Kvennaframboðið - 01.03.1982, Blaðsíða 10

10. SÍÐA
MARS 1982
(Jtgefandi: Kvennaframboöið i
Reykjavik 1982.
Ritnefnd: Elin V. Olafsdóttir,
Guöbjörg Linda Rafnsdóttir,
Jóhanna Þórhallsdóttir, Krist-
jana Bergsdóttir, Rán Tryggva-
dóttir, Þórkatla Aöalsteins-
dóttir, Þórunn Svavarsdóttir.
Ábyrgöarmaöur: Þórkatla
Aöalsteinsdóttir.
Otlitsteiknari: Þröstur
Haraldsson.
Póstfang: Hótel Vik, Veltu-
sundi, Reykjavik.
Prentstaöur: Blaöaprent Siöu-
múla 14.
Leiðari
Ópólitiskur óskapnaður?
Með þessu blaði kemur i fyrsta sinn fyrir augu
alþjóðar sú hugmyndafræði sem Kvennaframboðið
i Reykjavík grundvallast á> sýn framboðsins á þá
borg sem við búum í og stefnumið þess í málefnum
hennar. Hér eru söguleg plögg á ferðinni því óhætt
mun að fullyrða að aldrei áður hafi komið fram
stefnuskrá fyrir kosningar þar sem f jöiskyidan sit-
ur i fyrirrúmi og aðgerðir til að bæta hag kvenna
hafa forgang.Það sem var fremur óljós hugmynd í
sumar sem leið er nú orðið að veruleika. Kvenna-
framboðið verður einn af kostum Reykvíkinga i
komandi borgarstjórnarkosningum.
Og þó f ramboðið sé ungt þá hafa áhrif þess verið
mikil. Það hefur hleypt auknu lífi i starfsemi
kvenna innan hinna ýmsu samtaka og stofnana
þjóðfélagsins og verið þeim hvatning til að kref jast
réttar sins. Þessum sömu stofnunum, og þá ekki
síst stjórnmálaf lokkunum, finnst sem ógnstafi af
ungviðinu og óttast að þeir muni missa spón úr aski
sínum bregðist þeir ekki við því á skynsamlegan
máta. Þeir hafa því gripið til þess eina ráðs sem
þeir eiga handbært, þeir hafa f jölgað konum á list-
um sínum. Það er góðra gjalda vert en dugir samt
ekki ef stefnan er óbreytt og óhliðholl konum.
Það hefur sýnt sig að Kvennaframboðið gengur
þvert á alla þá pólitísku flokka, hreyfingar og
grónu sambönd sem hafa komið sér makindalega
fyrir i samfélaginu. Kvennaframboðið mætir skiln-
ingi og skilningsskorti, samúð og andúð, stuðningi
og höfnun bæði á „hægri" og „vinstri" væng
stjórnmálanna. Það hefur stokkað upp gömul sam-
bönd og alið af sér önnur nýrri, vegna Kvenna-
framboðsins slíðra óvinir sverðin og ágætum vinum
sinnast. Margir vita ekki sitt rjúkandi ráð og ekkert
er iengur gefið. Sem leið út úr þessum ógöngum
velja sumir þann kost að þegja og láta sem þeir viti
ekki af ungviðinu, aðrir draga upp úr pússi sínu
slitna stimpla sem stundum hafa reynst hentugir í
bráðum vanda og svo eru þeir líka til sem hamast
gegn því með kjafti og klóm.
Það er auðvitað til skynsamt fólk sem sýnir
Kvennaframboðinu andstöðu, en oftar en ekki er
hún byggð á misskilningi. Þetta fólk heldur að
Kvennaframboðið sé ópólitiskur óskapnaður sem
eigisérenga hugmyndafræði. Það helduraðá ferð-
inni sé enn ein flokksstofnunin og hrýs að sjálf-
sögðu hugur við því. Einmitt i þessum skilningi á
eðli Kvennaframboðs er misskilningurinn fólginn.
Kvennafamboðið er alls ekki flokkur heldur er
það skipulögð pólitisk aðgerð kvenna. Það er mót-
mæli kvenna við þvi tillitsieysi sem þeim er sýnt i
öllum valdastofnunum samfélagsins, þar sem ekk-
ert mið er tekið af stöðu þeirra og reynsla þeirra og
viðhorf forsmáð. Kvennaframboðið er mótmæli
kvenna viðþví að þær skuli neyddar til að temja sér
siði og háttu sem samlagast illa hefð þeirra og eru
þeim oft á tíðum beinlínis á móti skapi, til þess eins
að hljóta náð fyrir augum forystumanna samfé-
lagsins. En Kvennaframboðið er ekki óvirk mót-
mæli því það er eitt af þessum skrefum sem máli
skipta. Kvennaframboðið er aðgerð til að knýja
fram stefnubreytingu í samfélaginu. Það er krafa
um aðhlustað verði á konur og úrbætur i þeim mál-
um sem á þeim brenna komist á dagskrá hjá yfir-
völdum án tafar.
