Skátablaðið Faxi - 01.12.1995, Page 12

12
SKÁTABLAÐIÐ FAXI
Landsbjörg á Jamboree "95
Ég undirrituð fékk bréf frá
Landsbjörgu ásamt öllum
Landsbjargarfélögum á íslandi, þess
efnis að það vantaði sjálfboðaliða til að
kynna störf Landsbjargar og hvernig
það tengdist skátahreyfingunni. Ég
ákvað að slá til og sækja um ( þó þetta
væri yfir þjóðhátíðina, en þess má geta
að ég hef aldrei sleppt þjóðhátíð fyrr ).
stórt tjald áður. Á hverjum morgni,
hádegi og kvöldi, mættu þarna um
6.000 manns að borða. Allt gekk þetta
mjög vel, enda skipulagið alveg
einstakt á öllu mótinu allan tímann. Þar
var hvergi hægt að sjá rusl á öllu
mótssvæðinu, sem er alveg ótrúlegt, því
þarna voru u.þ.b. 25.000 skálar og
6.000 starfsmenn. Mér fannst þetta
veggspjöld með stækkuðum myndum
og texta úr starfi Landsbjargar. Við
vorum líka með útbúnað sem tilheyrði
sjúkra-, fjalla-, og kafarahópi o.fl..
Þarna var líka til sýnis í myndum og
búnaði, hvernig við öflum fjár til að
reka svona björgunarsveitir. Á svæðinu
fyrir framan tjaldið var búið að koma
fyrir snjóbíl, Ford Econoline og
vélsleða með aftaníþotu. Þessi tæki
fluttum við frá íslandi. Þetta var allt
IWU.HKUIU iliUUI KtSUUEÍEAMÍ

Starfsfólk Landsbjargar í Hollandi.
Ég fékk svo símhringingu þess efnis að
óskað væri eftir að ég færi til Hollands.
Þar með hófst vinnan og spenningurinn.
Það þurfti ýmislegt að gera fyrir
brottför t.d. sauma merki í bol og húfur
o.fl.. Svo rann brottfarardagurinn upp.
Haldið var af stað snemma morguns
laugardaginn 5. ágúst 1995 og flogið til
Amsterdam. Þegar komið var á
Schipholflugvöll, beið eftir okkur rúta,
ásamt einum starfsmanna
Landsbjargar. Rútan fór með okkur til
Dronten, þar sem mótið var haldið.
Dronten er í Flerolandi, sem er u.þ.b. 2
tíma akstur frá Amsterdam. Það tók
nokkurn tíma að gera alla pappíra klára,
svo að við gætum fengið að fara inn á
mótssvæðið. Þar var mjög ströng
gæsla, svo enginn kæmist inn, sem ekki
átti erindi. Mótssvæðinu, sem var um
750 ekrur, var skipt í tólf torg. Eitt torg
var fyrir starfsmenn eins og okkur, en
6.000 starfsmenn voru þarna, 3.000
Hollendingar og 3000 frá öðrum
löndum. Allt var þetta fólk í
sjálfboðavinnu. Þarna var risastórt tjald
þar var starfrækt mötuneyti fyrir
starfsfólk. Ég hafði aldrei séð svona Svifið í lausii iofti í björgunarstól frá Landsbjörgu.
alveg stórmerkilegt og var hugsað heim
til íslands. Bara að þetta væri svona hjá
okkur líka.
Sýningarsvæði Landsbjargar var
á svæði sem kallaðist Global
Development Village (
Umhverfissvæði ). Þar höfðum við
komið upp 100 fermetra
þjóðhátíðartjaldi, þar sem sett voru
útbúið eins og um raunverulegan
sjúkraflutning væri að ræða. Þetta
vakti alveg gífurlega hrifningu hjá
skátum og mótsgestum. Höfðum við
ekki undan að svara spurningum
varðandi störf björgunarsveitanna.
Einnig var fólk mjög undrandi þegar
því var sagt að sveitirnar fjármögnuðu
öll tæki sjálf og allir ynnu í
sjálftoðavinnu, stundum við mjög
erfiðar aðstæður. Stjórn Landsbjargar
hafði látið prenta póstkort með
myndum úr starfi björgunarsveitanna.
Við dreifðum þessum kortum til allra
sem komu að skoða sýningarsvæði
okkar. Við höfðum einnig komið upp
aðstöðu til að fólk gæti skrifað á kortin.
Við vorum þekkt sem kortafólkið.
Við höfðum líka komið upp
svifbraut um 50 metra langri og var hún
strengd yfir síki sem var þarna rétt hjá.
Máttu skátar og gestir prófa brautina,
en við notuðum björgunarstól í þetta.
Margir lentu með afturendan í síkinu
og blotnuðu örlítið. Þetta vakti mikla
hrifningu hjá yngri kynslóðinni sem
vildu endilega láta pabba eða