Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1864, Page 239

UM FJÁRKLÁÐANN.
2Bi
né noréar. þá sjáiíi þér yþur samt engan veg, án lagaheimildar, 1858.
ab hurtrýma sýkinni alveg úr nokkrum sveitum í Húnavatns- 3. nóvbr.
sýslu, því ab bændur hafi þar slægilega framfylgt fyrirmæluin
yfear, enda þótt þeir eigi hafi hallafe sér afe lækníngum , og
heldur eigi til afe varna sýkinni afe dreifast norfeur í sýslurnar.
þessvegna hafife þér mælt af alefli fram mefe því, við ráfegjafa
dómsmálanna, þá er þér höffeufe bent honum á ástæfeur frum-
varpsins, afe hann útvegafei samþykki konúngs á frumvarpinu.
En þafe er afealefnife í frumvarpinu, aö stöfeva skuli sýkina og
útrýma henni mefe nifeurskurfei, ef hún gjörir framar vart vife
sig í Norfeurlandi, en alls engar skuli lækníngar meiga vifehafa;
afe amtmafeur megi úkvefea mefe ráfei sýslunefndar, hve mikife
skuli nifeurskéra ef sýkin gjörir vart vife sig, en vilji þá einhver
eigi skéra fé sitt fúslega, þá megi gjöra þaö mefe valdi og á
eiganda kostnafe, en annars skal bæta fé nokkru, og þó eigi
jafnan; bætum þessum skyldi jafna nifeur á sýslu hverja eptir
fjúrmegni, og sýslunefndirnar aptur á hreppana, og afe lyktum
skyldu hreppstjórar jafna þeim nifeur á hreppsbúa, á þann
hátt, er þeim þykir bezt vife eiga.
þér hafife, herra amtmafeur, fengife afe vita af bréfi voru f5.
apríl í vor, afe stjórnin getur enganvegin fallizt á skofeun yfera um
efeli sýkinnar, og um afeferfeina til afe stöfeva hana og útrýma henni;
vér höfum tekife ])afe skýlaust fram í bréfi því, afe skyldi ráfestafanir
þær reynast ónógar, er gjörfear hafa verife í Húnavatns sýslu, til afe
varna sýkinni frá afe breifeast út úr sýslunni, þá þækti oss óráfe-
legt, afe halda áfram öferum eins nifeurskurfei og haffeur hefur
verife þar í sýslu, og því létum vér skora fastlega á amtsbúa,
afe athuga sem vandlegast, hvort eigi mundi réttara afe láta
af uppteknum hætti en taka upp lækníngar í stafeinn; og bufe-
umst vér þá til, að rétta amtsbúum hjálparhönd vora, til afe
útvega þeim lækna og læknisdóma. því fer svo fjærri, afe oss
hafi snúist hugur um nytsemi læknínganna af bænarskrám þeim,
er vér höfum sífear fengife, afe vér höfum miklu fremur fengiö
enn fastari sannfæríng um þetta mál, af tveimur álitsskjölum
um kláfeamálife, er vér höfum nýlega fengife frá dýralæknínga-