6.
ágúst 1896, d. 16.
júní 1974, og Emils Theodórs
Guðjónssonar, f. 10. maí 1896,
d. 11. janúar 1976.
Þeim Guðnýju og Emil varð
tólf barna auðið en þau voru
Valgerður, Guðjón, Jórunn, Ás-
dís, Vilhjálmur, Guðmundur,
Valgeir, Gísli, Emil, Friðrik,
Guðrún og Ásgeir, og var Frið-
rik þriðji yngstur. Þau eru nú
öll látin.
Þá lifa hann þrjú uppeldis-
systkini, þau Hreinn Pétursson,
búsettur á Reyðarfirði, Jónína
Rún Pétursdóttir, búsett í
Grindavík, og Jóhanna Júlía
Júlíusdóttir, búsett í Keflavík.
2. apríl 1957, börn þeirra eru
Arna Þórey, Friðrik og Drop-
laug, barnabörn þeirra eru sex.
4) Anna, f. 29. júlí 1965, maki
Hannes Vilhjálmsson, f. 25. júlí
1965, börn þeirra eru Vilhjálm-
ur Alex og Sigrún Sól, dætur
Hannesar af fyrra hjónabandi
eru Hind og Hekla, barnabörn
þeirra eru fimm.
Friðrik fór ungur að vinna
fyrir sér, einungis átta ára var
hann farinn að vinna við beitn-
ingu á Seyðisfirði þar sem hann
bjó til 18 ára aldurs, Friðrik
flutti síðan suður og bjó um
tíma í Keflavík og vann þar við
beitningar, var á Hvalfjarðar-
síldinni og til sjós um tíma áður
en hann settist alfarið að í
Reykjavík.
Friðrik var rennismiður að
mennt og lauk hann sveinsprófi
frá Iðnskólanum í Reykjavík
1952 og meistaraprófi 1960.
Friðrik vann lengst af starfs-
ævinni í vélsmiðjunni Héðni,
eða 37 ár, við járnsmíðar, en
lauk starfsævinni hjá Vatns-
veitu Reykjavíkur.
Útför Friðriks verður gerð
frá Áskirkju í Reykjavík í dag,
11. ágúst 2016, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Hinn 23. júlí
1949 kvæntist Frið-
rik eiginkonu sinni,
Sigrúnu Hermanns-
dóttur, f. 1. nóv-
ember 1928, frá
Hvarfi í Bárðardal,
dóttur hjónanna
Hermanns Guðna-
sonar og Fanneyjar
Jónsdóttur. Sigrún
lést 30. maí 2015.
Börn þeirra Frið-
riks og Sigrúnar eru:
1) Hermann, f. 19. september
1949, maki Helga Adólfsdóttir,
f. 15. ágúst 1948, börn þeirra
eru Hörður Ingi og Lilja Björk,
barnabörn þeirra eru tvö.
2) Óskar, f. 2. febrúar 1953,
maki Hrefna Finnbogadóttir, f.
18. júní 1942, dætur Óskars af
fyrra hjónabandi eru Valgerður
og Guðný Lára, dætur Hrefnu
af fyrra hjónabandi eru Mar-
grét Vera, Berglind og Sigríð-
ur, barnabörn þeirra eru 13 og
þrjú barnabarnabörn.
3) Fanney, f. 2. júlí 1960,
maki Benedikt Þór Jónsson, f.
Minn yndislegi og besti pabbi í
heimi er látinn. Margar fallegar
minningar á ég um hann sem skot-
ið hafa upp kollinum undanfarna
daga. Hann var alltaf til staðar og
leysti úr öllum málum með nær-
gætni og hlýju, studdi mig hvað
sem ég tók mér fyrir hendur.
Undanfarið ár hefur verið erfitt
fyrir pabba eftir að hann missti
mömmu 30. maí 2015. Það var eins
og allur lífsvilji slokknaði og þá
áttaði ég mig á því hversu heitt
hann elskaði og saknaði hennar.
