Norðurslóð - 30.09.1986, Blaðsíða 2

NORÐURSLÓÐ
Útgefendur og ábyrgðarmenn:
Hjörtur E. Þórarinsson, Tjörn, Svarfaðardal
Jóhann Antonsson, Dalvík
Afgreiðsla og innheimta: SigriðurHafstaó, Tjörn
Sími 96-61555
Ljósmyndari: Rögnvaldur Sk. Friðbjörnsson
Prentun: Prentsmiðja Björns Jónssonar
Fj ölmiðlafárviðr i
Ef sagnfræðingur verður spurður að því eftir svosem 50 ár,
við hvað íslenska þjóðin hafi verið uppteknust árið 1986 og
þar í kring, er líklegast að svarið verði stutt og laggott:
fjölmidlastarfsemi.
Það er nefnilega hreint með ólíkindum hve fréttamennska
og upplýsinga- og skoðanamiðlun góð og vond, heiðarleg og
óheiðarleg eftir atvikum, hefur náð að tútna út og leggja undir
sig landið upp á síðkastið. Það mætti ætla að heill og heiður
og sáluhjálp þjóðarinnar riði á því að hver smuga í húsum
manna sé fyllt af prentefni og loftið mettað máli og myndum
sem leitast við aö þrengja sér inn um skilningarvit fólksins.
Sú tilfinning leitar á mann, með allri virðingu fyrir
herskara fjölmiðlafólksins, að það hafi allt of mikið álit á
sjálfu sér og mikilvægi sínu í þjóðlífinu. Fyrirferð þess er
komin út úr öllum skynsamlegum hlutföllum við þýðingu
þess við að efla heilbrigt og hamingjusamt þjóðfélag í
landinu.
Sem betur fer er ennþá mögulegt að einangra sig að nokkru
frá ijölmiðlafárinu, loka augunum fyrir blöðum og tímaritum
og láta ádynjandi útvarps- og sjónvarpsrásir eins og vind um
eyrun þjóta.
Hitt er lakara, ef svo fer sem ástæða er til að óttast, að allur
þessi gauragangur verði til að skaða okkar gamla góða Kíkis-
útvarp kannske bæði Ijárhagslega og faglega, þessa stofnun,
sem í mcira en hálfa öld hefur með liciðri ástundað góða
fréttamennsku og haldið uppi mcnningarlcgri dagskrá og
þjóðinni þykir vænt um.
Þessi ótti manns fékk byr undir vængi nú á dögunum við aö
horfa á það hvernig einhverjir ófyrirleitnir fréttamenn
Sjónvarpsins tóku sig til, algjörlega að tilefnislausu, og
útbjuggu áróðursfrétt gegn kindakjötsneyslu með falsaðri
„tilraun" með nokkra feila kjötbita valda í þessu skyni.
Sjónvarpið skuldar sauðfjárbændum landsins ómældar
skaðabætur og í allra minnsta lagi afsökunarbeiðni fyrir
þessa óheiðarlcgu „fréttamennsku“ starfsmanna sinna.
H.E.Þ.
Stöðubreytingar
2 -NORÐURSLÓÐ
Á Dalvík hafa ýmsir breytt um
atvinnu á undanförnum vikum.
Innan Ráðhússins hefur fólk þannig
flust til nánast eins og taflmenn á
borði.
Um síðustu mánaðarmót hætti Jón
Stefánsson sem fulltrúi bæjarfógeta
af aldursástæðum. Við stöðunni tók
Gíslína Gísladóttir sem áður var
skrifstofustjóri í Sparisjóð Svarf-
dæla.
Nú 1. okt hættir Snorri Finnlaugs-
son sem bæjarritari Dalvíkurkaup-
staðar og tekur við skrifstofustjórn
i Sparisjóðnum. Bæjarritari verður
Hjálmar Kjartansson.
Sjá Má ég kynna?
Hrísey - perla Eyjaíjarðar
mo.
Þessari merkilegu landnáms-
jurt frá Alaska, var sáð í upp-
blásinn norðurhöfðann og
reyndar miklu víðar fljótlega
eftir að jörðin komst í eigu
þeirra hjóna, Sæmundar og
Úllu, og nú er hún smátt og
smátt að leggja undir sig ófrjó-
Þeir sem alist hafa upp á Dalvík eða í neðanverðum Svarfaðardal,
hafa haft Hrísey fyrir augunum allt frá því þeir fóru að horfa í
kringum sig. í myrkrinu hefur vitinn sent frá sér vinalegt Ijós sitt úr
yfir láð og lög, rautt framan úr dalnum séð en grænt frá Dalvík og
Upsaströnd. A daginn blasir við norðurhluti eyjarinnar, hæstur 110
metrar þar sem vitinn stendur. Til skamms tíma var litur þessa
norðurhöfða mógrár enda gróðurlítill og uppblásinn.
En á síðustu árum hefur orðið þarna breyting á, liturinn hefur
breyst úr gráu í grænt og það svo að vel mætti nú kalla Hrísey
Grænhöfðaeyju norðursins - Isle de Capo Verde del Norte á ósvik-
inni spönsku. Hvað hefur gerst þarna?
