Morgunblaðið - 20.05.2017, Page 41

inn hittist enda húmorinn í góðu
lagi. Gestrisni og höfðingsskapur
ríkti á heimili Jóns Viðars og
Naningu og alltaf var gott og
skemmtilegt að sækja þau heim.
Minningar sækja á hugann, all-
ar skemmtilegu samverustund-
irnar. Allar ferðirnar, stuttar og
langar. Bíltúrarnir, veiðiferðirn-
ar, berjatínslan, ferðalögin bæði
innan og utanlands. Það var alltaf
gott að ferðast með Jóni þar sem
hann var mikill málamaður, talaði
ensku, þýsku og norðurlandamál-
in. Svo maður tali nú ekki um
skemmtilegan félagsskap. Það
hefur verið mannbætandi að um-
gangast þau hjón og það er erfitt
að þurfa að kveðja hann.
Við skulum í minningunni um
vin okkar sýna æðruleysi og
styrk. Megi drottinn veita Nan-
ingu og aðstandendum öllum
huggun í harmi og gefa þeim
styrk um ókomna daga
Gunnlaugur Búi og Signa.
Góður vinur okkar, Jón Viðar
Guðlaugsson, kvaddi á sólskins-
degi. Það var ávallt sólskin í nær-
veru hans. Sterkur persónuleiki
hans, kímni og glaðværð, trúfesti
og einlæg vinátta gerði lífið bjart.
Þess vegna var eins og skyndi-
lega dimmdi í lofti, þegar við
fréttum af andláti hans.
Á unglingsárum mínum
kynntist ég Jóni Viðari sem
KFUM manni og kristniboðsvini.
Við bjuggum í sitt hvorum lands-
hlutanum en hittumst á mótum
og kristniboðsþingum í Vatna-
skógi. Hann var góður píanisti og
spilaði oft undir söng og var
hress og glettinn og átti gott með
að finna spaugilegu hliðar lífsins.
Hann var góður sögumaður og
skrifaði liprar, ýktar og
skemmtilegar sögur til nota í
KFUM starfinu, sem bókaútgáf-
an Salt gaf út undir heitinu
„Fjörulalli“ árið 1980, frásagnir
fyrir alla aldurshópa.
Á árunum 1976-1982 var ég
æskulýðsfulltrúi hjá þjóðkirkj-
unni og kom mikið til Akureyrar
og kynntist þá enn betur Jóni Við-
ari og Kristjönu, konu hans. Tvö
síðustu æskulýðsstarfsárin bjó ég
á Akureyri og var nágranni
þeirra og heimagangur. Það gerði
okkur að ævivinum. Í samfélagi
við þau og fjölskylduna upplifði
ég djúpan, sterkan kærleika. Ég
var umvafin umhyggju og sótti til
þeirra kraft og uppörvun hvenær
sem var.
Snemma árs 1988 varð ég
prestur og var upp frá því bundin
í störfum fjarri Akureyri. Vinátta
okkar Jóns Viðars og Naningu
(Kristjönu) slitnaði samt ekki. Ég
gat ávallt komið til þeirra sem
heimamaður. Þannig atvikaðist
það, að þegar við Óli minn vorum
nýfarin að vera saman og aðeins
nánasta fjölskylda vissi af því,
varð fyrsta sameiginlega heim-
sókn okkar á heimili þeirra og
þau fengu að vita að Óli væri til-
vonandi eiginmaður minn, en ekki
aðeins bílstjóri, eins og ég hafði
annars kynnt hann!
Í fyrrasumar vorum við Óli
stödd á Akureyri, þegar hann
varð fyrir óhappi og varð að vera
á sjúkrahúsi í sólarhring. Ég varð
þá að finna mér gististað – og þó
að komið væri kvöld og Jón Viðar
og Naninga komin yfir áttrætt,
var fyrsta hugsunin sú að hringja
í þau og biðja um gistingu. Og mín
beið ekki aðeins uppbúið rúm,
heldur sami opni kærleiksfaðm-
urinn.
Líf Jóns Viðars og eiginkonu
hans minnir svo sterkt á hve líf
okkar manna er samtvinnað. Vin-
átta og kærleikur eru sólskinið og
hamingjan í lífinu.
