Norðurslóð - 06.07.1989, Blaðsíða 1

Athafnainenn í iðrum jarðar. Innfellda mvndin: Björn Harðarson, staðarverkfræðingur.
Vegagerð
- Múlagöngin hálfunð
Blaðið átti tal við umdæmis-
verkfræðing Guðmund Svav-
arsson á Akureyri og innti eftir
lielstu verkefnum vegagerðar-
innar hér um slóðir á þessu
sumri. Þetta er það sem helst
her að nefna:
Að sjálfsögðu eru Múlagöngin
efst á blaði. Þau eru nú í fullum
gangi eins og allir vita og er um
það ritað hér á öðrum stað.
Að öðru leyti er helst að nefna
endurbætur á Svarfaðardalsvegi
nr. 805 þ.e. 3,2 km frá Hrciðars-
staðakoti að Hóli. Þetta er að
langmestu leyti vegurinn í gegn-
um Urðaland. Eins og kunnugir
vita liggur þessi vegur fast ofan
við bæ og kirkju á Urðum, en
snarbrött brekkan ofanvið. Upp í
hana mun vegurinn eitthvað fær-
ast og verður forvitnilegt að sjá
hvernig til tekst að gera þarna
góðan veg og hlífa jafnframt
umhverfinu við miklum spjöll-
um.
Verktakmn er Jarðverk sf. til
heimiiis í Nesi í Fnjóskadal.
Forsvarsmaður þess er Vignir
Valtýsson. Hann átti lægsta til-
boð kr. 9,6 milljónir, sem er
85,26% af kostnaðaráætlun vega-
gerðarinnar sjálfrar. Fjórir aðrir
aðilar buðu í verkið, þeirra á
meðal Ýtan sf. á Dalvík. Verkinu
á að vera lokið fyrir I. október í
haust.
Fátt virðist vera á dagskrá
vegagerðarinnar hér á næstunni.
Þó er áætlað að styrkja og
„steypa" 9 km kaflann t'rá Hóli á
Upsaströnd norður að tengingu
við Múlagöng á árinu 1990.
Verður þá fullkontinn vegur
(bundið slitlag) alla leið milli
Akureyrar og Ólafsfjarðar. Síð-
an er á árinu 1991 á áætlun að
hækka og væntanlega einnig setja
bundið slitlag á 2 km kaflann á
vegi 805 milli Holtsár og Tjarnar.
Af öðrum nálægum verkefnum
nefndi Guðmundur veg nr. 1,
hringveginn um Þelamörk og
Öxnadal, sem á að byggja upp og
fullgera á þessu og næstu tveimur
árum, enda er þetta lengsti og
leiðasti malarkaflinn á hringveg-
inum alla leiðina frá Akureyri til
Reykjavíkur.
Múlagöngin
Fréttamaður Norðurslóðar brá
sér norður fyrir Múlann þriðju-
daginn 27. júní til að kanna gang
mála við jarðgöngin.
Staðarverkfræðingur vega-
gerðarinnar Björn Harðarson var
inni í fjallinu þegar fréttamann
bar að. Björn er af svarfdælskum
ættum að hálfu. Hann er sonur
Harðar Björnssonar (Arngríms-
sonar) og fyrri konu hans, Erlu
Sigurðardóttur. Björn nam jarð-
fræði við H.I. en að því loknu fór
hann til Canada og lauk að lok-
um prófi í jarðverkfræði (geo-
logical engineering) frá háskólan-
um í Montreol.
Vinna var í fullum gangi,
sprenging nýafstaðin inni í fjall-
inu. Ryki og gasi er blásið út, en
að því búnu aka grjótbílarnir inn
til að sækja „afrakstur" spreng-
ingarinnar.
Hálfnað er verk . . .
Verkið gengur vel og á þessari
stundu eru göngin orðin 1660 m
löng, en öll vegalengdin er 3130
m. Þetta þýðir að lokið er við
rúman helming vegarins í gegn-
um fjallið. „Þessi áfangi fór nú
alveg framhjá okkur" segir Björn
verkfræðingur. Verkið gengur
vel núna, ca. 4 sprengingar á dag,
eftir tafsaman kafla, sem unninn
var síðustu 3 vikurnar eða svo.
Þá var farið í gengum sandsteins-
lag þar sem berg var svo laust að
nauðsynlegt var að sprautusteypa
þak og veggi jafnóðum. í hverri
sprengingu lengjast göngin jafn-
aðarlega unr ca. 3,5 m svo það
miðar áfram um eina 12-15
nretra á dag þegar allt er með
felldu.
Nú er áætlað að sjálf göngin
verði komin í gegn í apríl á næsta
ári. Þá er reyndar mikið ógert svo
ekki má búast við að verki ljúki
fyrr en um áramótin 1990-1991.
Göngunum hallar upp á við frá
opinu í Ólafsfirði alla leið þangaö
til eftir eru 100 út úr fjallinu
Svarfaðardalsmegin. Þá metrana
hallar lítillega í þá áttina. Þessi
vinnubrögð eru hentug m.a.
vegna vatnsrennslis í göngunum.