M.a. til að skoða þetta fyrir- á berum leirflögum og smiðju-
bæri fór hópur fólks á vegum
Ferðafélags Svarfdæla út í
Hrísey sunnudaginn 7. sept. í
björtu veðri en norðangjólu. 12
saman gengu þeir sem leið
liggur eftir akveginum norður
úrþorpinu ogstefndu á Ystabæ.
Á miðri leið var komið að
girðingu sem liggur þvert yfír
eyna, 2-3 km á lengd. Þetta eru
mörk hinna fornu jarða í eynni,
Ytri- og Syðribæjar, eins og
jafnan er ritað í gömlum skrám,
en síðar, eftir að Miðbær var
reistur, Ysta- og Syðstabæjar.
Hliðið var galopið og öllum
heimil för inn í land Miðbæjar
og síðan Ystabæjar. En um leið
og komið er innfyrir girðinguna
verður áberandi breyting á
gróðurfari. Skógarreitir, birki,
greni, lerki og fura skreyta
umhverfið blandað saman við
gul- og grávíði og hávaxna
hvönn. En merkilegt nokk,
enginn hrís í ey með þessu nafni.
Hér er sannkallaður unaðsreitur
um að ganga. Ekki spilla rjúp-
urnar, sem eru alstaðar nálægar
og spakar eins og hænur á
venjulegum bæ.
Þennan Edenslund hefur
náttúran skapað með aðstoð
þeirra Ystabæjarhjóna, Sæmund-
ar Stefánssonar frá Völlum og
Úl|u konu hans, sem keyptu
jörðina 1960 eftir að íbúðarhús-
ið þar brann og síðasti bóndinn
flutti burtu. Á þeim aldarfjórð-
ungi, sem liðinn er, hefur orðið
þarna stórkostleg breyting enda
Yfir kaffibolla hjá frú Úllu fá
ferðamennirnir dálitlar upplýs-
ingar um búskapinn. Varpið er í
örum vexti. í fyrra töldust um
1800 hreiður í landinu, nú um
2300. Þaðermeiraenfjórðungs-
aukning á einu ári. Það er ekki
svo slæmt og afraksturinn 32 kg
af hreinsuðum dún. Laglegur
bingur það, nægur í 40 dún-
sængur. Ekki gerast svona
ævintýri af sjálfu sér. Mikla
vinnu, alúð og árvekni þarf til
og ást á verkefninu. Hana hafa
þau líka í ríkum mæli, Ysta-
bæjarhjón, það leynir sér ekki.
Og börn þeirra, Sæmundur,
Unnur og Geir, nú öll upp-
komin, hafa heldur ekki látið
sitt eftir liggja með aðstoð við
búskapinn, æðarvarpið og skóg-
Húsfreyjan á Ystabæ heilsar gestunum
asta landið, sem hún svo skilar
aftur frá sér frjóvguðu með
nýfenginni jarðvegsþekju, sem
aðrar jurtir svo taka við og ræta
sig í. Slíkt er eðff úlfa"baunár-
innar.
ræktina. Nú geta þau öll horft
yfir árangur verka sinna og séð
að hann er harla góður. Og
þetta fólk er ekkert að hugsa um
að láta hér staðar numið og
kveðja eyjuna sína góðu. Því til
staðfestingar er steyptur grunnur
að viðbyggingu við sumarhúsið
á Ystabæ.
Ferðamennirnir kvöddu
heimafólk með þakklátum huga
og stikuðu áleiðis norður og
upp að vitanum gegnum skógar-
lundi og lúpínubreiður meðan
rjúpurnar stigu dans í lynginu
allt í kring.
Heim var haldið sömu leið
með viðkomu í veitingahúsinu
Brekku þar sem keypt var kaffi
og meðlæti. Hríseyjarþorp er
snoturt og gerist æ snotrara. Og
til að gæta allrar sanngirni má
bæta því við, að nú eru Hrís-
eyingar sjálfir að verða miklir
trjáræktarmehn eins og margar
nýgræðslur trjáa og runna bera
vitni um hér og þar um plássið
og norðan þess. Og allir vita
hvert er besta griðland rjúp-
unnar á íslandi. Já, það borgar
sig að koma á þennan stað. Það
var ekki út í loftið, sem maður-
inn sagði forðum: „Nei, ég hef
aldrei átt konu, en ég hef verið í
HrlSey" H.E.Þ.
Göngufólk við vitann.
hefur hvorki meira né minna en
70.000 trjám verið plantað í
landið. Þroskamestur er skóg-
urinn orðinn hið næsta bænum,
grenilundir komnir vel á þriðju
mannhæð.
En hvað um græna litinn á
norðurkollinum umhverfis vit-
ann? Þá er maður kominn að
þeirri miklu undraplöntu, lúpín-
unni, úlfabauninni, sem er með
innbyggða köfnunarefnisverk-
smiðju og getur vaxið ogdafnað
Hreiðra sig blikinn
og æðurin fer
Hvítar spýtur, sem standa
upp á endann upp um alla eyju,
vekja forvitni gestanna. Þetta
reynast vera merki við æðar-
hreiður, sem þarna voru í
sumar. Það er nefnilega komið
upp hið prýðilegasta æðarvarp í
Ystabæjarlandi, þar sem varla
fannst eitt einasta hreiður fyrir
aldarfjórðungi síðan.
Yoga
Innritun og nánari upp-
lýsingar næstu kvöld í
síma 6-14-30.
Steinunn Hafstað