Þegar ég flutti frá Akureyri í
september 1982 fékk ég skilnað-
argjöf frá fjölskyldunni: Styttu af
tárfellandi barni. Yngri dóttirin
stóð fyrir þeirri gjöf. Þessi stytta
hefur verið hjá mér í 35 ár og
minnt mig á þessa dýrmætu vini.
Aðskilnaðartárin urðu mér smám
saman að gleðitárum yfir því að
eiga þessa vini. Við andlát Jóns
Viðars verða tárin aftur að sakn-
aðartárum – en ég veit að þau
eiga eftir að draga fram birtu
minninga og þakklætis – og birtu
trúarinnar á Jesú Krist og upp-
risuna, sem Jón Viðar boðaði með
öllu lífi sínu.
Við Óli þökkum af alhug vin-
áttu og kærleika áranna og biðj-
um Guð að blessa og styrkja
Kristjönu og börnin þeirra,
tengdabörn og barnabörn.
„Drottinn gaf og Drottinn tók.
Lofað veri nafn Drottins“.
Stína Gísladóttir,
Ola Aadnegard.
Við höfum þekkt Jón og Nan-
ingu frá því við munum eftir okk-
ur. Þau hafa verið vinir pabba og
mömmu síðan þau urðu nágrann-
ar, en í sama húsi og þau bjuggu
einnig Magga og Þóroddur. Þess-
ar þrjár fjölskyldur hafa verið
nánir vinir æ síðan og hafa þau
reynst mömmu og pabba afskap-
lega vel og verið einstaklega
tryggir og góðir vinir. En öll eign-
uðust þau einn son elstan og tvær
dætur og þær sem voru á líkust-
um aldri urðu bestu vinkonur.
Við erum óendanlega þakklát-
ar fyrir allt það sem Jón og Nan-
inga, Magga og Þóroddur, á með-
an hann lifði, hafa gefið pabba og
mömmu. Við systkinin áttum líka
gott athvarf hjá þeim og við töl-
uðum oft um hjónin úr næsta húsi
sem afleysinga-foreldra okkar.
Við eigum ómetanlegar minning-
ar og þakkarverðar. Þessi hópur
hittist aldrei öðruvísi en að mikið
væri hlegið. Jón Viðar átti alltaf
einhverja brandara og skemmti-
sögur í pokahorninu og krakkarn-
ir þeirra Naningu hafa öll fengið
þessa skemmtilegu kímnigáfu og
frásagnarhæfileika í arf. Hversu
oft sátum við ekki öll og skelli-
hlógum og Naninga sagði milli
hlátraskallanna: „Ja Jón.“ Oftar
en ekki þegar við systur erum að
sprella og okkur finnst önnur
ganga of langt þá segir hin: „Ja
Jón.“
Takk fyrir tryggðina og ein-
staka vináttu við pabba og
mömmu.
Guð styrki þig, elsku Naninga,
og fjölskyldu þína alla.
Halla og Helga
Gunnlaugsdætur.
Ég man fyrst eftir Jóni Viðari
frá unglingsárum sem þátttak-
anda á almennum mótum og
kristniboðsþingum, aðalfundum
Kristniboðssambandsins, sem þá
stóðu yfir í nokkra daga og haldn-
ir voru í Vatnaskógi. Einstaklega
minnisstæð er hugleiðing sem
hann flutti einn morguninn og
man ég enn efni hennar. Þar kom
eflaust til frásagnargáfa Jóns
Viðars og lifandi trú á krossfestan
og upprisinn frelsara.
Tengslin urðu fleiri með árun-
um: Útgáfumál, en Salt hf. gaf út
bækur hans um Fjörulalla, heim-
sóknir mínar til Akureyrar í er-
indagjörðum kristniboðsins, gest-
risni á heimili þeirra, þátttaka í
samkomum þar sem Jón Viðar sá
um undirleik og margt annað.
Glaður í Drottni og brennandi í
áhuganum var hann mér og fleir-
um góð fyrirmynd. Hress og kát-
ur hressti hann sál þeirra sem í
kringum hann voru á hverjum
tíma.
