Morgunblaðið - 19.07.2017, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JÚLÍ 2017
✝ Árný LiljaEgilsdóttir,
bóndi frá Mann-
skaðahóli, fæddist
í Hjaltastaðakoti í
Blönduhlíð, Skaga-
firði, 15. ágúst
1928. Hún lést á
heimili sínu, Aust-
urgötu 3, Hofsósi,
6. júlí 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Björnsdóttir, f. 21. október
1896, d. 2. september 1997 og
Egill Gottskálksson, f. 31. jan-
úar 1892, d. 15. desember
1973. Systkini Lilju voru:
Oddný, f. 8. apríl 1916, d. 4.
janúar 2015, Sigríður, f. 10.
ágúst 1917, d. 3. júlí 2008,
Guðlaug, f. 23. júlí 1920, d. 8.
janúar 2010, Gottskálk, f. 29.
október 1921, d. 18. september
2012, Steingrímur, f. 30. ágúst
1924, d. 16. ágúst 2012, Árni
Helgi, f. 15. október 1926, d.
30. nóvember 1928 og Birna, f.
13. október 1934, d. 6. nóv-
ember 2006.
Hinn 10. ágúst 1954 giftist
Lilja Halldóri Jónssyni, f. 10
ágúst 1919, d. 1. október 2005.
Börn þeirra eru: Berglind
Helga, f. 9. júlí 1979, Halldór
Már, f. 8. maí 1982 og Arna, f.
27. desember 1986. 4) Sigríð-
ur, f. 30. september 1957, maki
Óskar Stefánsson, f. 8. október
1951. Börn þeirra eru: Lilja
Sólveig, f. 31. janúar 1976,
Fjóla Katrín, f. 22. febrúar
1980, Karólína Kristín, f. 31.
mars 1985 og Halldór Snær, f.
20. september 1987. 5) Björn
Gísli, f. 14. september 1962,
maki Edda Una Þórisdóttir, f.
15 apríl 1964. Börn hans eru:
Ingibjörg, f. 18. október 1983,
Birgir, f. 29. júní 1985, stúlka
f. 8. júní 1989, d. sama dag,
Halla, f. 14. september 1990 og
Alexander, f. 29. maí 1996. 6)
Ingibjörg Sólveig, f. 24. des-
ember 1964, maki Bjarni
Kristinn Þórisson, f. 6. nóv-
ember 1963. Börn þeirra eru:
Sigríður Ósk, f. 29. janúar
1990, Sunna Dís, f. 1. ágúst
1991, Bjarnveig Rós, f. 27. apr-
íl 1993, Lilja Dóra, f. 18. jan-
úar 1996 og Stella Dröfn, f. 1.
júlí 1997. Langömmubörnin
eru orðin 27.
Lilja og Halldór bjuggu á
Mannskaðahóli til ársins 1992
og fluttu þá í Austurgötu 3 á
Hofsósi og tóku Ingibjörg Sól-
veig og Bjarni Kristinn við
búinu það sama ár.
Útför Lilju fer fram frá
Hofsóskirkju í dag, 19. júlí
2017, klukkan 14.
Foreldrar hans
voru Sigríður
Halldórsdóttir, f.
8. september 1877,
d. 2. september
1971 og Jón Jóns-
son, f. 29. mars
1882, d. 16. mars
1952. Börn Lilju
og Halldórs eru: 1)
Egill, f. 19. nóv-
ember 1952. Börn
hans eru: Svandís
Lilja, f. 5. maí 1983, Matthías
Gísli, f. 21. maí 1985, Árný
Lilja, f. 4 maí 1988, d. 17. júní
1988, Kolbrún Sif, f. 29. apríl
1989, Hermann Kristinn, f. 8.
maí 1995 og Rúnar Freyr, f.
29. mars 2003. Fóstursynir Eg-
ils eru Guðmundur Már, f. 22.
júlí 1982 og Suthaphat (Log),
f. 5. nóvember 1994. 2) Einar,
f. 23. janúar 1955, maki María
S. Jóhannsdóttir, f. 18. nóv-
ember 1956. Börn þeirra eru:
Halldór Jóhann, f. 19. júlí
1975, Sigurlína Hrönn, f. 11.
maí 1978, Ásbjörg Ýr, f. 20.
apríl 1985 og Sigurður Ingi, f.
