Svava - 01.02.1904, Blaðsíða 8

3.00
Svo liðu erm tvö ;ír; en þ.i voru Eússar Mnir að nd
Port Arthnr t'rá Kínverjum. Nú var vestræuu stórveld-
unuin nóg boðið; þm höfðu óbeinlínis styrkt Eússa að
verki, þeg'ar þau hjúlpuðu til að ræna Japönum her-
fangi sínu. En nú hafa þau sjálfsagt farið að reuna
grun í, hvers vegna Kússar hefðu verið andvígir Jap-
önuin í landauka-pólitík þeirra. í»jó,ðverjar, sem áður
böfðu verið harðorðir í garð Japana livað suerti Port
Arthur, kræktu sór nú sjálfir í landskika hjá Kínverj-
um (Kiao-Chau), og Bretar sigldu nákvænilega í sama
kjölfarið og náðu í handa sér Wei-Hai-'Wei, sem erágæt-
ur hafnstaður og liggur miðja vegar á inilli Port Arthur
og Kiao-Chau.
Eitt af því sem borið hefir á milli Eússa og Japana
er það, að Japanar hafa æskt eftir, að Eússum vseri
hamlað frá að hljóta, fullkomnin umráð yfir Manchúría.
A'lenu reka víst miuni til þess, að það voru Japanar, sem
að endaðri styrjöldinni við Kína 1894, bar að réttu
lagi Manchúría, eða að minstsa kosti Liao-tung-skaginn,
en að þá sfettu Eússar sér fram í og hrifsuðu frá þeuu
réttindi þoirra með aðstoð stórveldanna. I samningi
þeim sein þá var gjörður, var það greinilega tokið fram
að Manehúría skyldi tilheyra Kínaveldi. Sötnuleiðis.
var því aftur lýst yfir af stárveldunum, þ.sgar „Boxers.