Einnig fékk það mikið á hann að
missa systur sínar, þær Rúnu og
Völlu, með stuttu millibili í apríl.
Sá ég þá hvernig hann smám sam-
an féll saman.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi
að vera mikið nærri honum nú síð-
asta ár eftir að hann flutti í þjón-
ustuíbúðir að Norðurbrún 1 í des-
ember sl. sem er minn
starfsstaður.
Þann stað þekkti hann út og
inn, því eftir að starfsævi hans
lauk stundaði hann tréútskurð af
miklum móð í félagsstarfi um tíma
í góðra vina hópi.
Við áttum oft yndislegar stund-
ir saman þar og það var eins og við
kynntumst upp á nýtt. Hann sagði
mér margar skemmtilegar sögur
af þeim mömmu og prakkara-
strikum systkinanna frá Hátúni
sem ég mun aldrei gleyma, mikið
var oft gaman hjá okkur og mikið
hlegið.
Pabbi missti aldrei góða ljúfa
húmorinn nú síðasta einn og hálfa
mánuðinn sem hann dvaldi á spít-
ala og nú síðast í endurhæfingu á
Landakoti, hann fylgdist vel með
fótboltanum og handboltanum.
Hann fékk aldrei nóg af að segja
mér frá því hvað hann væri stolt-
ur, ríkur og montinn af öllu sínu
fólki.
Ég vil sérstaklega þakka þér
fyrir fimmtudaginn 21. júlí sl. sem
þú tókst með æðruleysi þar sem
þú vissir að komið var að endalok-
unum og þú á leið í ferðalagið sem
þú hafðir verið að bíða eftir, til að
hitta englana þína eins og þú kall-
aðir alla þá sem voru farnir og þá
sérstaklega einn engil, engilinn
hana mömmu. Þar baðst þú mig
að raka þig og gera þig fínan því
ekki gætir þú hitt mömmu svona
útlítandi. Þú náðir að kveðja flesta
meira að segja í síma, hinum baðst
þú kærlega að heilsa.
Elsku pabbi, takk fyrir allt, nú
veit ég að ykkur mömmu líður vel
saman og ég bið að heilsa öllum
hinum englunum.
Starfsfólk Norðurbrúnar og á
Landakoti (L-4) fær bestu þakkir
fyrir veitta aðstoð. Þín dóttir,
Fanney.
Elsku yndislegi pabbi minn og
besti vinur. Mikið á ég eftir að
sakna þín, drekka kaffi og borða
ristað brauð á morgnana og þú að
segja mér sögur, og spyrja um
hvernig fjölskylda og vinir hafi
það.
Þú hefur alltaf staðið við bakið
á mér, hvernig sem ég hagaði mér.
Þolinmæðin sem þú hafðir var
endalaus, þegar við krakkarnir
snerum þér í kringum okkur.
Öllum þótti þú svo skemmtileg-
ur, góður og varst alltaf í góðu
skapi. Ég man vel eftir því þegar
krakkarnir í hverfinu komu og
báðu mig um að leika, þá spurðu
þau alltaf eftir því hvort þú værir
heima, ef þú varst ekki heima
sögðu þau, við komum bara
seinna.
Þú heillaðir alla í kringum þig,
alveg sama á hvaða aldri fólkið
var.
Þú varst einstakur pabbi og
vinur.
En núna ert þú kominn til
mömmu og ég veit að hún hefur
tekið vel á móti þér.
Ég elska ykkur endalaust og
þið verðið alltaf í hjarta mínu.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Ástarkveðja, þín dóttir,
Anna.
Betri tengdaföður en Friðrik
Emilsson hefði ég ekki getað eign-
ast. Ég komst að því strax þegar
við kynntumst og hef bara styrkst
í þeirri skoðun síðan. Ég held ég
þurfi ekkert að fara út í það í smá-
atriðum af hverju, allir sem þér
kynntust vita eflaust hvað ég á við,
þeir kynntust manngæsku þinni
sem var einstök, alltaf jákvæður
og á léttu nótunum og aldrei neitt
vesen.
