Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1864, Síða 306

298 ALMENNAR REGLUR UM MEDFERÐ FJÁRKLÁÐANS.
1859. um meb nægilegum abskilnabi saufefjár þess, sem kláösjúkt er,
14. sept. efea grunafe um sýkina, og mefe því afe viö hafa á réttan hátt
lyf þau, sem lækna sýkina, þar sem hún á sér stafe, og eyfea
sóttnæmi því, er henni fylgir. Yfirvöldin sjálf, og hver sá,
sem er þeim undirgefinn í opinherri þjónustu, eiga á þann hátt,
sem bezt gegnir, afe reyna til afe aptra því, afe bændur skeri
sjálfkrafa svo nifeur saufefénafe sinn, afe óttast megi skafelega
fækkun saufefjárins, svo afe þar af geti leidt hnignun jarferæktar-
innar i landinu.
2. gr. Amtmenn og sýslumenn eiga afe útvega, eins opt
og þeim er unnt, áreifeanlegar skýrslur um heilbrigfeisástæfeur
saufefjárins í hérufeum þeim, sem þeir eru yfir skipafeir; fái þeir
nokkurnveginn áreifeanlega vitneskju um, afe ný hætta muni
búin af fjárkláfeanum, og hafi þeir þó enn eigi fyrir sér álit
jieirra manna, sem beri læknislegt skyn á því máli, eiga þeir,
svo fljótt sem kostur er, afe láta dýralækni skofea saufekindur
þær, sem hættan þykir búin af. Komi sýkin í ]jós í sveitum
þeim, er liggja vife sýslumót, skal skýra lögreglustjóranum í hinni
næstu sýslu frá því.
3. gr. Allir fjáreigendur í hverju amti skulu áminntir um,
aö sjálfir þeir eigi af fremsta megni afe ala önn fyrir heilbrigfei
saufefénafear síns, og afe því leyti skal þess einkum gætt:
a) aö bændur eigi seti meiri fénaö á vetur, en þeir eiga
nokkurnveginn víst afe geta fóöraö svo vel sé.
b) aö bændur fækki fénaöi sínum, eins og nauösyn þykir til
vera, undir eins og fófeurskortur þykir afe yfir muni vofa.
c) afe bændur, jafnframt nægu fóferi, veiti skepnum sínum
húsaskjól, sem þær vife þurfa, og nægilegt gott vatn aö
drekka.
d) afe bændur eins forfeist, afe fénaöur sé í ofheitum húsum,
eins og aö hann veröi aö búa undir skafevænum áhrifum
af miklum kulda og óveðri.
e) afe gætt sé hins mesta hreinlætis í fénaöarhúsum, þegar fé
hefir innistöfeur.
f) aÖ bændur gæti þess, sem þeim er framast unnt, aö saufefé
þeirra hafi eigi samgöngur viö annara fé, sem annaÖhvort