Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 15.05.1990, Page 42

* nám erlendis
Nú, ég byrjaði á því að skrifa
námsstjóra til að afla mér allra
mögulega upplýsinga. Síðan sendi
ég inn svokallaða forumsókn, en
hana þurfti deildin að fá til að meta
hvort umsækjendur þurfi að taka
inntökupróf. Umsækjendur, sem
ekki höfðu háskólagráðu, þurftu að
taka inntökupróf og koma í viðtal
til námsstjóra áður en tekin var
ákvörðun um hvort þeir fengju að
senda inn umsókn. Eg fór í viðtal
við námsstjóra og inntökupróf í
desember 1985. Það var í alla staði
mjög gagnlegt fyrir mig að hitta
námsstjórann, þar fékk ég margar
góðar ábendingar hvað undirbún-
ing varðaði. Meðal annars ráðlagði
hann mér að flýta mér ekki of mikið
heldur afla mér meiri reynslu í
stjórnun. Ég fór í öldungadeild
Menntaskólans við Hamrahlíð og
lauk þar þrem önnum. Þar tók ég
aðallega námsgreinar sem tengdust
náminu s.s. félagsfræði, hagfræði
og ensku.
Ég aflaði mér upplýsinga um alla
styrki, sem hugsanlega væri hægt
að sækja um, m.a. sótti égum styrk
hjá British Council og Alþjóðaheil-
brigðisstofnuninni, en fékk synjun
á báðum stöðum. Það kom í ljós að
hjúkrunarfræðingar liafa ekki í
mörg hús að venda hvað styrkveit-
ingar varðar. í samráði við náms-
stjórann ákvað ég að fara í ensku-
nám fyrir útlendinga sem eru að
fara í mastersnám í Bretlandi. Ég
fór því til Edinborgar átta vikum
áður en sjálft námið byrjaði og sá
ekki eftir því. Þetta enskunám er
skipulagt til að aðstoða útlendinga
við aðlögun að háskólanámi í Bret-
landi og talsverðar kröfur eru gerðar
til nemenda. Leiðbeinendur voru
líka mjög duglegir við að upplýsa
nemendur um hvað væri í vændum.
Nú, við þurftum að leigja íbúðina
okkar og var það lengi áhyggjuefni
því við vildum gjarnan leigja með
öllum húsbúnaði og slíkt er ekki
auðvelt hér á landi. Heppnin var
með okkur þegar norsk hjón aug-
lýstu eftir íbúð hér til eins árs. Svo
þurfti að finna skóla fyrir börnin.
Við þekktum svolítið til breska
grunnskólakerfisins, einnig höfðu
kunningjar okkar verið í Edinborg
nokkru áður með börn á skólaaldri
og þau létu okkur í té gagnlegar
upplýsingar. Við gátum ekki skráð
þau í skóla fyrirfram, þar sem við
vissum ekkert hvar við myndum
búa. Það kom ekki að sök því skól-
ar í Edinborg hafa skyldur við börn
innan sinna hverfa.
Hver voru inntökuskilyrði í skól-
ann?
Viðurkennt hjúkrunarpróf,
veruleg starfsreynsla í stjórnun, að
meiri hluta hærra í stjórnkerfinu en
deildarstjóri, annað hvort í hjúkrun
eða kennslu, og háskólagráða. Þeir
umsækjendur, sem hafa háskóla-
gráðu, ganga ætíð fyrir öðrum, en
eins og komið hefur fram geta þeir,
sem ekki uppfylla það skilyrði, tek-
ið inntökupróf og verða að koma í
viðtal. Þá var tekið tillit til frekara
náms, sem umsækjandi hefur
stundað, starfsreynslu lians og rit-
starfa.
Hver var umsóknarfresturinn?
Umsóknarfrestur er til 21. janúar
það ár sem óskað er eftir skólavist.
Hvað getur þú sagt okkur um
kostnaðinn?
a) Skólagjöldin voru 3480 pund
b) Húsaleigan var 550 pund á
mánuði sem var í hærri kantinum,
en innifalið í því var líka allur hús-
búnaður, við þurftum ekki að taka
neitt með okkur nema fötin okkar.
Auk þess var miðstöðvarhitun í
íbúðinni, sem er ekki í öllu leigu-
húsnæði.
c) Kostnaður við skólagöngu
barnanna var óverulegur eða ein-
göngu skólamáltíð fyrir eitt þeirra,
hin tvö komu heim til að borða því
skólinn þeirra var mjög nálægt.
d) Kostnaður við bókakaup var
verulegur hjá mér, þó rekur háskól-
inn mjög stórt bókasafn, en sam-
keppnin um bækurnar er mikil og
oft kom fyrir að ég fór og keypti
bók fremur en að bíða eftir henni
dögum saman. Þá var líka nokkur
ljósritunarkostnaður því heimildir
úr tímaritum voru mikið notaðar.
Matarkaup voru miklu hagstæð-
ari heldur en við áttum að venjast
hér heima, en aftur á móti var mjög
dýrt að halda íbúðinni hlýrri.
Hvernig gekk að fjármagna dvöl-
ina?
Ég fékk launað námsleyfi í níu
mánuði frá Ríkisspítölunum, svo
fékk ég námslán fyrir skólagjöldun-
um.
Hvernig gekk að fá húsnæði í Ed-
inborg?
Háskólinn rekur húsnæðismiðl-
un, en okkar fjölskyldustærð sam-
ræmdist ekki þeirra staðli ef svo má
segja og stórar eignir sem þeir
höfðu voru oft mjög illa farnar. Við
ákváðum því að leita á hinn al-
menna markað með leiguhúsnæði
og fyrstu dagarnir mínir í Edinborg
fóru í að skoða íbúðir í mismunandi
ásigkomulagi. En allt fór vel að lok-
um. Að morgni 40 ára afmælisdags
míns vorum við, 10 ára gömul dóttir
mín og ég, á leið að skoða rétt eina
íbúðina enn, þá segir hún:
„Mamma, þetta verður happadag-
urinn okkar, nú finnum við íbúð-
ina.“ Og hún reyndist sannspá. Við
vorum ánægð með allan aðbúnað.
Börnin voru heppin með skóla,
yngri dóttir okkar þó sérstaklega.
Hún fékk t.d. mjög góða ensku-
kennslu, en hún kunni varla orð í
ensku daginn sem hún byrjaði í
skólanum. Sonur okkar var 15 ára
og á milli grunnskóla- og fram-
haldsskólastigs en hann aðlagaðist
vel og var ánægður með sig. Senni-
lega hefur þetta brölt í mér verið
erfiðast fyrir elsta barnið, en hún
var 17 ára þá og búin með einn vet-
ur í menntaskóla og hún saknaði
mikið félaganna og félagslífsins
þar. Eftir á að hyggja hefðum við
þurft að vanda betur valið á skóla
fyrir hana.
Hvað var námið langt?
Námið var eitt almanaksár og var
42 HJÚKRUN 2/so—66. árgangur