Norðurslóð - 15.12.1993, Blaðsíða 5

NORÐURSLÓÐ —5
Jólakveðja frá Edinborg
Aðventan er gengin í garð
og reyndar eru þegar liðn-
ir tveir af fjórum sunnu-
dögum þessa undirbúningstíma
fyrir jólin þegar þessi orð eru
skrifuð. Já, tíminn líður hratt.
Addi Sím. er fyrir allnokkru flog-
inn heim til Dalvíkur, búinn að
sjá til þess að allir villtir fuglar
heimanað komust til baka á ný.
Það verður nú að teljast vel af sér
vikið því ekki var skarinn svo
lítill sem flögraði hér um borgina.
Sem dæmi má nefna að í næst-
um eina skiptið sem ég fór að
versla niður í miðbæ í nóvember
rakst á á íslendinga og það meira
að segja núverandi Dalvíkinga
(fyrrum Grímseyinga), Ágúst
Bjama (á Dalbæ) og Guðrúnu
Jakobs. Það er notalegt til þess að
hugsa nú fyrir jólin að hafa átt
þátt í því þama í miðju Prinsessu-
stræti að Gústi fer svo sannarlega
ekki í jólaköttinn í ár - þið hefðuð
átt að sjá hvað hann var nú reffí-
legur í nýju fötunum sínum frá
Burton’s!!!
Já, það gerist alltaf eitthvað
skemmtilegt í tilverunni, sem bet-
ur fer, til að lífga upp á gráan
hversdagsleikann.
Af héraðsfréttablöðunum að
heiman sé ég að heima er líka sitt-
hvað skemmtilegt að gerast, alls
konar afmæli. Menn á besta aldri
eiga aldarafmæli (að vísu þegar
þeir leggja saman) og svo eiga
aldnir höfðingjar einir og sér líka
stórafmæli eins og Gestur organ-
isti og kórstjóri. Er gaman og við-
eigandi að karlakórsplatan hafí
verið gefin út á ný honum til heið-
urs.
Og talandi um afmæli og ann-
an mannfagnað þá er nú slíkt
nokkuð sem aðeins er til í minn-
ingunni, a.m.k. afmæli eins og
við þekkjum heima með ótal
krásum óg tertum. Nei, það þekk-
ist ekki hér og eru nú þess háttar
herlegheit aðeins til í minningu
minni. Er ég í rauninni dálítið
hissa á sjálfum mér að hafa ekki
haft meiri fráhvarfseinkenni en
raun ber vitni um, því að í sæld-
inni heima við Eyjafjörð gat ég
farið í allnokkrar „hnallþóruveisl-
ur“ um hverja helgi!!! En þetta
stendur nú kannski til bóta nú um
jólin og nægur verður tíminn til
að hafa það náðugt, ólíkt því sem
verið hefur.
Þó fæ ég víst að hafa eina jóla-
guðsþjónustu hér í Edinborg, fyr-
ir íslendinga sem hér búa, á að-
fangadag kl. 16 og verður það
gaman. Hangikjötið og baunimar
eru komnar í hús og án
laufabrauðs lifir maður vafalaust
af ein jólin.
Ekki er hægt að neita því að
við hugsum aðeins heim þegar
þessi tími er kominn, því þar er
aðventan miklu kjambetri undir-
búningstími fyrir jólin heldur en
finna má hér. Jólin sjálf em líka
miklu meiri hátíð hjá okkur en
þeim hér ytra. Hér byrjar ekkert
fyrr en á jóladagsmorgun og svo
er víst allt búið þegar kalkúnan-
um er torgað síðla dags!
En við ætlum að halda jól að
íslenskum sið hér ytra, eins og
flestir íslendingar hér gera, halda
hátíðlegt aðfangadagskvöld sem
og jóladag og annan í jólum, með
viðeigandi hangikjötsilmi og
sálmasöng. Vonum við einnig að
þið heima megið eiga gleðilega
og farsæla hátíð.
Gleðilega jólahátíð, lesendur
góðir. Við þökkum góðar stundir
á árinu sem er að líða og biðjum
ykkur blessunar á komandi ári.
Sjáumst heil á því ári.