Nú þegar rennur vænn lækur, 70
lítrar á sekúndu, út úr göngun-
um.“ „Nóg vatnsmagn fyrir bæði
Dalvík og Ólafsfjörð“ segir
Björn.
Þess skal að lokum getið að
fyrirtækiö Kraftverk sf. er verk-
taki að þessari framkvæmd og er
í samvinnu við Norðmenn og eru
alltaf einhverjir af þeirra mönn-
um starfandi við verkiö. Jafn-
framt gangagerðinni er unnið að
svokölluðum forskála, það er
framlenging ganganna ofanjarö-
ar, og vinnur það verk undirverk-
taki, Fjölnismen frá Akureyri.
Það er gaman að fylgjast með
þessu verki, einu því sérstæðasta
og umfangsmesta, sem unnið hef-
ur verið í íslenskum samgöngu-
málum og þakkar blaðið Birni
staðarverkfræðingi fyrir upplýs-
ingar og gott kaffi með súkku-
laðikexi.
Svarfdælir syðra:
Góðar gjafir
Á dögunum barst sóknar-
nefndum allra sveitakirkn-
anna, Valla, Urða og Tjarnar,
bréf með 50.000 krónu ávísun
til hverrar kirkju frá Samtök-
um Svarfdælinga í Reykjavík
og nágrenni. Gjöfinni fylgja
heillaóskir en engin skilyrði
um hvernig nota skuli.
í símtali sagði talsmaður Sam-
takanna, Hrönn Haraldsdóttir.
að þessir peningar væru saman-
safnaður ágóði af árshátíðum og
fleiru og væri nánast allt, sem þau
hefðu átt í sjóði sínum. Þeim
mun veglegri er gjöfin og á
gefandinn mikinn heiður skilið.
Uni leið gat Hrönn þess, að
fyrirhuguð væri sumarferð Sam-
takanna síðustu helgina í júlí.
28.-30. Til stendur að aka til
Þingvalla og norður Kaldadal til
Borgarfjarðar. Þaðan eins og leið
liggur norður um sýslur að Hól-
um í Hjaltadal. Heim verður far-
ið um Kjöl (ef færð leyfir). Ferð-
in verður að nokkru leyti á veg-
urn Ferðafélags íslands og þarf
lágmarks fjölda 20 manns. Upp-
lýsingar og pantanir eru hjá
Kristjáni Jónssyni og Sólveigu
Jónsdóttur.
Við óskum • þessu góða fólki
ágætrar skemmtiferðar.
Jónsmessuhátíð ’89
- Táp og Qör á Tungunum
Nú er það að verða siður í Svarf-
aðardal að halda Jónsmessufagn-
að á tungunum. Fyrir því stendur
Umf. Þorsteinn Svörfuöur. Með
því eru endurvakin „vormótin"
sem ungmennafélög dalsins og
Dalvíkur héldu í júní ár hvert við
Sundskálann í a.m.k. áratugeftir
1929. En ábyggilega er hér líka
unr að ræða skandinavískt smit
sem berst til dalsins í þessu
formi. í Noregi cr það t.d. mikill
og gróinn siður á fólk hópast
saman kringum bál þessa
skemmstu nótt ársins; í skógi, við
vötn eða sjávarströnd og skrafa,
syngja, róa bátum, grilla pylsur
viö bálið, kannski drekka . . .
í Svarfaöardal fór fyrir nokkr-
um árum að vcröa vart við bálf-
agnað um Jónsmessu á bæjum
þar sem skandinavísk áhrif voru
miki. Og undanfarin þrjú ár hef-
ur Þorsteinn Svörfuður tekið
málið upp á sína arma.
Á Tungunum var fyrst farið í
kapphlaup í nokkrum aldurs-
flokkum og hlaupiö mjög kapp-
samlega. Þá fór fram knatt-
spyrnukeppni milli vcstur- og
austurkjálka, í karla- og kvenna-
flokki. Liðin spönnuðu allt frá
pattaralegum bóndaköllum og
kellingum oní hálfvaxnar stelpur
og stráklinga. í báðum flokkum
hafði austurkjálkinn betur. í
karlaflokki sýndist mér muna
mest um Kristján í Uppsölum
sem lék bæði af fótalipurð og for-
áttudugnaði. Þá var Jóhann á
Hvarfi eitilharöur í markinu. í
kvcnnaflokki sóttu vestandrósir
framanaf. En eftir að Unna Mæja
á Hvarfi varði grimma vítaspyrnu
Steinunnar í Brekku snérist
stríðsgæfan og lauk með sigri
austankvenna.
Nú, eftir pokahlaup og „riðu-
hlaup" var sest að sprekabáli við
söng og skraf og étnar grillpylsur.
Engin meiðsl höfðu orðið í þetta
sinn og allt tókst vel, en gjóstur-
inn var napur.
Ekki er fengur að öllum nýjum
siðum sem inn eru leiddir. En
þessi er cfnilegur. Börn og for-
eldrar etja kappi saman á ýmsuin
sviðum - og allt í gamni. Höldum
því áfrant. Þ.H.
Við bálið.
Hópur yngstu þátttakenda seni unnu til verðlauna: Iirla, Jenny, Bylgja,
Guðjón, Þór og Björn Snær. Myndir: Unnur Hallsdóttir.