Víkurfréttir - 06.10.2005, Blaðsíða 23

VÍKURFRÉTTIR I 40. TÖLUBLAÐ I FIMMTUDAGURINN 6. OKTÓBER 2005 I 23
Ágætu les end ur. Leyf ist mér, Baldri Sig urðs-syni íbúa í Vog um
á Vatns leysu strönd, að hafa
skoð un á kosn ingu um sam ein-
ingu Hafn ar fjarð ar og Vatns-
leysu strand ar hrepps eins og
t.d. skóla stjóri Stóru Voga skóla
og ónefnd ur kenn ari þar líka,
en þeir minna mig á sög una
um nátt tröll in úr þjóð sög um
Jóns Árna son ar sem urðu að
stein um þeg ar sól in kom upp.
Fannst mér þeir í skrif um
sín um í Vík ur frétt ir báð ir verða
að stein um áður en sól in kom
upp. Ekki er af skrif um þeirra
hægt að ímynda sér þá hafa
kynnt sér mál in eða sam an tekt-
ina um kosti og galla sam ein-
ing ar áður en þeir sendu frá sér
sín skrif. Ég er sam eining ar sinni
og hef ver ið það lengi og tek
mér í munn orð merks manns
sem sagði „Sam ein að ir stönd um
vér en sundrað ir föll um vér“.
Ég er bú inn að lesa í gegn um
skýrsl una frá Parx um Grein-
ingu á áhrif um sam ein ing ar
Hafn ar fjarð ar og Vatns leysu-
strand ar hrepp.
Og ég varð mér einnig út um
skýrsl una um sam ein ingu
Reykja ness bæj ar, Garðs og Sand-
gerð is líka frá Parx og eft ir að
hafa far ið í gegn um þær var
ekki spurn ing um það í mín um
huga að sam eina eigi þessi sveit-
ar fé lög í þess um kosn ing um
þann 8. októ ber, ekki ein hvern-
tíma seinna kanski. Allt lýt ur
að því að það að sam ein ast
komi okk ur öll um sem búum
á þess um svæð um til góða
bæði til skemmri eða lengri
tíma lit ið, já og þjóð inni allri
reynd ar.
Mig lang ar ef ég má, segja
ykk ur litla sögu. Ég er járn iðn-
að ar mað ur og vann lengi sem
slík ur. Ég var í Fé lagi járn iðn-
að ar manna frá byrj un, fyrst í
litlu fé lagi í Hafn ar firði með
eitt til tvö hund ruð fé lög um og
var orð ið nán ast ómögu legt að
fá menn á fundi, jafn vel þótt
í gangi væru samn ing ar um
kaup og kjör okk ar og ill ger legt
orð ið að fá menn í stjórn ina.
Þá kom til mín og eins ann ars
fé lags manns Guð jón nokk ur
Jóns son sem var for mað ur Fé-
lags járn iðn ar manna í Rvk þá.
Hann impraði á því við okk ur
tvo hvern ig okk ur lit ist á að
reyna að fá fé lag ana í Hafn ar-
firði til að sam ein ast fé lag inu
í Rvk. Okk ur leist vel á það og
tók um að okk ur að fara á milli
manna til þess að safna und ir-
skriftm til þess arna. Sum ir af fé-
lög un um köll uðu okk ur svik ara
og Júdasa en samt voru miklu
fleiri sem voru sama sinn is og
við og skrif uðu sig á listana
og af varð sam ein ing fé lag ana
tveggja og öll um til hags bóta.
Og það var ekki lið inn lang ur
tími frá, þeg ar sömu menn og
köll uðu okk ur svik ara komu
og báðu okk urt fyr ir gefn ing ar
og töldu okk ur hafa ver ið afar
fram sýna og kjark aða með því
að taka að okk ur verk ið.
Svo ef ég má í við bót segja
ykk ur sögu um þenn an und-
ar leg sveita og hrepp ar íg sem
gegn sýrt hef ur þjóð ina um lík-
lega ára tugi eða meira.
Ég var til sjós sem ung ur mað ur
hátt í tutt ugu ár. Þeg ar ég var
átján ára var ég á loðnu bát og
það var þeg ar loðn an var bara
veidd til beitu handa línu bát-
un um að al lega hérna sunn an-
lands. Bát ur inn var frá Ísa firði
og var dá lít ið frjáls að því hvar
loðnuni var land að, en nokk uð
voru bát arn ir marg ir sem keppt-
ust um að kom ast sem fyrst að
landi með ferska loðnu í beitu.
Einn dag inn fyllt um við bát inn,
um tvö hund ruð tunn ur af loðnu
og karlinum, en svo voru og eru
skip stjór arn ir kall að ir, datt í hug
að sigla með hana und an Krísu-
vík ur bergi til Breiða fjarð ar beint
til Ólafs vík ur. Óls ar arn ir tóku
okk ur feg ins hendi með ferska
loðnu í beitu. Þeir þurftu um
eitt hund rað tunn ur all ir sam an
í tvo róðra og ætl aði karl inn
svo að sigla með rest ina inn á
Grund ar fjörð handa þeim þar í
beitu. Nei, sögðu þá Óls ar arn ir,
helv... Grund firð ing arn ir fá sko
ekki eina loðnu og þeir keyptu
all an farm inn og við vor um
látn ir moka rest inni fyr ir borð
á leið inni á mið inn út af Grinda-
vík, „og kom ið þið fljótt aft ur
með ann an farm“, sem við og
gerð um og sag an end ur tók sig.
Svona var rosa leg ur ríg ur inn á
milli pláss ana sem náði í raun
og veru ekki nokk uri átt.
Hugs ið ykk ur í okk ar fá menna
landi þar sem all ir ættu að vera
að vinna sam an að betra lífi og
lífs af komu. Að lok um hugs ið
ykk ur, að ef okk ur á Ís landi
hefð um ver ið það fram sýn á
sín um tíma að vera bara með
einn líf eyr is sjóð fyr ir alla lands-
menn þar sem all ir bæru það
sama úr bít um, því öll erum
við jafn nauð syn leg í keðj unni
þeg ar upp er stað ið eða þannig.
Bald ur Sig urðs son
Brekku götu 9, Vog um
Baldur Sigurðsson skrifar um sameiningarmál:
„Sameinaðir stöndum vér en sundraðir föllum vér“
„Allt lít ur að því að það að sam ein ast komi
okk ur öll um sem búum á þess um svæð um
til góða bæði til skemmri eða lengri tíma
lit ið, já og þjóð inni allri reynd ar.“