17. nóvember 1988. 3) Jón, f.
24. mars 1956, maki Erla Eyj-
ólfsdóttir, f. 15. maí 1958.
Elsku amma Lilja létt á fæti er
farin frá okkur en þakkir fyrir góð-
ar stundir og einstaka ömmu ylja
og gleðja. Það hefur verið dýr-
mætt að þekkja og fá að njóta þess
að vera barnabarn ömmu, alltaf
hress þegar maður kom með út-
breiddan faðm og einstaklega
hlýtt og þétt faðmlag. Alltaf var
borðið drekkhlaðið af kræsingum
þegar gesti bar að garði jafnvel
þótt heimsóknin væri óvænt og
amma talaði um að hún ætti nú
ekkert almennilegt og þá var nú
gaman að vera til, allskonar góð-
gæti sem ekki fæst á hverjum degi
og hlegið og grínast eins og enginn
væri morgundagurinn en amma
var einstakur húmoristi og alltaf
til í hvers kyns grín, svo fékk mað-
ur líka fréttir af allri stórfjölskyld-
unni sem hún var svo stolt af, þó að
ekki væru allir í næsta nágrenni
var fylgst vel með hvað allir væru
að gera og hvaða langömmubörn
væru á leiðinni og afmælisdagar
þuldir upp eins og sönnum ætt-
arhöfðingja sæmir.
Amma mín var ekki bara létt í
lund, hún passaði vel upp á að
halda líkamanum í góðu formi
með hreyfingu og teygjum, stóð
alltaf teinrétt og var snör í snún-
ingum svo eftir var tekið og ekki
nokkur maður hefði getað giskað
á að hún væri að verða 89 ára. Það
var gaman að hlusta á sögurnar
frá liðnum tíma og þær voru ansi
margar nokkuð góðar frá því að
börnin voru að alast upp á Mann-
skaðahóli og hvað þið afi hafið ver-
ið gott teymi.
Seinasta heimsóknin til þín
núna um Jónsmessuna þegar við
fjölskyldan tjölduðum í garðinum
hjá þér gleymist seint, þú spilandi
kát og hress, dansandi í eldhúsinu,
tilbúin með nýsteiktar pönnsur í
bítið, gerðir æfingar og hoppaðir á
öðrum fæti með þriggja ára lang-
ömmubarninu, rölt um bæinn og
tekið þátt í skemmtuninni og
spjallað og vakað frameftir.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað en ljós þitt lifir í hjörtum
okkar, Guð geymi þig og styrki
systkinin og alla fjölskylduna.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Með þökk fyrir allt.
Sigurlína Hrönn
Einarsdóttir (Lína).
Elsku fallega amma mín. Ég
trúi því varla ennþá að þú sért far-
in frá okkur. Ó hvað ég sakna þín
sárt! En á sama tíma er ég þakklát
fyrir það að þú hafir fengið að fara
nákvæmlega eins og þú vildir
sjálf. Það hefði sko ekki verið þinn
stíll að þurfa að liggja veik uppi á
sjúkrahúsi eða muna ekki eftir
fólkinu þínu. Þú varst alltaf með
allt á hreinu fram á síðasta dag og
það vottaði ekki einu sinni fyrir
minnisleysi hjá þér. Þú varst sú
sem ég gat alltaf treyst á og sagt
þér frá öllu, bæði góðu og slæmu.
Þú hlustaðir með athygli og áttir
alltaf svör við öllu. Ég er enda-
laust þakklát fyrir þennan síðasta
dag þinn hér heima þar sem ég fór
yfir öll mín plön á næstunni og
man ég ennþá eftir glampanum í
augunum þínum hvað þú sam-
gladdist mér mikið. Þér fannst
ekkert mikilvægara í heiminum
en að vita af því að börnunum þín-
um gengi vel í lífinu og að við vær-
um hamingjusöm. Ég gleymi því
ekki hvað það var alltaf jafn ynd-
islegt að koma til þín. Hjá þér leið
mér alltaf eins og prinsessu. Frá
þér fór ég alltaf miklu meira en
södd heim og með mitt stærsta
bros. Betri ömmu er ekki hægt að
óska sér.