Einu sérstöku tók ég strax eftir
hjá þér, það var hvað þú þekktir
marga. Alveg sama hvert við fór-
um með þér, alls staðar þekktir þú
fólk og tókst það tali. Þú varst
mikill vinur vina þinna og ættingja
og allir höfðu gaman af að taka þig
tali.
Ein minning er þó alveg sér-
stök í þessu sambandi. Fyrir
rúmu ári varð mér í minningar-
grein um Sigrúnu tíðrætt um allar
ferðirnar okkar norður og austur
og hvað þær gáfu okkur mikið. Á
fallegum sunnudagsmorgni á
Seyðisfirði fyrir nokkrum árum
fórum við Fanney með þér í
gönguferð um bæinn. Þið Fanney
genguð saman en ég gekk í hum-
átt á eftir til að taka myndir af þér
að skoða gamla bæinn þinn. Við
vorum ekki komin langt þegar þú
hittir gamlan vin eða ættingja og
tókst hann tali, síðan annan og
annan, ég held þú hafir þekkt nán-
ast alla sem við mættum. Og ekki
nóg með það, fólk kom út úr hús-
um þegar það sá þig koma gang-
andi til að heilsa upp á þig og enn
aðrir kölluðu út um eldhúsglugga
og drógu þig inn í kaffi. Það voru
örugglega liðin meira en 70 ár síð-
an þú fluttist frá Seyðisfirði en all-
ir virtust muna eftir þér, enda
varstu alla tíð duglegur við að
rækta kynni við vini og ættingja
þar. Það var ekki laust við að mér
fyndist ég vera að ganga um með
frægum manni, þvílíkar voru við-
tökurnar alls staðar. Þó þessi
gönguferð hafi eflaust verið með
þeim styttri sem ég hef farið held
ég að hún sé sú minnisstæðasta.
Að kynnast þér og eiga með þér
samleið í næstum 40 ár gaf mér
mikið. Þú varst maður sem aldrei
gleymist. Hafðu þökk fyrir allt,
elsku Friðrik.
Benedikt Jónsson.
Elsku besti afi minn, þá er
kominn tími til að kveðja. Ég á svo
margar góðar minningar sem gott
er að ylja sér við þegar söknuður-
inn er mikill, við vorum svo góðir
vinir. Þú varst svo yndislegur
maður, alltaf svo góður og hjálp-
samur.
Það hafa margir sagt við mig að
þú hafir verið afalegasti maður í
heimi og það er svo rétt, það var
eitthvað við þig sem gerði þig svo
afalegan, líklega var það góð-
mennskan og hvíta hárið. Ég var
svo heppin að fá að eyða miklum
tíma með þér og ömmu. Ég var
alltaf velkomin til ykkar sem barn,
hvort sem var í heimsókn eða til
að fá að gista. Þegar ég var ung-
lingur var ég svo heppin að fá að
vinna með þér á sumrin hjá Vatns-
veitunni, það var skemmtilegur
tími. Fjölskyldan mín hefur líka
verið heppin að fá að kynnast þér,
þér þótti svo vænt um Óskar
Bjarna og börnin okkar fjögur. Þú
hafðir mikinn áhuga á því hvernig
gekk hjá Óskari í þjálfuninni og
hringdir oft í hann á leikdegi til að
segja honum að þeir ættu nú að
vinna þennan leik. Einnig fylgdist
þú stoltur með strákunum okkur í
boltanum. Börnin gátu líka alltaf
treyst á að fá eitthvað gott hjá þér
þegar þau komu í heimsókn, hvort
sem það var knús, Ballerínukex
eða að róa selabát.
Núna ertu kominn til ömmu,
sem þú ert búinn að sakna svo
mikið. Ég er svo þakklát fyrir síð-
ustu vikur, þar sem við eyddum
miklum tíma saman á spítalanum,
það var alltaf svo gott að vera hjá
þér, enda nærvera þín svo góð.