Eigi þessi aðgerð að verða kraftmikil og skila ár-
angri þurfa konur að sameinast um hana og sýna
fram á að þeim sé full alvara. I stað þess að ein-
blína á það sem sundrar skulum við þvi horfa á það
sem sameinar allan þann þorra kvenna sem býr við
það hlutskipti að vera launþegar, húsmæður og
mæður. i samstöðinni er sigur okkar fólginn.
Til þess að standa að þessari aðgerð höfum við
stofnað með okkur samtök, — Samtök um kvenna-
framboð. Þessi samtök og sú aðgerð sem þau ætla
að standa fyrir eru eitt þeirra forma sem kvenna-
baráttan tekur á sig. Við veljum það vegna þess að
við teljum að hér sé staðurinn og nú sé stundin fyrir
það, það sé í takt við timann. I þessu frumkvæði
okkar felst hins vegar engin afneitun á öðrum sam-
tökum og formum kvennabaráttunnar, þvert á
móti. Viðviljum styðja allar þær konur sem berjast
heils hugar fyrir bættum hag kvenna og teljum okk-
ur eiga samleið með þeim. Við megum ekki missa
sjónar á því að máíefnið lifir ofar þeim formum
sem baráttan tekur á sig.
Þar sem við i Kvennaframboðinu byggjum ekki á
aldagamalli „línu" eða haganlega smíðuðu líkani
af fyrirmyndarþjóðfélaginu, erum við gjarnan
ásakaðar um ábyrgðarleysi. Ýmsir telja okkur
ábyrgðarlausar konur sem vegna einskærrar ævin-
týramennsku leika sér að hinum hættulega eldi,
pólitík. Því miður verðum við að játa að fyrir okkur
er hinn pólitíski vígvöllur enginn staður fyrir leiki
heldur bláköld alvara.
Engu að siður leggjum við ótrauðar og glaðbeitt-
ar í slaginn vegna þess að við trúum því að við höf-
um það veganesti og úthald sem dugir. Við höfum
ákveðiðað hlusta á og trúa rödd okkar innri manns
og við tökum hana fram yfir þann áróðurskór sem
móðgar daglega eyru okkar. Ef þetta er ábyrgðar-
leysi þá hefur mannlegt samfélag villst af leið.
Móðir vor
þú sem ert meðal vor
helgist þitt nafn
til komi þitt riki
verði einnig þinn vilji
svo meðal karla
sem meðal kvenna
gef oss i dag vorn daglega styrk
og fyrirgef oss vora vanþekkingu
svo að við getum barist
gegn vorum fordómum
og leið oss ekki inn i hlutverk
heldur frelsa oss frá allri undirokun
þvi að þitt er hálft rikið
og mátturinn
og dýrðin
i framtiðinni
amen.
0islen Hjtflleland „Sirene” ’75
Þýtt af Dóru Haraldsdóttur Frodesen.
Diana & Marlo: „Threading Thought” - 1980
F Glefs
ur...
um kynorku
I s
L
Fritz Kahn
kvenna:
„Eins og segullinn er hlaðinn
segulafli er konan hlaöin
kynorku i svo ríkum mæli, aö
hún er orðin hennar sterkasta
eöli. Þar af leiöandi veit hún
varla, um útgeislun fremur en
sólin, sem vissulega hefur enga
hugmynd um aö hún skin. öll
tilvera heilbrigörar og
þroskaörar konu, sem ekki
hefurlent á glapstigum, erhelg-
uö kynlifinu. Þaö er kynhvötin,
sem gerir fötin aö þýöingar-
mesta viöfangsefni kvenlegrar
hugsunar og það er svo að rfettuj'
lagi, þar sem klæönaöurinn er>
svo mikill og áberandi hluti
hinna óbeinu kyneinkenna kon-
unnar. Kynhvötin gerir val &
höfuðfati eöa liöun á hári að svo>r
yfirgripsmiklu viöfangsefni aö
hún getur hugsað um það dög->.
um saman. Hún kemur henni til,-
aö nota andlitsfaröa, og ilm-
vötn, og hún gerir spegilinn aö
i éi'mm- <
þvi áhaldi, sem konan má sist
án vera og sem hún tekur upp úr
töskunni sinni á öllum timum
dagsins til þess aö leggja fyrir
hann þessa eilffu spurningu:
„Spegill, spegill herm þú hver,
hér á landi friðust er” Ef kven-
eðlið er nógu ríkt, þá hefur hnút-
urinn á hálsklútnum hennar
miklu meiri þýöingu i hennar
augum en allt heimspekikerfi
Kants, og konan mun alltaf hafa
minni áhuga á eðli litarins held
uren þeim kynhrifum sem hann
kann aö valda, og minni áhuga á
fræflunum I jurtakerfi Linnés
heldur en rósinni, sem hún nælir
i kápuna sfna. Hennar heimur
er ekki alheimurinn með spor-
brautum sinum og fleygbogum,
heldur mannlegt hjarta —■
hjarta karlmannsins”.
n
■
j