Dagsbrún - 01.04.1893, Blaðsíða 1

Mánaðarrit tíl stuðnings frjálslegri trúarslcoðun.
Riistjóri: MAGN. J. SKAPTASON.
I. } GIMLI, MAN. APRIL 1893. { 4.
RÆÐA
eptir Magn. J. SJcaptasoti.
Af þ»í slculu allir sjá, að þér els/cið mig, að þér elsJcist inn-
byrðis.
V EE raunurn allir eptir því liinu æðsta boðorði, er Kristur kenndi
oss, boðorði því, er bindur öll önnur í sér, sem er iiin æðsta skylda,
er mennirnir bafa við Guð, við mennina sambræður sína, hin hreinasta ,
helgasta og Guði velþóknanlegasta dygð, er setur manninn í liið nán-
asta samband við skapara sinn og drottinn, er hugsast getur. Það var,
þegav Kristur sagði við lögvitringinn: „elska skaltu drottinn Guð
þinn aí' öllu hjarta, aliri sálu þinni og öllu hugskoti þínu, þetta er hið
æðsta boðorð, og þessu líkt er hitt: elska sicaltu náunga þinn, sem
sjálfan þig.“ Með þ'essum orðum brá nýjura bjarma ljóss af liæðura
ytir raannkynið, þau lýstu upj) myrkrið, linuðu þroutirnar, þau hröktu
burtu syndina, þau kveiktu upp vonina, þau gáfu mannkyninu nýjan
lífskrapt og beindu stefnu þess til hæða, til kærleikans eilífu upp-
spettu, vors miskunnsama föður á hæðum, hefði kyrkjan, hefðu menn-
irnir fylgt þessu boðorði fram, þá hygg ég, að syndin hefði nú verið
lioriin úr heiminura, oða því nær.
Iíf vér lítum í lrring um oss, og athugum hvernig vistin
mundi verða á jörðinni, ef að enginn sólarbjarmi lýsti hana upp, ef að
allt væri myrkur, endalaust myu’kur,— hvernig gæti lífið þróast, hvern-
ig gætu plönturnar vaxið, hvernið gætu mennirnir lifað, hvernig gæti
nokkurt líf verið til á jörðunni í eintómu myrkri og- eintómum kulda i
'Saunarlega væri það dauðans nótt, sem hvíldi þá vfir öllu, dimm
og agaleg, ekkert líf væri þá hugsanlegt ejitir þeim sköpunarlög-