Skátablaðið Faxi - 12.10.1969, Blaðsíða 5

„Nei, bles'saður komdu, Ðavíð," hrópaði Toni og sveiflaði fœtinum
fyrir brúnina. „Við þurfum ekki að vera lengi. Slg er alls óhræddur,
og þar er éngin hætta á, að við lendum í hættu.
Nokkrum andartökum síðar stoðu þeir í skuggalegri lestinni, og
Toni fór að skýra honum frá, að þarna hefði kornið verið geyrnt. Þeir
voru í þann veginn að halda lengra, er þeir heyrðu hláturkjölt, Þeir
snerust á hæli og varð litið upp að lestaropinu, er opið var til
hálfs. Þar sáu þeir á höfuð Billa, og brosti hann heldur glaþklakka-
lega.
„Lentuð laglega í gildrunni," sagði hann, „Við ætlum að loka
þessum hlera og hespa hann aftur, og ég oska ykkur svo góðrar skemm-
tunar. í myrkrinu. Þið getið ætp eins og þið ’nafið hljóðin til, og
enginn heyrir til ykke,r. Og ekki er loku fyrir skotið, að við komum
aftur eftir klukkutíma eða svo og hleypum ykkur út, en þó er það
Ðavxð sentist að
stiganum og upp,
fyrr en varði var
sparkað í höfuð hans
Hann missti takið á
stiganum og fóll
niður á gólf og lá
svo hreyfingarlaus
og þegjandi við
fætur félaga sína.
Og svo skipti það
engum togum, lestar-
gatinu var lokað og
þeir orðnir fangar,
sem enga undankomu-
leið áttu.
Toni velti Davíð
á bakið og lýsti
framan £ ha.nn, Hann
varð dauðskelkaður,
er hann sá, hve
fölur hann var. Hann
tók. að núa hendur
hans, og kallaði á
hann og bað hann að
vakna. Mxnútur liðu
laxxgar sem klukku-
stundir, og ekki
barði vinur hans á
sér.
„Við verðum að komast héðan, 'Davið. Flóðið nálgast," hrópaði Toni.
Eann hristi félaga sinn, því að skeifingin var í þann veginn að ná
tökum á honum. Eann heyrði brimhljóðið., er öldurnar skuliu á ytri
klettunum. Innan skamms mundu sjóarnir ná skipinu... og smám saman
mundi lestin fyllast. .
Toni var orðinn ímyndunarveikur.
„Bavíð:. Davíð:"
Drengurinn bærði á sér, rétt eins og hann hefði heyrt bsnir Tona
og áttaði sig á öllum kringumstæðum. En sannleikurinn var sá, að
hann áttaði sig ekki á einu, en var aftur að koma til meðvitundar
eftir höggið. Brátt settist hann upp, tók um höfuð sér og horfði
ringlaour í ljósið frá luktinni.
„Hvað hefur komið fyrir, Toni? Hvers vegna eruin við hér í Myrkrinu?"
„Mannstu ekki eftir strákunum? Við erum fangar þeirra hér. Lestar-
opinu hafa þeir lokað. .. Við drixkknu9i,ef við getum ekki brotist út
úr þessari prísund."
frh. í hæsta blaði.
—5—