Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1960, Síða 17
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
15
skyrtu, seni^ haföi ^ ^
um, sem streymdu Hpp^' jp-jgl
ir og sárabindin. ^ '” ^
Ekki veit ég, Ingunn Gísladóttir,
hvprnio- mvndin hjúkrunarkona í Konsð,
, , , . , , síðan árið 1953.
hefur bonst blaömu
og hvernig stóð á því, að hún varð fyrir
valinu til birtingar. En úr því að hún
hefur birzt, verður þessi skýring líka að
birtast, svo að þið, starfssystur Ingunnar,
gerið ykkur ekki rangar hugmyndir um
klæðnað hennar við skyldustörfin.
Þegar þetta hefur verið fest á blað, dett-
ur mér í hug að ykkur langi e. t. v. að
heyra, hvernig starfið við sjúkraskýlið
gengur. Ég læt þá eftirfarandi fylgja:
Sjúklingar voru samtals 11482 í fyrra.
31. október í ár voru þeir orðnir 13584
svo að búast má við að
þeir verði á 16. þúsund
á þessu ári. — Við höf-
um enn ekki getað kom-
ið upp sjúkrastofu, en
mundum gera það strax,
ef gjaldeyrir fengist.
Peningar, sem eru
frosnir inni heima á
Fróni koma ekki að
gagni. Ég hef stund-
um hugsað (þegar ég
horfi á öll verkefnin
sem ekki er hægt að
leysa vegna gjaldeyris-
vandræða), að íslenzk-
um kristniboða væri líf-
ið bærilegra, ef hann
væri að innan í ætt við íslenzkt blágrýti,
kaldur og tilfinningalaus, maður í ævin-
týraleit en ekki fylltur löngun til að hjálpa.
En nú virðast bjartari tímar framundan.
Skilningurinn á kristniboðsstarfinu fer
vaxandi, og fyrir vaxandi skilningi og
áhuga verður jafnvel gjaldeyrisnefnd í
gjaldeyrisvandræðum að beygja sig. Það
væri t. d. ekki lítils virði, ef íslenzkar
hjúkrunarkonur hæfu herferð, risu upp
sem einn maður og krefðust þess í nafni
mannúðar og mannkærleika að einustu
samlendri starfssystur þeirra í Afríku
yrðu búin viðunandi og sæmandi starfs-
skilyrði. Hvernig litist fólki á það heima
að hafa allt að 20 (og stundum fleiri),
„inniliggjandi" sjúklinga, sem allir yrðu
að liggja úti, hvernig sem viðraði. Hér
er þörf fyrir sjúkrahús, en við höfum enn
ekki getað komið upp sjúkrastofu. Bezt
væri, ef hér starfaði íslenzkur læknir og
íslenzk hjúkrunarkona í sjúkrahúsi, sem
væri reist og rekið fyrir íslenzkt fé. Ekki
fyrst og fremst til að búa hjúkrunarkon-
unni góð starfsskilyrði heldur vegna
þeirra, sem hafa þörf fyrir læknishjálp
Ingunn gerir að sári sjúklings.