Jón Viðar sat í stjórn Sam-
bands íslenskra kristniboðsfélaga
í 12 ár á 8. og 9. áratugnum. Hann
taldi ekki eftir sér að aka suður,
gista og aka heim aftur. Störfum
sínum í stjórninni sinnti hann af
alvöru og samviskusemi og var
oft tillögu- og úrræðagóður. Með
stjórnarsetu sinni lagði hann mik-
ilvægu málefni lið, málefni sem
hann sinnti annars af alúð bæði
fyrir og eftir þann tíma. Fyrir
þátttöku hans, fyrirbænir og gjaf-
ir til starfsins skal nú þakkað þeg-
ar komið er að leiðarlokum hins
jarðneska lífs. Hann var trúr allt
til enda og hefur hlotið kórónu
lífsins. Drottinn blessi minningu
Jóns Viðars og huggi og styrki
ættingja alla og vini.
Ragnar Gunnarsson.
MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. MAÍ 2017
✝ Kristján PállGestsson fædd-
ist í Reykjavík 13.
maí 1957. Hann lést
á heimili sínu 20.
apríl 2017.
Móðir hans er
Þorbjörg Kristjáns-
dóttir, fædd 20. des-
ember 1929, faðir
hans var Gestur
Pálsson, fæddur 14.
maí 1934, dáinn 17.
apríl 2016. Systkinahópurinn er
myndarlegur, Kristján var elstur
ásamt tvíburabróður sínum
Rúnari en þar á eftir koma Matt-
hildur, Magnús, Ásgeir, Svanhild-
ur, Halldór og Hlynur. Kristján
gekk í hjónaband með Sigrúnu
Þorsteinsdóttur þann 17. júní
1982. Saman eignuðust þau tvö
börn, Þorstein Inga Kristjánsson,
fæddur 24. ágúst 1977, og Krist-
ínu Evu Kristjánsdóttur, fædd 24.
júlí 1985. Leiðir þeirra skildu svo
árið 1994. Þorsteinn á dótturina
Kötlu Dimmey Þorsteinsdóttur,
fædd 29. nóvember 2001. Kristín
á soninn Daníel Berent Agn-
arsson Rink, fæddur 17. apríl
2006. Kristján kynntist síðar
Katrínu Eiðsdóttur og voru þau í
sambúð um árabil. Þau áttu góð-
ar stundir saman og ferðuðust
víða innanlands sem og erlendis.
Uppvaxtarár Kristjáns voru
fyrstu sex árin á Vífilsgötu 10 og
í framhaldi á nýju heimili fjöl-
skyldunnar í Grænuhlíð 20. Hann
var í fjögur sumur í
sveit í Brennigerði
þar til sumarið 1972,
þá tók við vinna hjá
föður hans við mót-
arif og að skafa
timbur. Árið 1974
fór hann á samning
hjá föður sínum til
að læra smíði og
hann vann megnið af
námstímanum í Hús-
gagnahöllinni. Hann
var í Iðnskólanum í Reykjavík yf-
ir veturinn 1977 til 1978 og út-
skrifaðist um vorið, tók svo
sveinspróf um sumarið ásamt
Rúnari bróður sínum. Kristján
vann að mestu við smíðar í
Húsgagnahöllinni en einnig við
annars konar smíðavinnu og víða
má sjá hús þar sem hans hand-
lagni fékk að njóta sín. Hann lýk-
ur svo meistaranámi árið 1989 og
í kjölfarið flytur með fjölskyld-
unni í Grímsnes. Hann átti við
langvarandi bakmeiðsli að stríða
og í kjölfar vinnuslyss í ofsa-
veðri, í Grímsnesi í febrúar 1991
er hann var að aðstoða björg-
unarsveit, versnuðu veikindin til
muna og náði hann í raun aldrei
fullum bata þrátt fyrir stífa end-
urhæfingu. Hann hélt áfram
vinnu eftir bestu getu og var
mjög gjarn á að hjálpa vinum og
ættingjum með bros á vör og
hamar í hendi.
Útför hans fór fram frá Graf-
arvogskirkju 5. maí 2017.
Við heyrðum að þú værir farinn
en samt varst þú allt um kring.
Skrúfað og límt, strokið yfir mis-
fellur, skriðið eftir nýlögðu park-
eti. Sötrað Kiddakaffi og hrært í
botnfallinu, smávægilegur skjálfti
í hendi en kímni í augnkrókum og
brosið áræðið. Nú var verið að
brugga sögu. Síðan var henni
hleypt af stokkunum eins og völ-
undarsmíð hins stolta handverks-
manns eða ljóðrænu hins inn-
blásna sagnamanns. Við
fylgdumst oft með þér í frásagn-
argleðinni þar sem hendur fóru á
loft og orðin sigldu fram eins og
nýsmíðuð fley. Athöfnin bar vitni
um glöggt auga hins forvitna og
óendanlegt minnið. Að muna hið
sérstaka og hið skemmtilega var
þér skilningarvitið sjötta – Hinu
mátti bara gleyma.
