Víkurfréttir - 22.11.2007, Page 17

VÍKURFRÉTTIR I FIMMTUDAGURINN 22. NÓVEMBER 2007 17STÆRSTA FRÉTTA- OG AUGLÝSINGABLAÐIÐ Á SUÐURNESJUM
þurf um að kenna þeim sjálfs ör yggi.
Börn hafa ekk ert sjálfs ör yggi í dag.
Inni á heim il un um virð ast for eldr ar
ekki hafa tíma fyr ir börn in sín og
þeim er hent út úr hreiðr un um og
sagt að læra að fljúga sjálf. Þetta
er ekki að ganga. Við verð um að
búa börn in okk ar bet ur fyr ir líf ið.
Ég hef hald ið nám skeið víða og er
alltaf að hitta fólk sem seg ist vera
að læra að öðl ast sjálfs traust. Ég hef
spurt: Hef ur fólk ið á heim il inu ekki
gef ið þér nógu mik ið sjálfs traust
til að standa á eig in fót um? Til að
fara út og vera glöð og brosa við
líf inu. Við verð um að und ir búa
þessi börn fyr ir líf ið. Við verð um
að koma þessu inn í skóla kerf ið, en
til þess þarf ég nokkra góða kenn-
ara. Mig vant ar 5-7 að ila, íþrótta-
fræð inga, kenn ara og fleiri sem
hafa mennt un til að koma þessu til
leið ar. Nú er ég ekki bara að horfa
til Reykja nes bæj ar, held ur til allra
krakka og ung menna á Ís landi.
Ég verð að gera eitt hvað í þess um
mál um því mér finnst það vera
mín ábyrgð að leggja eitt hvað til
mál anna. Þetta verk efni ætla ég
að skipu leggja í jóla frí inu mínu
og koma því á fram færi árið 2008.
Gef um krökk um tæki færi“.
Eldri borg ar ar þurfa líka líf
Birgitta hef ur ekki bara áhyggj ur
af unga fólk inu. Eldri borg ar ar
eru henni einnig hug leikn ir. „Þeir
eiga líka að fá tæki færi. Það er ekki
nóg að setja eldra fólk inn í fínt og
flott hús næði svo það geti hugs að:
„Nú ætla ég bara að vera gam all“.
För um út úr húsi með gamla fólk ið.
Þeg ar ég var við störf í Þýska landi,
var ég að vinna á elli heim ili, í
fang elsi, skól um og víð ar. Á elli-
heim il in um fór um við inn með
leik skóla börn og lét um þau borða
sam an með eldra fólk inu. Hver
eldri borg ari átti lít inn ung an vin
og það sem þau gerðu var bara að
borða sam an. Börn smita ekki eldri
borg ara af sjúk dóm um eða öf ugt.
Börn hafa gam an af því að setj ast
nið ur með eldra fólki og læra af
því. Eldri borg ar ar vilja eiga börn
sem vini. Þetta eyk ur ham ingju
eldri borg ara og við vilj um öll
vera ham ingju söm“. Þetta eyk ur
einnig sjálfs traust barn anna.
Fólk að missa af upp vaxt ar ár um
barn anna
Birgitta hef ur áhyggj ur af því að
börn in virð ast vera fyr ir á mörg um
heim il um. „Þeg ar for eldr arn ir
koma heim á kvöld in þá eru all ir
svo þreytt ir eft ir t.d. 12 stunda
vinnu dag og gam al dags 2-2-3
vakta kerfi. Þetta er kerfi er eld gam-
alt og hef ur ver ið að eyði leggja
fjöl skyld urn ar. Við sjá um það nú,
en höf um kannski ekki séð þetta
áður. Fólk er að koma ör þreytt
heim úr vinn unni og seg ir: Bíddu,
eig um við þenn an líka? Og bend ir
á yngsta barn ið á heim il inu“.
Birgitta hef ur áhyggj ur af því að
fjöl skyld ur þekk ist varla og að fólk
sé að missa af upp vaxt ar ár um barn-
anna sinna. Birgitta seg ist sjá mörg
dæmi um þetta í sín um störf um.
„Fólk er búið að gleyma að anda,
nær ast og lifa sínu lífi. Það er mik il
nei kvæðni í gangi í sam fé lag inu
því það vant ar já kvæða hluti í
kring um fólk. Fólk þarf að taka
sig á. „Fólk þarf að segja við sjálft
sig: „Við eig um þessa fjöl skyldu og
við ætl um að gera eitt hvað fyr ir
okk ur sjálf “. Börn in eru fljót að
stækka. Á morg un eru þau kom in
í há skól ann eða bara far in að
heima. Fólk er að gleyma að setja
sjálft sig í fyrsta sæti. For eldr ar
eiga að segja við sjálf an sig að
þeir eigi að vera nógu sterk ir fyr ir
sjálf an sig og börn in sín. Börn in
eru fram tíð morg un dags ins“.