Það var ákaflega táknrænt að ég
fékk að vera hjá þér og halda í
höndina þína þegar þú tókst síð-
ustu andartökin, því þú varst búin
að halda í höndina mína í svo mörg
ár. Elsku afi, njóttu þess að vera
með ömmu og gera eitthvað
skemmtilegt, ég veit þú passar
upp á okkur öll. Takk fyrir allt,
elsku afi, þú varst sá allra besti.
Þín afastelpa,
Arna.
Elsku fallegi og yndislegi afi
minn.
Þú veist ekki hversu mikið ég
hef alltaf elskað þig.
Þú varst besti vinur minn til
lokadaga þinna og verður þú
áfram besti vinur minn til loka-
daga minna. Þú verður alltaf hjá
mér í hjarta mínu og í minningum
um þig mun stafa birtu af brosi
þínu á daga mína eins og hefur
alltaf gert.
Þú varst einn besti og stórkost-
legasti maður sem uppi hefur ver-
ið og mun ég alltaf hugsa til þín.
Þú ert uppáhalds manneskjan mín
og ég sakna þín svo óendanlega
mikið. Ég vildi að ég gæti fengið
eitt knús, einn koss frá þér einu
sinni enn, afa knús voru þau bestu.
Þú ert besti vinur minn.
Ég elska þig, afi.
Ástarkveðja frá sólskininu
þínu,
Sigrún Sól.
Ég horfi til baka yfir allan þann
tíma sem við áttum saman og allt
sem þú kenndir mér í gegnum tíð-
ina, sem mun lifa með mér þar til
ég hitti þig aftur eftir mörg mörg
ár.
Ég mun aldrei gleyma þeim
ferðalögum sem ég átti með þér
og ömmu um landið. Ferðirnar
okkar á Seyðisfjörð og á Egils-
staði til Villa, bróður þíns, voru
toppurinn á barnæsku minni. All-
ar þær sögur og fróðleikinn sem
þú sagðir mér í þessum ferðum
man ég enn þann dag í dag þótt ég
hafi verið smá gutti á þessum
tíma.
Þegar ég fór að eldast þá fór ég
að skilja meira og meira, svo
margt sem þú hafðir verið að
segja og kenna mér í gamla daga,
sem ég skildi ekki endilega þegar
ég var peyi. Þetta eru hlutir sem
enginn veit nema við tveir.
Mikið var alltaf gaman hjá okk-
ur heima í Skipó þar sem ég var
svo mikið hjá ykkur ömmu. Stúss-
ast í gróðurhúsinu og í garðinum
með ykkur, skoða pennana sem þú
áttir í þúsundatali. Minnstu hluti
gast þú gert svo spennandi og
gerðir mína barnæsku svo
skemmtilega.
Þú varst svo glaður og hress og
alltaf svo gaman í kringum þig og
þú kunnir svo sannarlega að meta
lífið. Þú varst alltaf svo montinn af
barnabörnunum þínum og því sem
þú áttir. Þú varst ríkur maður af
ástvinum og vinum, það var allt
sem þú þarfnaðist í lífinu og það
skein í gegnum þig ástin og kær-
leikurinn og skilaði sér til mín og
annarra sem voru í kringum þig.
Eftir að ég flutti til Eyja fækk-
aði heimsóknum hjá mér en sím-
tölin urðu fleiri fyrir vikið en alltaf
var númer eitt hjá mér að kíkja í
kaffi til þín í Skipó og síðar upp á
Norðurbrú.
En aldrei mun ég gleyma þegar
mamma og pabbi komu með þig til
Eyja að skoða nýja húsið mitt,
hvað þú varst ánægður með mig,
hvað ég væri búinn að koma mér
vel fyrir og hugsaði vel um mína
fjölskyldu og sagðist vera svo
stoltur af mér, þetta lýsir þér best
af öllu og svona mun ég muna eftir
þér. Ég hef alltaf verið svo stoltur
að bera sama nafn og minn besti
vinur og stærsta fyrirmynd í líf-
inu.
