Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1960, Qupperneq 16

BJ
/ FRÁKDNSD
Eftirfwrandi bréf er slcrifað til „Hjúkrunar-
kvennablaðsins“ sem þá var og hét, og sent frú
Sigríði Eiríksdóttur. — Núverandi ritstjóm blaðs-
ins er ókunnugt um, hvemig mynd sú er Bene-
dikt talar um, hefur borizt þáverandi ritstjórn
í hendur. Samkvæmt ósk hans, munum vér láta
aðrar og betri myndir fylgja bréfi þessu, sem
tímaritið „Bjarmi" hefur góðfúslega lánað okkur.
En hér lcemur bréfið — og athugið, að myndin
sem talað er um, mun EKKI birt aftur hér í
blaðinu.
Konso, 31. okt. 1959.
Til Hjúkrunarkvennablaðsins.
Heilar og sælar allar!
Ekki veit ég, hvemig byrja á þetta bréf.
Fyrst er það, að ég veit ekki nema þið
fitjið upp á nefið, þegar ég, sem er ekki
einu sinni kvæntur hjúkrunarkonu, þrengi
mér inn á síður blaðsins. Og svo hitt, að
bréfið er skrifað mun seinna en ætti að
vera, svo að það, sem það á að fjalla um,
getur hafa gleymzt fyrir löngu.
En svo er mál með vexti, að í blaðinu
birtist eitt sinn mynd, sem ég tók hér í
Konsó, en skýringin, sem fylgdi henni var
villandi. Myndin sýnir Ingunni Gísladótt-
ur, hjúkrunarkonu, og meðfylgjandi texti
segir, að hún sé að störfum við sjúkrahúsið
í Konsó. Þetta þarfnast skýringar. Mynd-
in er tekin 50 km. frá sjúkraskýlinu, og
aðstæðurnar voru eins og nú skal greina:
Við vorum þrjú hvít: norskur læknir, Ing-
unn og undirritaður. Ferðin var farin til
að athuga, hvað væri hæft í orðrómi um
heilahimnubólgu-
faraldur í héraði,
sem heyrir undir
héraðsstjórnina í
Konsó, en kallast
Gawada. Við slóg-
um upp tjöldum,
þar sem veginum
lauk, en riðum á
múldýrum á leiðar-
enda. Þegar við vor-
um á leið heim í
tjöldin, gerði helli-
rigningu, og er
þangað kom var
ekki þurr þráður á
okkur. Ingunni
hafði láðst að taka
með sér aukafatnað.
Hún fékk lánaða