Náms menn án nær ing ar
Birgitta hef ur einnig áhyggj ur af
unga fólk inu í fram halds skól un um.
Náms fólk ið er ekki að nær ast
á rétt an hátt og nefn ir dæmi úr
skóla sem hún heim sótti um
dag inn: „Ég var í mennta skóla
um dag inn með nám skeið. Þar
voru 20 ung ling ar á aldr in um
17-20 ára.. Þetta var klukk an eitt
um dag inn. Ekk ert þeirra hafði
borð að morg un mat, ekk ert hafði
borð að há deg is mat og ekk ert þeirra
hafði drukk ið nokkurn skaða-
pan hlut af vatni. Þau sátu þarna
hálf part inn dauð og það komst
ekki neitt inn í höf uð ið á þeim.
Hverj um er þetta að kenna? For-
eldr um heima á heim il un um!
Þar vant ar aga. „Kom ið og setj ist
nið ur og borð ið morg un mat“. Ef
upp eld ið er þannig að við sinn um
börn un um okk ar ekki, hver á
þá að gera það?“, spyr Birgitta.
Nýja og gamla Ís land
Frá því Birgitta kom til Ís lands með
það að mark miði að setj ast hér
að til fram tíð ar hafa orð ið mikl ar
breyt ing ar á landi og þjóð. „Þeg ar
ég kom hing að til lands árið 2000
var það sem ég kalla gamla Ís land.
Þetta er mjög áhuga vert, gamla
Ís land og nýja Ís land. Hið nýja
Ís land er á kafi í hnatt væð ing unni.
Nú vilja all ir stóra sund laug í garð-
inn og fá sína pen inga. Hins veg ar
þetta gamla Ís land sem fólk hafði
innra með sér, nátt úru börn in, er
að týn ast. Það er sorg legt að fólk er
að týna sér í hraða lífs ins í dag“.
Birgitta tal ar um að mik il breyt ing
hafi orð ið á Ís landi síð an hún kom
hing að fyr ir sjö árum. Fyrstu tvö
árin hafi hún bros að hring inn yfir
því að vera kom in heim frá Þýska-
landi. „Ég kalla þetta heim, því öll
vit um við þeg ar við kom um heim.
Ég hef alltaf sagt að ég hafi ver ið á
röng um stað í Þýska landi, þó svo
ég hafi ver ið að vinna þar. Ég hef
gert mína hluti þar og sótti mína
mennt un þang að. Nú er ég hins
veg ar kom in heim til Ís lands og
vil halda áfram að miðla því hér
sem ég lærði í Þýska landi. Land ið
hef ur hins veg ar á síð ustu fimm
árum breyst al veg ótrú lega mik ið.
Þeg ar mað ur vakn ar á dag inn og
hugs ar: Hvað er nú að ger ast? Það
eru al veg ótrú leg ar breyt ing ar hér
á landi. Og þetta snýst allt um
pen inga, pen inga, pen inga. Ég
loka stund um aug un um og segi
við sjálfa mig: Ég get ekki hlust að
á þetta. Við Ís lend ing ar erum
bún ir að gleyma upp runa okk ar.
Þús und ir hafa sótt
nám skeið Birgittu
Á ferl in um hef ur Birgitta hald ið
fjölda nám skeiða og á Þýska-
landsár um henn ar fékk hún á milli
7-8000 manns á nám skeið til sín og
hér heima á Ís landi hef ur fjöld inn
all ur sótt nám skeið til Birgittu.
„Ís lend ing ar hafa gam an af því í
dag að fara á nám skeið en það vill
brenna við að þeir séu bún ir að
gleyma efni nám skeiðs ins um leið
og þeir ganga út um dyrn ar. Ég hvet
fólk til að taka þá hluti sem það
lær ir á nám skeiði og setja þá inn
í líf sitt heima hjá sér. Fólk sem er
að kenna á nám skeið um ger ir það
ekki til að fá pen inga, það ger ir það
því það vill koma þekk ingu sinni
á fram færi og virkja hana til fram-
fara. Ís lend ing ar eru opn ir fyr ir
fram för um, það er eng in spurn ing.
