Norðurslóð - 27.05.1986, Blaðsíða 2

Norðurslóð - 27.05.1986, Blaðsíða 2
NORÐURSLÓÐ Útgefendur og ábyrgðarmenn: Hjörtur E. Þórarinsson, Tjörn, Svarfaðardal Jóhann Antonsson, Dalvik Afgreiðsla og innheimta: SigriðurHafstað, Tjörn Sími 96-61555 Ljósmyndari: Rögnvaldur Sk. Friðbjörnsson Prentun: Prentsmiðja Björns Jónssonar Kj arnorkuv á Taugatitringurinn út af kjarnorkuslysinu í Chernobyl er að stillast smátt og smátt. Eftir sitja þjóðirnar með skrekk- inn, en vonandi líka dýrmæta, nýja reynslu af kjarnorku- hættunni og þvi, hvernig á að haga sér og hvernig ekki má haga sér, þegar slíka vá ber að höndum. Eitt af því, sem ekki má, er að tregðast við aðskýra strax og undanbragðalaust frá slysinu og vara allan heim við hættunni, en rey na ekki að gera lítið úr og breiða yfir hana eins og Kússum varð á í þetta sinn. Skelfilegt veikleika- merki er það hjá svo miklu og voldugu ríki að treysta sér ekki til að viðurkenna, að eitthvað geti farið úrskeiðis, ekki einusinni að tæknimistök hvað þá stjórnarfarsleg geti gerst á þeim bæ. Efst í hugum manna hlýtur þó að vera vitneskjan um þá staðreynd, að ein einasta kjarnorkusprengja, sem spryngi viljandi eða óviljandi, getur orsakað hundraðfalt tjón og hættu fyrir líf á jörðinni á við það, sem hinn bilaði kjarna- kljúfur í Chernobyl gerði. Slíkar sprengjur bíða tilbúnar þúsundum saman eftir því, að svo hitni í stórveldataflinu, að einhver þanin taug bresti og titrandi fingur öðruhvoru megin hafsins styðji á hnapp, sem kemur kjarnorkuskot- hríðinni af stað. Og svo sem til að storka mannkyninu og allri mannlegri skynscmi heldur hin herskáa og ófyrirleitna Reaganstjórn í Washington áfram að reyna sprengjurnar sínar, svo að enn megi fullkomna eyðilcggingarmátt þeirra oglífsljand- samleg geislaáhrif. Það er ekki mikið, sem ein Ijtil þjóð „út við heimsins nyrstu nöf' getur gert til að hafa áhrif á þann viti firrta vígvæðingarleik, sem teikinn er, m.a. í okkar nafni.Þaðer ekkert nema að halda uppi mótmælum, hvar sem því verður við komið. Og svo að bíða og biðja, að ragnarök dynji ekki yflr alveg á næstunni í þeirri von, að áður en svo verður, komist til valda í æðslu sætum samfélags vestrænna þjóða menn, sem hafa til að bera meira siðgæði í skiptum við aðra og meiri ábyrgðartilfinningu gagnvart heimsfriðnum heldur en þar sitja nú. HEÞ. Skólaslit á Hólum 14. maí á krossmessunni þusti múgur og margmenni heim til Hóla í Hjaltadal til að vera við skólaslit þar í dómkirkjunni. Það var sól og blíðskaparveður þótt svalan blési af hafi. Þetta var hin ánægjulegasta athöfn þegar Jón skólastjóri Bjarnason afhenti 20 nýbúfræðingum prófskírteinin. Kennsla á Hólum verður nú sífellt fjölbreyttari og nú var í fyrsta sinn útskrifaður búfræðingur með flskirækt sem sérsvið. Oft hafa Svarfdælir átt fulltrúa í hópi Hólasveina og - meyja og algjör ördeyða var þá heldur ekki að þessu sinni. Við birtum hér myndir af þeim, sem þarna héldu uppi merki Svarfdælabyggðar og stálum svolitlu til viðbótar. 2. 2 -NORÐURSLÓÐ Bragarbót Stutt rabb við aldraðan heiðursmann í síðasta tölublaði Norður- slóðar var skringileg missögn. í frásögn af deildarfundum KEA misritaðist nafn eins deildar- stjórnarmannsins á Dalvík. Hann var nefndur Arnbjörn Stefánsson, en átti að vera Rafn Arnbjörnsson. Þarna kom fyrir algengur ruglingur manns, sem kominn er til ára sinna og eitthvað farinn að kaika, sem kallað er, að kalla son nafni föður síns eða dóttur nafni móður sinnar. M.a. til að gera gott úr þessu leit undirritaður inn til Arnbjörns Marteins Stefáns- sonar, því svo heitir hann fullu nafni, sem nú býr í Dalbæ á Dalvík, og er hinn skemmti- legasti heim að sækja. Hann tók á móti gestinum með bros á vör og konfektkassa í hendi. Arnbjörn er einn hinna mörgu, sem fæddist og ólst upp í sveitinni, en flutti sig svo niður að sjónum; þar sem vaxandi fiskiþorpið gat boðið launaða atvinnu jarðlausum sveita- mönnum. Það er algeng saga bæði hér og annarsstaðar. Fæddur er hann á Jarðbrú 4. des. 1903. Reyndar segja kirkju- bækur víst 14. des. en móðir hans sagði 4. des. og því verður ekki breytt. Foreldrarnir voru Stefán Tryggvi Jónsson og Jónína Sigfríður Arnbjarnar- dóttir. Þau bjuggu á ýmsum stöðum í sveitinni sem húsfólk og