Norðurslóð


Norðurslóð - 15.12.1993, Page 13

Norðurslóð - 15.12.1993, Page 13
NORÐURSLÓÐ —13 Fótboltalið í Svarfaðardal. Aftari röð frá vinstri: Steingrímur Pálsson, Ölduhrygg, Sæmundur á Völlum, Jóhann og Jakob Tryggvasynir, Hvarfi, Dóri (Halldór) á Völlum, Gísli Kristjánsson, Brautarhóli, Helgi Símonar á Völlum, Jón Jónsson, Völlum, Oddur á Hánefsstöðum og Jón á Hofi. Fremri röð, liggjandi: Sigurjón Kristjánsson, Brautarhóli, óþekktur, Kristinn á Völlum (með boltann), Berskow þjálfari, Ari á Sökku, en ekki er vitað hverjir eru lengst til hægri. Við upphaf búskapar Sigurveigar og Péturs á Hánefsstöðum vorum við systur, Sólveig og Elín (þá 7 Sökkuhjónin Elín og Þorgils ásamt Sigurveigu, yngsta barni þeirra. og 4 ára), áhugasamir þátttakendur og haustið 1932 bættist Pétur bróðir okkar í hópinn. í góðra vina hópi í Hafnarvík 1949 í gullbrúðkaupi prestshjónanna. í fremstu röð sinn til hvorrar handar séra Stefáns og Sólveigar þeir Gísli Jónsson á Hofi og Þórarinn Eldjárn á Tjörn. anuni andspænis Hofi. Á Brautarhóli var rit- fangasala og þar keypti ég mér - þá 8 ára - for- láta pennastokk, griffil og spjald auk stíla- bókar. Blýanta, liti og litabækur gaf pabbi okkur hinsvegar alloft við heimkomu úr ferða- lögum, en sjálfur mun hann hafa haft gaman af að teikna á yngri árum, og alla tíð var hann mikill fagurkeri og listunnandi. Fleira var erfitt en að eiga langa leið gang- andi í skóla, en það var Ifka oft gaman hvort heldur var að sumri eða vetri. Á Hánefsstöðum voru ræktaðar kartöflur í stórum stíl, kálmeti og rófur, einnig hafrar og bygg. Hlýviðris- skeiðið á þessu tímabili auðvelduðu ræktun mjög. Við komuppskeruna eitt sinn skaust lítil hagamús upp buxnaskálmina á Kristjáni litla frænda mínum (Danna í Lambhaga). Ef til vill var það sú sama sem eg hitti augliti til auglitis í kjallaranum og fannst hún of falleg til að styggja hana. Strax fyrsta vorið okkar í sveitinni gaf afi á Völlum okkur systrum sitt lambið hvorri. Hann gaf okkur líka útvarp, þegar slíkt undur varð fáanlegt og fyrst á eftir komu nágrannar til að hlusta á kvöldvökumar. Meðal elsku- legustu ungviða fannst okkur litlu grísimir, en aftur á móti reyndist gæsasteggurinn stór- hættulegur, þegar ég gætti litla bróður ekki nægilega vel fyrir honum og gassinn beit fast í kinn stráksa. Sá litli varðist raunar af miklum hetjuskap og forðaði sér frá stórslysi með eigin harðfylgi. Verr tókst honum til þegar hann fór í bílaleik með þreskivélina og festi hægri hönd sína milli tannhjólanna og bar þess menjar alla tíð. Vissulega þurfti stundum að leita læknis- hjálpar, þó'.t oftar væri það þágu í systkina minna en mín, og raunar eru vinaboð hjá læknishjónunum í Árgerði mér miklu minnis- stæðari en læknisvitjanir. Samt veit ég að móður minni þótti Sigurjón Jónsson frábær lyflæknir og góður vinur þegar á þurfti að halda. Draugasögur voru stundum sagðar uns hrollur hríslaðist um mann allan, t.d. þegar setið var við að brjóta kartöfluspírur í hálf- rökkvuðu kartöfluhúsinu. Vellesinni stóru- systur var raunar bannað að miðla slíkum þjóðlegum fróðleik um of eftir að ég hoppaði hæð mína af skelfingu um hábjartan dag, þar sem ég mætti móður minni með sæng í fanginu, sem hún þurfti að viðra - ég var viss um að þar færi draugur. Margt var sér til gamans gert Á stjömubjörtum vetrarkvöldum mátti maður liggja á bakinu uppi á skúrþaki og dást að norðurljósunum meðan mjaltir stóðu yfir. Stundum brá maður sér í fjósið með bolla í hendinni til að fá spenvolga mjólkina með froðuna á barminum. Þegar ég þótti hafa aldur til var mér falin sú skylda á hendur að þvo skilvinduna og ef vel viðraði, að leggja skálamar til þerris úti í sól- skininu. Ýmislegt fleira var okkur bömunum ætlað að gera til gagns, en gjaman fengum við að heyra að Sökkukrakkamir væm okkur fremri að iðni og dugnaði, og efast ég ekki um að svo hafi verið að jafnaði. Ekkert okkar skorti þó áhuga og fjör, þegar skroppið var milli bæja til gamans, t.d. þegar ungir sem aldnir fóru saman í leiki suður á hól á sumar- daginn fyrsta, eða ef kynt var bál uppi á Ásum einhvem sunnudag eftir sláttinn, og lengi mun lifa minningin um för mæðra okkar með allan krakkaskarann út í Hálshom að tína skeljar og kuðunga. Ævintýraferðir Þegar leikrit var sýnt á Dalvík einusinni sem oftar, mig minnir það hafa verið leikritið „Maður og kona“ (sennilega milli jóla og ný- Framhald á bls. 14

x

Norðurslóð

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Norðurslóð
https://timarit.is/publication/1253

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.