Dagsbrún - 01.11.1895, Blaðsíða 13

— 173 —
hugleysingi; hugsaðu út í það. Þú veist, góði minn, að nafnið þitt,
Rex, er iatneskt orð, og þýðir konung og konungsríkið ert þú sjálf-
ur. Þú getur verið góður konungur, vondur konungur, ónýtur kon-
ungur, eftir því, hveinig þú liegðar þér. Ef að þú hleypir óvinun-
um inn í ríkið, þá getur þú ekki búist við góðu. En ef að þú herst
hraustlega við óvinina, og lirekur þá af höndum þér, þá heflr þú
frið í ríki þínu, gerir alia þegna þína farsœla, og verður elskaður af
öllum.”
“Æ, mig langar til þess að vita hveijir óvinir mínir eru ; ég
slíal þá lemja óspart í höfuð þeim.”
“0, þú litii hreystimaður! Heldurðu að þér gagni það nolckuð
að berja í höfuð þeim ? Þú verður að losna við þá. En ef' að þú
vilt vita hverjir óvinir þínir eru, þá slcal ég segja þér það. í dag
var kæruleysið hinn fyrsri óvinur þinn, svo lvom reiðin og nú sein-
ast rustaskapurinn, og þú hleyftir þeim inn í mitt konungsríkið þitt.
Þegar þeir voru búnir að vera þar nokkra stund, þá lamdir þú í höf-
uð þeim, eins og þú kemst að orði, og bældust þeir þá niður um
stundarsaldr. En ég er hræddur um, að þeir komi af'tur á morgun,
nenm þú hrekir þá algerlega út úr rílci þínu, og bjóðir inn þangað
blíðlyndi, kærleilva og lvurteisi. Mér þykja allar likur vera til þess,
að konungurinn, sem þú varst að iesa um, hafi á drengjaárum sínum
vandlega gefið gætur að því, hverjir það voru, seni' tóku sér vald
yflr lionum, og þess vegna var hann svo vitur og hraustur þegar
hann óx upp. Ef að hann hefði verið reiðigjarn og talað ijót orð,
og verið rustalegur, þá hefði enginn viljað slvi’ifa um liann, og eng-
inn hefði sagt frá hreystiverl<um hans og góðvcrkum. Það fer eftir
því, hvernig drengirnir litlu eru, hvort þeir verða góðir menn eða
vondii', þegar þeir vaxa upp, og ég er mjög lirædd um, að þú
hijótir að lieyja orustu hið innra með sjálfum þér, áður en þú losnar
við óvini þessa. Farðu nú aftur og lestu um konunginn þinn, og
reyndu að vaxa upp eins hraustur og hugralvkur og góður eins og
liann var.”
Sólskinssvipurinn var aftur kominn yflr andlit Rex litla, þegar
móðir hans lauk ræðu sinni, og svo lagði hann hendurnar um hálsinn
á henni og kvíslaði:
“Eg skal reyna að bei-jast við óvinina. Mér þykir vænt um að
ég er konungur.”