Ég er svo þakklátur að hafa náð
að vera með þér síðustu daga þína
og fá að vera hjá þér og þínum
nánustu og finna friðinn sem var
alltaf í kringum þig.
En elsku afi, núna ertu farinn
frá mér og mikið rosalega sakna
ég þín, elsku kallinn minn, en hitti
þig síðar, miklu síðar.
En núna ertu kominn til ömmu,
stóru ástarinnar þinnar og ert ef-
laust kominn í kökur og kræsing-
ar hjá henni enda mikill sælkeri
og kunnir að meta góðan mat og
sætindi.
Börn Guðs sem gestir koma
Í minningunni brosið bjarta
býr hjarta okkar í.
Það gull við geyma skulum
og allt sem okkur er kært,
við vitum þegar birtu bregður
börn Guðs þá sofa vært.
(Bubbi Morthens)
Friðrik Benediktsson.
Elsku afi, það er ótrúlega
skrýtið að þú sért farinn frá okkur
og söknuðurinn er mikill, en á
sama tíma vitum við að þú ert
loksins kominn til ömmu sem þú
saknaðir svo sárt.
Þú varst mikil félagsvera og
alltaf svo skemmtilegt að vera í
kringum þig, alltaf brosandi,
syngjandi og dansandi, það geisl-
aði af þér lífsgleðin alveg til síð-
asta dags. Okkur þótti alltaf svo
notalegt og gefandi að vera í
kringum þig og sóttumst í það að
fá að heimsækja þig sem allra oft-
ast.
Þú varst alltaf með allt á
hreinu, vissir alveg hvað á daga
okkar dreif og þess á milli sagð-
irðu okkur sögur af því sem þú
brallaðir í gegnum tíðina.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur og fjölskyldan var þitt stolt og
prýði.
Við áttum svo ótrúlega fallegt
og eftirminnilegt samtal þegar þú
varst kominn inn á spítala og ég
sat hjá þér dágóða stund einn dag-
inn þegar Friðrik var erlendis að
vinna. Ég kom í rólegheitum til
þín þar sem gleðilegt andlit beið,
alveg til í smá spjall um daginn og
veginn. Þú talaðir um hversu
ánægður þú værir með hvernig líf-
ið hefði verið, konuna sem þú gift-
ist og öll börnin sem þið eignuð-
ust, tengdabörnin, barnabörnin
og barnabarnabörnin. Það var svo
mikil hugarró yfir þér og þú sagð-
ist ekki sjá eftir neinu, sagðir lífið
hafa verið yndislegt í alla staði.
Það fékk mig til að sjá fegurðina á
þessum erfiðu tímum þar sem þú
varst ekki með sem besta heilsu,
það að sjá að þú varst farinn að líta
til baka og hugsa um lífið. Það var
ómetanlega góð tilfinning að sjá
hversu ánægður þú varst, þú varst
að hugsa um það sem færði þér
gleði í hjarta sem var fjölskyldan,
og gast heldur betur litið til baka
og verið viss um að þú ræktaðir
hana alla tíð vel.
Við erum svo ótrúlega heppin
að fá að passa upp á Skipasundið
ykkar og við lofum að passa það
vel, en þú mátt endilega skila
þökkum til hennar ömmu frá okk-
ur fyrir alla hjálpina með rækt-
unina í gróðurhúsinu þar sem
paprikur, tómatar, maís, melónur,
jarðarber og fleira er að vaxa og
gengur vonum framar, en eins og
við ræddum um daginn þá hlýtur
hún að vera með puttana í þessu
með okkur.
Takk fyrir allt, takk fyrir að
hafa verið hjartahlýr og góður
maður og góð fyrirmynd. Þú færð
okkur til að muna að brosa framan
í lífið, taka jafnvel smá dansspor
og meta allt það góða sem maður
hefur í kringum sig, síðast en ekki
síst ástina.