Það eru algjör forréttindi að
hafa átt ömmu eins og þig, þú
varst algjör ofurkona sem ég leit
alltaf svo mikið upp til. En nú ertu
komin til afa og er hann heppinn
að fá þig aftur og það yljar mér um
hjartarætur. Þú talaðir líka alltaf
svo vel um afa og ljómaðir öll þeg-
ar þú sagðir sögur af honum og
hugsaðir til hans.
Elsku hjartans amma mín,
þig var ég heppin að hafa.
Nú leggurðu aftur augun þín
og hvílir í faðmi afa.
(Lilja Dóra)
Þín ömmustelpa og nafna,
Lilja Dóra Bjarnadóttir,
Mannskaðahóli.
Elsku hjartans amma mín. Það
er svo erfitt að trúa því að þú sért
farin frá okkur, ekki bjóst ég við
að kallið kæmi alveg strax. En ég
veit að núna stígur þú í dans með
elsku afa, svona eins og ég man að
þið gerðuð svo oft. Þá læddist afi
að þér þar sem þú varst að brasa í
eldhúsinu, sneri þér í hring og þið
tókuð sporið.
Þú varst svo ótrúlega mögnuð
kona og mér mikil fyrirmynd.
Dugnaðurinn í þér átti sér engin
takmörk. Þú varst rösk til allra
verka, alltaf svo úrræðagóð og já-
kvæð. Þú varst liðug sem köttur
og sterk sem naut enda passaðir
þú alltaf vel upp á heilsuna. Það
var ávallt stutt í húmorinn og
gleðina og til þín var gott að koma.
Þú varst gestrisin með eindæm-
um, passaðir alltaf upp á að allir
fengju nóg að borða og hefðu það
gott. Alltaf að hugsa um aðra.
Faðmlögin þín voru líka þétt og
ástrík.
Ég er svo þakklát fyrir allar
stundirnar sem ég átti með þér,
elsku amma mín, og allt sem þú
hefur gert fyrir mig og mína. Í
hugann koma minningar um tátil-
jur og ullarsokka, pönnsur og te-
bollur og „gulu súpuna“ með eng-
um rúsínum fyrir mig auðvitað.
Sumrin sem ég fékk það hlutverk
að vera kúasmali og þakkarbréfin
sem ég fékk frá kúnum á haustin.
Hvernig þú talaðir við kýrnar eins
og þær væru þínar bestu vinkonur
og hvernig þú bankaðir fast í borð-
ið þegar þú spilaðir vist. Mér eru
líka kær kvöldin sem við horfðum
á Matlock saman og þú last text-
ann fyrir okkur afa. Þetta er bara
brot af því sem hefur leitað í huga
minn síðustu daga en sem betur
fer á ég margar fleiri minningar.
En núna kveð ég þig í hinsta
sinn, elsku amma mín. Það er sárt
en minningarnar ylja. Ég er svo
þakklát að þú varst amma mín. Ég
elska þig, hvíldu í friði.
Þín
Fjóla.
Það ætti kannski ekki að koma
á óvart að heyra tilkynningu um
andlát tæplega 89 ára gamallar
manneskju, en fréttin af andláti
ömmu minnar kom eins og þruma
úr heiðskíru lofti. Það er mér því
mjög þungbært að setjast niður
og skrifa þessi minningarorð um
þig, elsku amma mín. Þú sem
varst svo spræk, þróttmikil og full
af lífsvilja.
Nú sit ég í ullarsokkunum sem
þú prjónaðir á mig og hugsa enn
og aftur um það hversu ótrúlega
lánsöm ég er að hafa alist upp með
ykkur afa. Þið tókuð þátt í uppeldi
mínu sem einkenndist af ást og al-
úð. Þið kennduð mér svo margt,
að meta það sem fyrir kemur og
vera þakklátur fyrir það sem mað-
ur á. Sveitin varð fjölskylda mín
og ég elskaði allt við sveitina mína,
ykkur, dýrin og fólkið allt um
kring.