Jón Helgi, Margrét,
Hilmar og Friðjón
Edinborg
Stökur mánaðarins XVII
Aftur heim
Allan þann tíma sem ég dvaldi
erlendis kom ég heim reglulega,
oftast einu sinni til tvisvar á ári,
gjaman til að syngja einsöng bæði
með Póýfónkómum, Langholts-
kómum og Sinfóníuhljómsveitinni
svo eitthvað sé nefnt. Svo var það
sem sagt síðustu árin sem þessi
ónotakennd tók að hreiðra um sig
og ég fór að þrá það að komast
heim.
- Hvenœr ákvaðst þú að flytja
heim?
Eg var hér á söngferðalagi með
vini mínum og undirleikara, Gerrit
Schuil, haustið 1992. Við héldum
að sjálfsögðu konsert á Ólafsfirði
sem og víðar. Gerrit leist svo vel á
landið að hann varð eiginlega engu
skárri en ég af heimþránni til Is-
lands. Þá fórum við að velta þessu
alvarlega fyrir okkur. Svo var mér
boðið að syngja hlutverk Eisen-
steins greifa í Leðurblökunni og
honum bauðst einnig vinna svo við
ákváðum að slá til. I sumar fluttum
við svo allt okkar hafurtask hingað
heim. Við leigðum dásamlegt hús
á Svalbarðsströnd og þar getum
við setið heilu kvöldin í kyrrðinni
og dáðst að útsýninu.
- Saknar þú ekki óperusviðs-
ins?
Nei, ekki finn ég fyrir því ennþá
en mér finnst dálítið skrýtið að
vera ekki núna önnum kafinn við
að læra eða æfa nýtt óperuhlut-
verk. Kannski kemur að því að
maður saknar þess. Eg lít svo á að
það sé sama hvar maður er ef
maður lætur eitthvað gott af sér
leiða þá geti maður unað glaður
við sitt. Eg hef alltaf haft gaman af
kennslu.
Starfið
- Ert þú með marga nemendur?
Já, hér á Dalvík er ég með 18
nemendur og 12 á Ólafsfirði. Það
er mikill áhugi á söng hér og marg-
ir eru að láta gamlan draum rætast
með því að fara í söngnám. Margt
er þetta mikið hæfileikafólk. Eg
var eiginlega búinn að gleyma
þessum eiginleika Islendinga,
þessari þrá eftir að læra. Fólk er
alls staðar fram eftir öllu að afla
sér aukinnar menntunar og það
finnst mér stórkostlegt.
- Er einhver munur á þessum
nemendum og þeim sem þú hefur
kennt erlendis?
Ja, munurinn felst aðallega í því
að héreru nemendur yfirleitt ólæs-
ir á nótur þegar þeir koma en það
gerist varla hjá söngnemum úti.
Þess vegna er það algert skilyrði
fyrir þá sem fara söngnám að þeir
læri tónfræði, það er undirstaðan.
íslendingar hafa heldur ekki sama
músikalska bakgrunninn og aðrir
Evrópubúar. Hér á íslandi er
klassísk tónlist ekki þessi órofa
hluti af þjóðmenningunni eins og
þar. Við höfum verið að vinna upp
margra alda forskot á örfáum ára-
tugum og eigum enn margt eftir ól-
ært. En áhuginn er mikill hér og
það skiptir öllu máli. Ég er mjög
ánægður með samstarfsfólk mitt
hér við Tónlistarskólann á Dalvík.
Hlín Torfadóttir er frábær yfir-
maður og þ.a.l. ríkir góður starfs-
andi meðal okkar kennaranna.
- Hvaða árangur vilt þú sjá hjá
nemendum þínum?
Röddin er það dýrmætasta sem
inaður á fyrir utan móðurmálið.
Hún er einn stærsti þáttur persónu-
leikans. Fólk er yfirleitt skíthrætt
við að hlusta á sína eigin rödd og
það er ofureðlilegt vegna þess að
það er eins og að þurfa allt í einu
að fara að horfa framan í sjálfan
sig. Söngnám er leið til sjálfs-
þekkingar og sjálfsögunar og það
verður maður að hafa í huga sem
kennari. En fyrst og fremst vil ég
auka ást nemenda minna á tón-
listinni og ljúka upp fyrir þeim
undraheimum hennar svo tónlistin
verði eins og annað eðli þeirra.
hjhj
Þá upphefst 17. og síðasti þáttur-
inn í þessum kveðskaparmálum
Norðurslóðar. Þau hafa staðið í
17 mánuði og margar fágaðar
perlur úr ferskeytlusafni þjóðar
vorrar hafa verið dregnar fram í
dagsljósið og blásið af þeim ryk-
ið.
