Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 15.05.1990, Side 19

María Pétursdóttir, fyrrverandi skólastjóri:
Otroðnar slóðir
Fjöldi heilbrigðisstétta hef-
ur vaxið ört í okkar samtíð en
þó mun meira víða erlendis.
Til þess að hljóta viðurkennd
starfsréttindi eru gerðar kröf-
ur um víðtæka fagþekkingu.
Sérnám og viðeigandi próf
hafa verið sniðin eftir þörfum
hinna ýmsu þjónustugreina.
Þegar tilskildum árangri er
uáð fá hinir farsælu gæða-
stimpil sem tryggir lands-
mönnum trausta heilbrigðis-
þjónustu, en handhöfum oft-
ast hingað til viss sérréttindi
og örugga lífvœnlega atvinnu,
gjarnan til lífstíðar.
Fagþekking byggir á grunni
reynsluþekkingar liðinna kyn-
slóða, sem sífellt er verið að endur-
bæta og sannprófa vísindalega og
tæknilega. Markmið einstaklinga í
þessum stéttum er að hjálpa náung-
anum til að varðveita, efla og/eða
endurheimta heilsu, en líkna þeim
sem hlotnast ekki slíkt.
En það eru til aðrar heilsufræði-
greinar, sem líka vilja gjarnan
hreiðra vel um sig, en eru ekki
kenndar ennþá í íslenskum sérskól-
um heilbrigðistétta. Sumar eru
ævafornar, aðrar heyra nútímanum
Ól. Má þar nefna vöðvaprófun eða
hinesiology (hreyfingarfræði).
Eandaríkjamaður með því ágæta
nafni George Goodhear er að því
er ég best veit upphafsmaður að
þessari greiningar- og heilsubótar-
meðferð. Hugmynd hans skaut
fyrst rótum á 7. áratugnum. Þessi
aðferð ásamt þrýstinuddi ( þ.e.a.s.
akupunktur án nála) með mismun-
andi ilmolíum unnum úr jurtum
(Aromatherapy) hefur verið nefnd
Touch for Health og er kennd víða
María Pétursdóttir.
vestanhafs, svo er einnig í vaxandi
mæli í Englandi og reyndar fleiri
Evrópulöndum.
Hjúkrunarfræðingum í Kaliforn-
íu ber að fara í a.m.k. 30 tíma end-
urmenntunarnámskeið á tveggja
ára fresti vilji þeir halda sínum
áunnu starfsréttindum og svo mun
vera víðar í Bandaríkjunum og hef-
ur reyndar lengi verið svo. Nú telst
þessi námsgrein þar ( Touch for
Health) til viðurkenndra endur-
menntunarnámskeiða fyrir hjúkr-
unarfræðinga og er álitið að einmitt
þessi kunnátta sé mikils virði fyrir
hjúkrunarfræðinga og skjólstæð-
inga þeirra.
Mörgum mun enn í fersku minni
hversu góðlátlegt grín var gert að
svonefndri Náttúrulækningastefnu
áður fyrr og eimir enn eftir af þess
konar yfirlæti. Viðtal við Eirík
Smith listmálara í Morgunblaðinu
3. febrúar sl. ber yfirskriftinga:
„Þeir sem sveiuðu fyrst höfðu síðar
gaman af.“ Ekki á þetta bara við
um listgreinar.
Sennilega hefur það verið kring-
um árið 1945, að við vorum nokkrir
hjúkrunarfræðingar og læknar í
notalegheitum að fá okkur morg-
unkaffi á Landspítalanum er inn
vippar sér léttilega Jónas Kristjáns-
son, læknir. Auðvitað varð ein-
hverjum strax að orði „Það þýðir
náttúrlega ekki að bjóða þér kaffi-
sopa?“ Svarið kom um hæl. „Jú,
takk.“ Undrunarsvipur kom víst á
mannskapinn því Jónas bætti við:
„Það er bara til þess að sleppa við
allar umræðurnar.“ Kaffið bjargaði
honum í þetta skipti frá kerskni og
þrætum. Þeir eru margir nú, sem
eru honum þakklátir m.a. fyrir
Náttúrulækningahælið í Hvera-
gerði. Ýmsar torfærur eru líka á
landamærum ólíkra hugarheima og
stundum þarf lengi að bíða þess að
járntjöldin falli.
Svissnesk kona sagði mér að
þegar fæðingar gengju mjög erfið-
lega á fæðingardeildum þar í landi,
væri iðulega gert boð fyrir svæða-
nuddara eins og það er kallað hér á
landi. í fljótu bragði virtist mér
þetta fráleit fullyrðing. En af tilvilj-
un rakst ég skömmu síðar á grein í
Ljósmæðrablaðinu (2.tbl. 1988)
sem þýdd er úr Tidsskrift for Jorde-
mödre. Þar kemur fram að Danir
eru að kanna hvað sé hæft í þessu
og hafa veitt ljósmæðrum d.kr. 60
þús. til þessa verkefnis.
A komandi hausti verður farið af
stað með nám í því sem hér er
stundum kallað jaðarlækningar í
háskóla í Exeter í Englandi (Uni-
versity of Exeter) og leiðir það til
meistara (master) gráðu og jafnvel í
framhaldi af því doktorsgráðu.
Aðeins 15 umsækjendur komast að
í náminu að þessu sinni, en um 3000
sóttu um inngöngu. Eins og mörg-
HJÚKRUN !/m—66. árgangur 19