En þú, elsku amma mín, varst
alveg einstök kona og þó ég hafi
alltaf vitað það þá gerði ég mér
ekki almennilega grein fyrir því
hversu mögnuð þú varst fyrr en
ég hóf minn búskap sjálf og náði
þeim þroska að sjá hvernig þú
tæklaðir lífið, af svo miklu æðru-
leysi og styrk. Enda voru þau ófá
símtölin sem ég hringdi til þín til
að fá ráðleggingar eða uppskriftir
að hinu og þessu. Eitt þessara
símtala er mér minnisstætt. Þá
hringdi ég til þín til að spyrja þig
hvernig ég ætti að baka rúgbrauð.
Þú gafst mér upp uppskrift, beint
úr kollinum og sagðir mér að alla-
vega helminga hana ef ekki meira,
þetta væri stór uppskrift. Ég
Árný Lilja
Egilsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma.
Takk fyrir allt sem þú
varst okkur, dýrmætust
eðalsteina.
Við geymum allar fal-
legu minningarnar í hjört-
um okkar.
Nú stígur þú sporið með afa.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum
mínum
í líknarmildum föðurörmum
þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin
bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(Matthías Joch.)
Þín ömmubörn, Karólína
(Karó) og Halldór.
Dagsverkinu er lokið.
Lilja frænka mín hefur
kvatt. Hún dó inn í bjarta
sumarnóttina. Við sitjum
eftir hljóð. Varðveitum
minningarnar. Lilja var
einstök kona, frændrækin
og hlý, vinur vina sinna.
Öllum leið vel í návist henn-
ar.
Megi ástúð um þig lykja
umvefji þig geisli hreinn.
Vinátta og væntumþykja
verður okkar brautasteinn.
Hugheilar samúðar-
kveðjur til fjölskyldunnar.
Helga Bjarnadóttir.
✝ Anna Þorleifs-dóttir fæddist
12. janúar 1939 á
Ísafirði. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 8. júlí 2017.
Foreldrar hennar
voru Þorleifur Örn-
ólfsson, f. 29. októ-
ber 1905 á Suður-
eyri í Súgandafirði,
d. 16. desember
1963, og Ástrún
Þórðardóttir, f. 3. maí 1901 á
Munaðarnesi, Árneshreppi,
Strand., d. 31. maí 1989. Föð-
urforeldrar Önnu voru Örnólfur
Jóhannesson og Margrét Guðna-
sóttir. Móðurforeldrar Önnu
Guðrún Jónsdóttir, f. 7. júní 1901
á Vakursstöðum, Vindhælis-
hreppi, A-Hún., d. 10. maí 1977.
Börn Önnu og Alfonsar eru: a)
Þorleifur Örn, f. 23. ágúst 1963 í
Reykjavík, d. 6. júní 1968. b)
Gunnar Jón, f. 14. október 1964.
c) Guðmundur Rúnar, f. 12. jan-
úar 1964. Sonur Guðmundar er
Atli, f. 18. október 2001. d) Þor-
leifur Kristinn, f. 7. ágúst 1971.
Maki Lovísa Agnes Jónsdóttir,
dætur þeirra eru Hrafnhildur
Anna, f. 10. desember 2000, og
Agnes Lára, f. 11. febrúar 2003.
Anna ólst upp og lauk hefð-
bundinni skólagöngu á Ísafirði.
Um tvítugt fór Anna til Reykja-
víkur og bjó þar alla tíð eftir það.
Hún starfaði við ýmis verslunar-
störf, einnig sem fangavörður en
lengst af sem húsmóðir.
Anna verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 19.
júlí 2017, og hefst athöfnin
klukkan 15.
voru Þórður Þórð-
arson Grunnvík-
ingur og Sólveig
Jónsdóttir. Systkini
Önnu voru; Sólveig,
f. 1928, látin, Þórdís,
f. 1936, Áslaug, f.