Þú áttir líka erfiðar stundir en
vildir síður angra ættingja, vini
eða félaga með einhverju væli.
Hertir þig upp til átaka við þau
smíðaverk sem biðu þó að líkam-
inn hreyfði andmælum. Mættir þá
jafnvel til verka, eftir nokkurra
daga andóf skrokksins, og lagðir
til atlögu með málbandi eða sög
eftir að hafa rofið föstu með vel
sykraðri kaffimjólk. Skrokkinn
var stundum hægt að berja til
hlýðni en andinn var þeim mun
erfiðari. Við sem þekktum þig
ungan og síðar eldri vissum að þér
gat fundist óþægilegt að hitta fólk
ef þú gætir ekki glatt eða í það
minnsta hresst það við. Á yngri
árum var gott að skemmta sér
með fólki sem sýndi lífsmark,
syngja mikið og sýna gott úthald.
Og ekki var verra ef selskapurinn
fór hæfilega úr böndunum. Rústa-
björgun daginn eftir var eiginlega
bara góðs viti og oft efniviður í síð-
ari sagnaljóð. Á seinni árum varst
þú ekki jafn sannfærður um að
miklar samverustundir með ætt-
mennum væru af hinu góða og
dróst þig í hlé meira en við öll
hefðum kosið. Við áttum góðar
stundir fyrir ári síðan þó að til-
efnið væri ekki beinlínis gleðilegt.
Þú naust þín vel og það var gott að
þú varst með okkur. Hvíldin er
þér líklega kærkomin, Kiddi, en
við söknum þín, bróðir okkar, son-
ur og vinur. Faðmurinn er opinn
og við tjáum tilfinningar okkar nú
því að það er gott fyrir lífið.
Þín mamma og systkini.
Mamma, Rúnar, Matthildur,
Magnús, Ásgeir, Svanhildur,
Halldór og Hlynur.
Kristján Páll
Gestsson
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Útfararstofa kirkjugarðanna
Jón G. Bjarnason
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undir-
búnings og framkvæmd útfarar
ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu
og umhyggju að leiðarljósi
og af faglegum metnaði.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður, ömmu og systur,
SVÖVU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hverfisgötu 70, Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
11 G á Landspítala fyrir alúð og kærleiksríka umönnun.
Friðrik Bridde
Anna Margrét Bridde Elvar Birgisson
Katrín Dröfn Bridde
barnabörn og systur
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs föður, tengdaföður, afa og
bróður,
TORFA GEIRMUNDSSONAR
hárskera,
Hárhorninu við Hlemm.
Ingvi Reynir Berndsen Helga Hjaltadóttir
Mikael Torfason Elma Stefanía Ágústsdóttir
Lilja Torfadóttir Guðbjörg Árnadóttir
Knútur Rafn Ármann Helena Hermundardóttir
Bashir Geirmundsson Gemma Crockford
Tryggvi Geir Torfason
barnabörn og systkini
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamamma,
amma og langamma,
NÍNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Sólheimum 25,
lést á Vífilsstöðum að morgni 7. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu. Við þökkum auðsýnda samúð
og vinsemd.
Ólafur Indriðason
Hallur Helgason Sæunn Klemenzdóttir
Ólafur Ólafsson
Dagbjört Ólafsdóttir Örn Jóhannesson
Páll Ólafsson Ingibjörg Halldóra Snorrad.
Hallur, Margrét Arna, Páll Ingi, Alexandra
og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR GUÐBRANDSDÓTTUR
frá Lækjarskógi,
Dalsýslu.
Óli Knöttur Ásgeirsson Jónína Guðrún Einarsdóttir
Sæmundur Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR INGIMUNDARDÓTTIR,
lést föstudaginn 12. maí.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey.
Fyrir hönd fjölskyldna okkar,
Inga Arndís Ólafsdóttir
Sigríður Ólafsdóttir
Tryggvi Ólafsson
Auður A. Ólafsdóttir
Hildur Ólafsdóttir