búendur, síðast á Hjalta- stöðum í 5 ár 1916-1925. Arnbjörn vann á búi foreldr- anna og hjá vandalausum strax frá unglingsárum. Brautarvinnu stundaði hann fjölmörg sumur. Ekki hélt hann sig einvörðungu í dalnum. út á Upsaströnd lá leiðin, í Sauðanes til þeirra Jóns og Baldvinu. Var þar í 6 ár. Þar var gott að vera. Þá komst hann í kynni við Múlann og fjöllin upp af Sauðanesi. Hann var ótrauður fjalla- og klettamaður. Brattgengur heitir það á gull- aldarmáli. Hann var ekkert smeykur við Flagið eða Ófæru- gjá. Og nú segir hann sögu af því, þegar hann lenti í brösum með Palla heitinn í Höfn einmitt í miðju Flaginu. Og hann lyftist allur í sætinu, þegar hann segir frá því atviki og öðrum þegar það voru nú bara kindur en ekki menn, sem þurfti að losa úr sjálfheldu. Þessi reynsla í Múlanum varð til þess, að Arnbjörn varð nokkurskonar Múlasérfræðing- ur þeirra á Dalvík, eftir að hann var fluttur þangað. Já, hann flutti nefnilega til Dalvíkur eftir að hann gekk í heilagt hjóna- band með Emelíu Jaufey Jóns- dóttur. Þau giftu sig 22. mars 1932. Hún var húnvetnsk, hafði alist upp á ýmsum stöðum vestur á Skaga. En hingað kom hún frá Akureyri og gerðist kaupakona eitt sumar í Blakksgerði hjá þeim Jóni og Sigrúnu. Þá fóru örlaganorn- irnar að spinna þræðina, sem úr verð haldgóð voð, nefnilega 50 ára farsælt hjónaband með 4 börnum, en eina dóttur átti Laufey fyrir. Á Dalvík vann Arnbjörn lengst af með Jóni Emil bróður sínum oftast í byggingarvinnu eða öðru því tilheyrandi. „Mér finnst ég hafa verið að grafa skurði hálfa ævina“, segir hann. Nei ekki á sjónum, ég var ekki gerður fyrir sjóinn. Þeir bræður, Jonni og Addi voru samrýmdir. Um árabil leigði Arnbjörn í Hvoli, húsi Jóns. En sá sem eignast fjöl- skyldu þarf líka að eignast eigið þak yfir höfuðið. Og þau Arnbjörn og Laufey lögðu í það að byggja hús í Láginni, í Karls- rauðatorgi. Þar bjuggu þau lengi lengi. Og þannig leið ævin við mikla vinnu og gott heimilislíf og uppeldi barna og jafnvel barna- barna. Og ekki urðu þau rík Arnbjörn og Laufey. En hvað um það, þeim hlotnaðist það, sem flestir sækjast eftir, efna- legt sjálfstæði, eigið heimili, góð börn og góða heilsu lengst af og hvað er þá eftir? Jú, góða vini, segir Arnbjörn. Ágæta vini bæði í sveitinni í gamla daga og síðar vinnufélaga á Dalvík. . Já og svo góða hesta, ekki má gleyma þeim, hann hefur alla tíð haft sérstakt yndi af hestum og átti þá góða í gamla daga. ,,Ég hef eiginlega alltaf verið ríðandi allt mitt líf og er það enn í dag, þó það sé bara í huganum nú eftir að aldurinn tók völdin í skrokknum.“ Og svo hafa strák- arnir erft þessa áráttu. „Þú ræður hvort þú trúir, en það er nú verið að tala um að draga mig á hestalandsmótið suður á Hellu á Rangárvöllum í sumar." Jú, víst trúi ég því. En nú verður að fara að slútta þetta rabb. I lokin lítur Arnbjörn aðeins yfir farinn veg og finnst hann hafa verið sér góður og gjöfull. „Ég hef alltaf verið heldur spakur um dagana og tekið því sem að höndum ber með jafnaðargeði. Ég hefekkert veri að hreykja mér í lífinu. mér hefur yfirleitt líkað vel við alla menn og ekki átt i útistöðum. Ekki veit ég hvað aðrir segja um mig. Spekúlera ekki í því. Og hér líður mér ágætlega. Stúlk- urnar eru afskaplega notalegar við mig. (Ég hef nú líka alltaf verið heldur fengsæll á konur ha ha.) Nei, ég kvarta ekki yfir neinu, þetta er allt saman blessað og gott.“ Ofanskráð er engin ævisaga, aðeins endursögn af sundur- lausu rabbi. En kannske er þetta þó svipmynd af einum þeim alþýðumanna, sem unnið hefur að sínu leyti stórvirki þesarar aldar hér í Svarfdælabyggð. Kannske er ekkert, sem hann getur bent á og sagt: Sjáðu, þetta gerði ég og þetta og þetta. En í félagi við aðra sér líka hefur hann þó lyft þeim grettistökum, sem gnæfa hér við himin bæði í óeiginlegum og eiginlegum skilningi. HEÞ. 1. Anton Páll Níelsson Dalsmynni Dalvík og móðir hans Guðbjörg Antonsdóttir. 2. Ingi Steinn Jónsson L.-Hámundar- stöðum og móðir hans Rannvcig Þórsdóttir. 3. <Jóhanna Pálsdóttir (var verknemi á Tjörn og Sökku) ásamt Sigríði á Tjörn.

x

Norðurslóð

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðurslóð
https://timarit.is/publication/1253

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.