1937, látin, Örnólfur
Grétar, f. 1942, lát-
inn. Anna giftist 22.
júní 1963 Alfonsi
Guðmundssyni vél-
stjóra, f. 10. ágúst
1930 í Reykjavík, d. 4. febrúar
2007. Foreldrar hans voru Guð-
mundur Guðjónsson vélstjóri í
Reykjavík, f. 10. desember 1883 á
Hurðarbaki í Villingaholtshreppi,
Árnessýslu, d. 16. júní 1978, og
Í dag kveðjum við ástkæra
frænku mína, Önnu Þorleifsdóttur.
Anna fæddist á Ísafirði og ólst
þar upp á dæmigerðu íslensku al-
þýðuheimili. Faðir Önnu, Súgfirð-
ingurinn Þorleifur Örnólfsson,
varð bráðkvaddur 58 ára að aldri
og því eru æskuminningar mínar
tengdar móður Önnu, Ástrúnu
Þórðardóttur Grunnvíkings, í
ferðum mínum til Ísafjarðar.
Í barnæsku fór Anna oft til
berja í Súgandafirði og eignaðist
þar vini sem hún átti fyrir lífstíð.
Fljótlega eftir grunnskólanám hóf
Anna störf við Bókabúð Matthías-
ar á Ísafirði en þá verslun hafði
Matthías Bjarnason, síðar þing-
maður og ráðherra, keypt korn-
ungur að árum. Anna var vel liðin
af Matthíasi og viðskiptavinum.
Í september 1962 trúlofaðist
Anna vélstjóranum Alfonsi Guð-
mundssyni og gengu þau í hjóna-
band í júní 1963. Fyrstu árin
bjuggu þau í Ljósheimum 20 í
Reykjavík. Árið 1968, þegar Anna
og Alfons höfðu eignast þrjá syni,
varð sá hörmulegi atburður að
elsti sonurinn, Þorleifur Örn, deyr
aðeins fimm ára að aldri. Það var
mikið áfall fyrir fjölskylduna en
með samheldni tókst þeim að sigr-
ast á sorginni.
Fjölskyldan fluttist að Mos-
gerði 6 í Reykjavík og kom sér þar
upp myndarlegu og notalegu
heimili. Á heimilinu var snyrti-
mennskan í hávegum höfð og var
greinilegt að Anna hafði nostrað
við hvern krók og kima. Alfons
var oft og iðulega á kafi í bílavið-
gerðum og ómissandi að kíkja við í
bílskúrnum. Við leiðarlok eru
þökkuð ánægjuleg samskipti,
greiðvikni og gestrisni þeirra
hjóna.
Anna og fjölskylda hennar varð
fyrir miklum harmi árið 1983 þegar
Áslaug systir Önnu lést langt um
aldur fram tæplega 46 ára að aldri.
Anna hélt góðum tengslum við
uppruna sinn, hvort heldur sem
var að hitta ættingja fyrir vestan,
sækja nemendamót á Ísafirði,
fara á Sólarkaffi Ísfirðingafélags-
ins í Reykjavík eða messu Ísfirð-
inga í Reykjavík. Anna var alúð-
leg, hafði góða nærveru og naut
sín vel í félagsskap fólks.
Hin seinni ár hélt Anna heimili
með syni sínum Gunnari Jóni og
stóð þétt við bakið á honum í bar-
áttu hans við MS-sjúkdóminn.
Aðdáunarvert hefur verið að
fylgjast með samvinnu þeirra í
gegnum árin. Í desember 2016
greindist Anna með krabbamein í
lungum sem nú hefur lagt hana að
velli. Við sem fylgdumst með veik-
indum hennar úr fjarlægð vissum
að brugðið gæti til beggja vona en
engu að síður grunaði okkur ekki
þegar hún var lögð inn á spítala
þann fimmta júlí síðastliðinn að
fjórum dögum síðar hefði hún
kvatt þennan heim. Hún var ekki
vön að bera sorgir sínar á torg,
hvorki eigin veikindi né önnur
áföll í lífinu.
