Skátablaðið Faxi - 01.04.1990, Page 17

Elías Baldvinsson í viðtali við Faxa:
„Þið látið
bera svolíitið
mikið áykkur“
Hvernig bar það til að þú gerðist
skáti?
Það var frímerkjaklúbbur starfandi í
Vestmannaeyjum og hann fékk inni
þarna í skátaheimilinu sem var staðsett
á Fífilgötu 2. Ég laðaðist að þessu og tók
eftir því að það var heilmikið fjör í
kringum þetta og mig langaði að troða
mér i það og hafði áhuga fyrir því að
gerast skáti.
Gætirðu sagt frá starfsferli þínum
innan skátahreyfingarinnar?
Hann er nú ekki neitt glæsilegur, ég
vann lítiðtil metorða. Ég var bara óbreytt-
ur í flokk sem við kölluðum.Erni. Þar var
flokksforingi Vigfús Jónsson. Nú það var
bara þetta venjulega skátastarf, við fór-
um í nýliðaprófið til að byrja með og svo í
2. flokks prófið. Ég held að ég hafi nú
aldrei klárað neitt meira í því, ekki fyrr en
mörgum árum seinna þegar við byrjuðum
aftur í kjallaranum í félagsheimilinu. Það
var svolítið gaman í kringum það.
Stærsta viðurkenning sem ég' hef fengið
hjá skátunum var að ég fékk heiðurs-
merki fyrir 10 ára starf.
Hvenær gerðist þú skáti?
Eitthvað um 1950.
Hvernig er þér búið að líka við
skátastarfið?
Já, ég er sannfærður um að þetta er
sérlega góður félagsskapur og þrælfínt
veganesti fyrir lífið. Maður lærir að vinna
með öðrum og taka tillit til annarra.
Skátastarfið er þannig að það getur
enginn verið í skátastarfi nema að hann
geti unnið með öðrum og það hefur
komið sér þó nokkuð vel marg sinnis í
mínu lífi að hafa fengið að vinna með
öðrum og taka tillit til annarra.
Hvað er eftirminnilegasta atvikið
sem þú mannst eftir á því tímabili sem
þú varst skáti?
Það eru ótal mörg atvik. Einu sinni var
skemmtun. Árshátíð minnir mig, sem var
haldin í sal þar sem tollvörðurinn er núna
og það var meðai annars sögð „drauga-
saga“ sem var svo mögnuð að maður
var bara hálf hræddur (dauðfeginn þegar
Ijósin voru kveikt). Og maður sem að
Sigmundur hét og var mikill skáti og var
frá Ástralíu, hann kom og þóttist kunna
að dáleiða. Hann dáleiddi á meðal ann-
arra Garðar Ásbjörns og við vorum þarna
hópur af krökkum og áttum ekki til orð af
því hve gaman væri að kunna að dáleiða.
Það var ekki fyrr en 20-30 árum seinna
sem ég komst að því að hann kunni
ekkert að dáleiða, þeir voru þá búnir að
æfa þetta svo vel og sérstaklega Garðar
Ásbjörns. Ég trúði því þangað til ég var
orðinn um fimmtugt að Garðar lék þetta
allt saman og ég vorkenni Garðari hvað
hann lét fara rosalega illa með sig.
Hvaða skátar voru mest áberandi
þegar þú varst í skátunum?
Já, þeir voru áberandi, Happi i Varm-
ahlíð, Óskar Þór, Einar Erlendsson, Ein-
ar Valur, Gústi Hregg, Óli Oddgeirs.
Þetta var liðið sem hélt félaginu gangandi
og svo voru Vestmannaeyingar sem
fluttu til Reykjavíkur, aðeins eldri en
þetta fólk sem ég var að tala um. Þeir
settust að á Reykjavikursvæðinu og
stofnuðu flokk sem þeir kölluðu Útlaga
og er frægur fyrir að hafa staðið sig
afburða vel.
Hvað lærðir þú í skátunum?
Það var auðvitað aðalmálið að það var
að vinna með öðrum og læra að vinna
svolítið skipulega. Auðvitað lærði ég
bara það sem að fylgdi skátastarfinu. A
þessum tíma voru sérpróf þ.e.a.s. þú
gast náð þér í merki sem sýndi að þú
kynnir að elda, vaska upp og margt fleira.
Sumir voru búnir að jjekja skyrturnar
sínar með merkjum. Ég náði mér nú einu
sinni í kokksréttindi fyrir að sjóða egg
eða elda súpu, eitthvað virkilega ómerki-
legt.
Hvað finnst þér um skátastarfið í
dag?
Eg held að það sé í fínum höndum, ég
þekki félagsforingjann, Pál Zóphonías-
son, og ef hann getur ekki rifið þetta upp
• Elfas Baldvinsson
þá veit ég að það er ekki hægt en ég veit
það náttúrlega líka að hann getur ekki
gert það einn. Ég er þeirrar skoðunar að
nú sé að byrja svona uppsveifla í skáta-
starfinu. Ég tek eftir því að það er orðið
miklu meira í kringum ykkur skátana, þið
látið bera svolítið mikið á ykkur. Það
kemur þarna kafli frá þvi fyrir gos þar
sem starfið er svona frekar lítið nema
Hjálparsveit skáta og ég gæti trúað því
að þar séu margir klárir náungar. Þeir
hafa sýnt að þessi sveit er alveg hreint á
landsmælikvarða. En nú fara þeir að
verða gamlir og það verður gaman að
sjá hvað tekur við. Það má auðvitað
passa sig á því að þið megið ekki allir
rjúka í hjálparsveitina og skilja félagið
eftir. Ég er sem sagt mjög bjartsýnn á að
skátaheimilið við Faxastíginn gefi ótal
‘ möguleika. Ég held að þetta sé besta
unglingastarfið sem völ er á og er sann-
færður um það. Það stendur „Eitt sinn
skáti, ávallt skáti“. Ég held að það sé
alveg rétt, alveg sama hversu stutt þeir
eru í Skátafélaginu, þeir eru í eðli sínu
skátar. Og það er með öðrum orðum að
verafínirpeyjar.
Er eitthvað sem þú vilt segja að
lokum?
Nei, ekkert sérstakt, nema að ég er
bjartsýnn á þetta hjá ykkur skátunum og
mér líst vel á þetta hjá ykkur.
HJ og KG
SKÁTABLAÐIÐ FAXI
1 7