En áður en við fáum að sjá og
heyra síðustu 3 stökumar úr þess-
um vísnasóp skal rifjað upp, að í
síðasta blaði var dregin fram vfsan
alkunna: Ætti ég ekki, vífavaljvon
á þínumfundum...
Undirritaður bað um upplýsing-
ar um höfund vísunnar og tilnefndi
sjálfur Guðmund Bjömsson, land-
lækni. Enginn hefur hringt eða
skrifað í þessu sambandi. En svo
skringilega vildi til, að sem undir-
ritaður er að renna augum yfir
vísnaþátt í Vikublaðinu (eða Tím-
anum), sem þar er nefndur „Úr
mörgu að moða“, ritstjóri Svein-
bjöm Beinteinsson, birtist allt í
einu vísan keika og er látið fylgja,
að hún sé eignuð Áma Böðvars-
syni. En hver er þá Ámi þessi?
Varla sá sem þjóðin þekkti af störf-
um hans við Ríkisútvarpið, úr
þáttunum um „Daglegt mál“ o.fl.
en er nú látinn. Og hver er þá þessi
Langidalur? Skýring óskast.
Þá er að snúa sér að stafrófinu.
Eftir var að finna stökur, sem byrja
á au, ei og ey:
Au Austankaldinn á oss hlés,
upp skalfaldinn draga.
Veltir aldan vargi hlés,
við skulum halda á Siglunes.
Þessi er auðskilin, „vargur
hlés“, það er úlfur sjávarins, er
auðvitað skipið í rétt einu dular-
gervinu. En hver er þöfundurinn?
Ei Eina veit ég upp’í sveit,
ekki þreyt’ ég neina leit.
Æskuteit og hjartaheit,
hökufeit og undirleit.
Þessi er nú alkunn úr Oddsrím-
um sterka eftir Örn Arnarson.
Ey... Hér er oss kominn mikill
vandi að höndum. Vísa sem hefst á
tvöfalda sérhljóðanum ey finnst
bara hvergi. En er ekki leyfilegt að
beita smábrellu og skera sundur í
tvennt þetta alkunna, áttkvæða er-
indi úr vorkvæði Þorsteins Erlings-
sonar:
Eyjan vor er engum köld
er hún hrosa lœtur
hennar morgna, hennar kvöld,
hennar Ijósu nœtur.
Hún á okkar heita hlóð,
hún hefur okkur horið
til að elska lífog Ijóð,
ljósið,frelsið, vorið.
Þá er ekki annað eftir en að
kveðja og þakka fyrir samfylgdina.
í þættinum hafa komið fram 3 x
17, þ.e. 51 valin staka og margar
aukavísur þó. Sá sem hefur lært
þessar stökur stendur ekki alveg
berskjaldaður í vísnabardaganum,
því:
Ferskeytlan er frónhúans
fyrsta harnaglingur.
En verður seinna í hendi hans
hvöss sem byssustingur.
Gleðileg jól og gott nýtt ár.
Með nýju ári hefst nýtt
happdrœttisár.
Við getum átt samleið.
Þar sem hœsti vinningur
gekk ekki út í desember
leggst hann á hœsta
janúarvinninginn og
verður hann 6 milljónir
Gleðilega hátíð
Happdrætti
HEÞ
SJ 0 VA ulluALM E N N AR
Nú fer í hönd mesta
Ijósahátíð ársins.
Ert þú vel tryggður?
Þú tryggir
ekki
eftir á!
Dalvíkurumboð - Sími 61405
Iclít'jJc3Ji2JölJigJi2Jc2Ji2J[jJi2Jc2Jc2Ji2Ji2JBJi2J3JBJi5JBfBJBJ5JBJBJBfBJBJBJBJ5JBÆJBf5JBJBJc3JBJi2Ji2Ji2Jc3Jc2Ji2J
JÓIAKORT
Tjarnarkirkju
Íásl í Versluninmi Sogni
og njá
SÓKNARNEFND
Tjarnarkirkju
C°][JBJ5J5J5J5JBJ5J5J5J5JBJBJ5J5JBJ5J5J5JM5J5J5fBJ5JBJ5j5JBJ5J5JBfBJ5JBJ5J5J5J5J5JM5f5J5J5J5JBJ 0