Nú þegar Anna er kvödd er
mér efst í huga þakklæti fyrir
samverustundir með henni og
fjölskyldu hennar. Einnig er ég
þakklátur fyrir hversu trausta og
góða vináttu hún ræktaði við móð-
ur mína, Ernu Sigurbaldursdótt-
ur, og föður minn, Sigurð Hólm
Þorsteinsson.
Ég vil að endingu votta sonum
Önnu, þeim Gunnari, Guðmundi
og Þorleifi, ásamt fjölskyldum
þeirra innilega samúð mína við
fráfall ástkærrar móður.
Pétur Örn Sigurðsson.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þegar komin er sú stund að
kveðja streyma dýrmætar minn-
ingar um hugann sem ég er þakk-
lát fyrir. Það var haustkvöld í
september fyrir 40 árum sem ég
kynntist Önnu fyrst þegar ég kom
inn á hennar heimili í þeim til-
gangi að hitta systurson hennar
sem var gestkomandi hjá frænku
sinni. Nýkomin til borgarinnar frá
Hnífsdal. Þá bjuggu Anna og Alf-
ons í Mosgerðinu. Ég var 17 ára
stelpuskott og svakalega fullorðin
að mér fannst og nýbyrjuð að vera
með Kidda. Daginn eftir var mér
boðið í mat. Hrefnukjöt var í mat-
inn og var það í fyrsta skipti sem
ég smakkaði slíkt kjöt, skrýtið var
það á bragðið en ekki vont. Við
Anna náðum strax saman þrátt
fyrir aldursmun og frá þessari
stundu tókst á með okkur mikil
vinátta sem varði alla tíð.
Ég fann strax að það var eitt-
hvað sérstakt og mjög kærleiks-
ríkt samband á milli Önnu og
Kidda míns, ,„ljósubarnsins“
hennar eins og hún kallaði hann
svo oft og hann hana á móti „ljós-
una“ sína og svo hlógu þau saman
svo innilega en þetta var grín á
milli þeirra þar sem Anna ætlaði
að taka á móti honum þegar hann
fæddist en hafði sofið af sér fæð-
ingu systursonarins.
Ég held að ég hafi hitt flesta
ættingja tengdamóður minnar í
fyrsta sinn í Mosgerðinu hjá
Önnu og Alfonsi. Þar sem gesta-
gangur var mjög mikill, dyrnar
stóðu alltaf opnar fyrir ætt-
ingjana og vinina hvaðan sem þeir
komu, hvort sem það var í gist-
ingu, kaffispjalli eða mat.
Anna var börnum okkar Kidda
sem önnur amma. Minnisstæð er
næturpössun Héðins og Ásgeirs
þegar þeir plötuðu Önnu til að
leyfa þeim að fara í bað þó svo að
þeir væru nýkomnir úr baði heim-
an frá sér. Þeim fannst bara bað-
karið svo flott á litinn en það var
blátt og stóri björgunarhringur-
inn svo spennandi. Alsælir og
velgreiddir drengir sofnuðu í
drifhvítum rúmfötum angandi af
ferskri útilykt. Eitt af því sem
Önnu þótti alveg svakalega gam-
an, var að hengja þvott út á snúr-
ur. Öllu raðað eftir stærð og ekki
mátti peysa eða bolur vera á
milli tvennra buxna, það leit ekki
vel út á snúrunum. Eftir þessu
hef ég farið, tileinkaði mér
vinnulag Önnu með þvottinn á
snúrunum.
Anna kom til dyranna eins og
hún var klædd, deildi samt í hófi
með manni sorgum sínum og
gleði en aldrei bar á sjálfsvor-
kunn í fari hennar þrátt fyrir
missinn í lífi hennar.
Yndislega Anna mín, takk fyrir
vináttuna, traustið og virðinguna.
Elsku Gunnar, Gummi, Diddi,
Lovísa, Hrafnhildur Anna, Agnes
Lára og Atli. Guð gefi ykkur
styrk á erfiðri stundu
Anna Rósa Bjarnadóttir.
Anna
Þorleifsdóttir