Þín,
Droplaug og Friðrik.
Elskulegi frændi minn, Friðrik
Emilsson, Frissi, hefur kvatt
þessa jarðvist sáttur, síðastur tólf
systkina. Ég trúi því að hann sé
stór, englaherskarinn sem tekur á
móti honum með ástina í lífi hans,
hana Sigrúnu, í öndvegi.
Það er orðin staðreynd að í
minni móðurfjölskyldu er mín
kynslóð nú elst. Frissi var með fal-
lega sál og kærleiksríkt hjarta og
gaf ótakmarkaða ást öllum sem á
vegi hans urðu. Honum þótti afar
vænt um fjölskylduna sína og ást-
in sem hann bar til Sigrúnar sinn-
ar var einstaklega falleg.
Þau voru sálufélagar alla leið.
Söknuður hans var mikill þegar
hún lést fyrir rúmu ári. Í hvert
sinn sem ég kom til hans sýndi
hann mér myndina af henni og
sagði að hans síðasta verk fyrir
nóttina væri að kyssa myndina og
segja „kannski kem ég til þín í
nótt“.
Í apríl sl. létust tvær systur
hans, elsta systirin í systkina-
hópnum og litla systirin, sem var
móðir mín.
Þau voru mjög náin, töluðu
mikið saman og ég vissi alltaf hver
var í símanum þegar mamma
sagði „já ég held líka að ég hljóti
að fara að drepast,“ svo hlógu þau
á línunni.
Svo lengi sem ég man eftir mér
var góð og afar falleg vinátta milli
mömmu og pabba og Sigrúnar og
Frissa. Vinátta og kærleikur er
reyndar það sem kemur upp í
huga minn þegar ég hugsa um
systkinahópinn allan og maka
þeirra.
Einstaklega gott skap, æðru-
leysi, umburðarlyndi og tak-
markalaus ást einkenndi móður-
fólkið mitt allt sem eitt. Amma
Guðný og afi Emil voru fyrir-
myndirnar.
Ég er svo heppin að hafa notið
þess að kynnast þeim öllum og ég
er stolt yfir því að vera hluti af
„Hátúns“-fjölskyldunni. Ég vil
taka þau mér til fyrirmyndar,
þannig lifa þau áfram með mér.
Takk elsku, fallegi, frændi
minn fyrir allan þann kærleik sem
þú gafst lífinu í kringum þig.
Fjölskyldunni sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þín frænka,
Hjördís.
Friðrik Emilsson HINSTA KVEÐJA
Elsku langafi.
Takk fyrir allar góðu
stundirnar okkar saman,
takk fyrir allt Ballerínu-
kexið, kossana, knúsin og
alla umhyggjuna. Við erum
heppin að hafa fengið að
eiga þig sem langafa. Að
lokum er lítil vísa sem þú
söngst með okkur öllum og
við fengum að róa með þér í
ruggustólnum.
Við skulum róa á selabát
fyrst við erum fjórir.
Það er bæði þú og ég,
stýrimaður og stjóri.
Takk elsku langafi, við
sendum risa knús til lang-
ömmu.
Þín langafabörn,
Arnór Snær, Benedikt
Gunnar, Katla Margrét
og Laufey Helga.
Samfylgd þín var leið-
arljós
í störfum dags og
nætur.
Hafðu fyrir þökk og hrós,
segir sá sem grætur.
Börnin þín nú kveðja þig
Jónína Vigfúsdóttir
✝ Jónína Vigfús-dóttir (Jóna)
fæddist 2. janúar
árið 1951. Hún lést
19. júní 2016.
Útför hennar
fór fram 30. júní
2016.
með sáran sting í hjarta
en eiga hjá þér hvert
um sig
góða minning bjarta.
(Páll Stefánsson.)
Drottins ljúfa líkn-
arhönd
þig leiði áfram veginn
fram á bjarta sólar-
strönd
þar hittumst við hinu-
meginn.
(Höf. ók.)
Páll V. Stefánsson.