Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1864, Síða 128

120
UM SIGLINGAR OG YERZLAN.
1856. teini er ekki annarstáíiar vib haít. a& hætt yrfei vi£>, afe þeir sem
16. febrúar. hefbu fengib afe vita ab verzlunin var gefin laus á íslandi, og
ah leiharbrjef geti fengizt ]>ar, kynni sjer ekki verzlunarlögin
nógu nákvæmlega, og kynnu því ab halda, ab þeir kæmust af
meb hin venjulegu skipaskjöl, og ljetu ]>ví ekki fylgja hina
umgetnu stabfestu skýfslu frá útgjörbarmanninum, og af ])vi
yrbi þá afe fijóta, ab ])eir fengju ekki leifearbrjefib þegar til ís-
lands kæmi, eba leyfi til verzlunar, en yrfeu ab halda heim
aptur vib svo búib, og færi svo landib á mis vib a&flutninga,
og hlutafeeigandi kaupmabur hvekktist, og kæmi, ef til vill,
aldrei aptur, og þessi afieibing hefur þinginu þótt mjög liættu-
leg, einkum nú, þegar verzlunin vib útlendar ])jóbir er nýbyrjub.
Alþingi áleit einnig, ab reynslan hefbi þegar sýnt, ab útlendum
mönnum veitir örbugt ab fara eptir þessari ákvörbun, ])ví síbau
1. apríl þ. á. hafa 4 skip komib á Reykjavíkurhöfn leibarbrjefa-
laus og án þessarar lögbobnu skýrslu frá útgjörbarmönnum, og
liöffeu þó innanríkiskaupmenn leigt ])au öll; en ef undantekn-
ingar væru jafnabarlega gjörbar frá lögunum — eins og gjört var
meb hin fyr nefndu 4 skip — svo afc skipum þeim, er ekki
hef&u skýrslu þessa, væri optast veitt leyfi til verzlunar, þá
væri ákvörfeun þessi í lagabobinu þýfeingarlaus, án þess nein
önnur regla væri sett í stabinn, og virtist þinginu ab slik afleib-
ing væri einnig rnjög ísjárverfe.
þinginu virtist nú reyndar, afe því yrfei ekki neitafe, afe
mjög varlega ætti afe fara afe breyta nýjum lagabofeum, og afe
þafe eigi alls ekki afe gjöra nema nægar ástæfeur sjeu til þess;
en þar efe því virtist, afe ástæfeurnar til þessarar breytingar væru
nægar, og breytingin afe eins snertir einstakt atrifei og ýmsum
af ])eim bæfei á íslandi og í Danmörku, sem hlut hafa átt í
umræfeunum um hin nýju verzlunarlög, hefur þótt vafasamt,
hvort þessi ákvörfeun ætti vife, og reynslan þegar sýnt naufesyn
til breytingarinnar, eins og áfeur er sagt, og beifeist þingife því
breytingarinnar.
þingife áleit afe hvert skip megi fá íslenzkt leifearbrjef',
þegar þafe hefur hin venjulegu skipaskjöl í fullkominni reglu,
og þafe væri því efelilegast, afe í stafe hinnar umræddu ákvörfeunar