Ég hvet fólk til að nýta sér það sem
það lær ir á mín um nám skeið um.
Ég hef ver ið að fá hring ing ar frá
fólki sem er að nýta sér þá reynslu
sem það fær hjá mér og seg ir að
hún sé að skila sér. Svo segja aðr ir:
Ég hef ekki tíma til að gera þetta.
Sam vinna lækna og
nátt úru lækna
Nátt úru lækn ar hafa átt erfitt með
að fá við ur kenn ingu hér heima
á Ís landi og seg ir Birgitta aðra
stöðu vera uppi í Þýska landi.
„Í Þýska landi er mik ið um það að
heim il is lækn ar og nátt úru lækn ar
vinni sam an að úr lausn mála. Heim-
il is lækn ar leita til nátt úru lækna
og öf ugt með sína skjól stæð inga.
Hér á Ís landi þekk ist þetta ekki.
Hér ríkja for dóm ar. Ég hef rætt
við hjúkr un ar fræð inga hér heima
og þeir eru byrj að ir að vera opn ir
fyr ir nátt úru lækn ing um. Ég get
hins veg ar ekki séð hvað við nátt-
úru lækn ar höf um gert heim il is-
lækn um. Við erum ekki að vinna
má móti þeim. Við erum alltaf
til bú in að opna okk ur fyr ir þeim. Í
Þýska landi erum við nátt úru lækn ar
al veg lög gild ir. Ann að hvort get ur
þú unn ið í fag inu eða ekki“.
Ger um ekk ert í
út lend inga mál um
Það fer að líða að lok um þessa
sam tals og talið berst að út lend inga-
mál um hér heima á Ís landi og þá í
tengsl um við frétt ir um nauðg an ir á
kon um þar sem er lend ir karl menn
eiga hlut að máli. Birgitta þekk ir
vel til kyn ferð is of beld is. m.a. eft ir
að hafa starf að í fé lags ráð gjöf fyr ir
kon ur og með sam tök um svip-
uð um og Stíga mót um hér heima á
Ís landi. Birgitta seg ir að stjórn völd
verði að taka sér tak svo kon ur á
Ís landi geri ver ið ör ugg ar. Hér séu
dóm ar fyr ir kyn ferð is brot alltof
væg ir. Það megi ekki senda þau
skila boð út að menn þurfi að sitja
inni í ör fáa mán uði fyr ir brot gegn
kon um, því það kalli ein göngu á
að brot in end ur taki sig. Nauð gar ar
eigi að fara í minnst 10 ára fang-
elsi. Birgitta bend ir á þann fjölda
t.d. er lendra verka manna sem
komi hing að til lands, konu laus ir.
„Þetta eru vinn andi menn, full ir
af horm ón um. Eft ir ákveð inn
tíma fer þörf in að segja til sín hjá
þess um mönn um, þeir fara að
drekka áfengi, lenda í áflog um
og síð an að mis nota kon ur. Þetta
ger ist allt á mjög stutt um tíma og
því mið ur höf um við mörg ný leg
dæmi úr frétt um. Við Ís lend ing ar
höf um hins veg ar ekki haft kjark
til að að taka á þess um mál um og
setja skýr ari regl ur. Við ríf umst um
út lend inga mál en ger um ekk ert
í þeim. Það vant ar að upp lýsa út-
lend inga um ís lenskt sam fé lag og
við verð um að tala um þessi mál
um búða laust. Ég vil sjá út lend inga
koma hing að til lands með sín ar
fjöl skyld ur. Þau geta sest hér að í ár,
menn irn ir fara út að vinna og þeir
geta stund að sitt kyn líf með sín um
kon um. Kon ur á Ís landi eiga ekki
að þurfa ótt ast það að vera ein ar á
ferð og hrósa happi yfir því að kom-
ast óskadd að ar heim“, seg ir Birgitta
Jóns dótt ir Klasen að end ingu.
Texti og myndir:
Hilmar Bragi Bárðarson
„Þetta eru vinn andi menn, full ir af horm ón um. Eft ir
ákveð inn tíma fer þörf in að segja til sín hjá þess um
mönn um, þeir fara að drekka áfengi, lenda í áflog um og
síð an að mis nota kon ur. Þetta ger ist allt á mjög stutt um
tíma og því mið ur höf um við mörg ný leg dæmi úr frétt um.
Við Ís lend ing ar höf um hins veg ar ekki haft kjark til
að að taka á þess um mál um og setja skýr ari regl ur“.
Birgitta ásamt hundinum
sínum honum Jérömé.