Dagsbrún - 01.12.1895, Síða 2

—17§ —
er að vera “maður eftír hjarta guðs feessa,!’ er Gyðingar dyrl?uðu
forðum og hinir ‘•rétt-trúuðu” dýrka enn, ]?á getum vér það nokkuð,
ef að vér leitum upp livað £að var, .sem Samúel fýrir guð.s hönd
helst fann að Sál, ef að vér gœtum að söknm heim, sem korau
honum'til þjess að víkja Sál af konungsstóli Gyðinga. Það er talað
um þetta í 1. Samúels hék, 13. kap. og aftur í 15. kap. Á því get-
um vér bestséð, hvort vér höí'um góðar ástæður til þess, að halda
honum fram sera fyrirmynd nuinplegs siðgæðis.
Uppruninn til j:ess, að Samúel för að snúast á rnóti Sál konungi
er auðsær af 13. kap. Þar er sagt að Filistear hafi safnast sanmn til
herfarar á móti Gyðingum: 30 þúsímd vagnar og scx þúsund reið-
raenn. Þegar Gyðingar vcrða varir við herhlaup þetta, þá scgir
ritningin, að fólkið hafi orðið svo hrætt, að þáð hafl falið sig í hellr-
um og þyrnirunnum og í giljum og turnum og • gryfjum.- En Sál
konungur verður þó ekki hræddur, heldur safnar að sér iiði sem
hann getur, og setur herbúðir sínar I Gilgal og vestan við Jórdan,
þeim megin sem Filistea var von. Ilefir liann þó óefað átt fult í
fangi með að halda mönnum sínum, þar sem • óttinn við Filisteann
lmfði svo gagntekið þjóðina og einlægt geklc straumur fólksins, er
ílúði um herbúðir hans og austur yfir ána Jórdan. Nú er þess að
gæta, að Sál þurfti að bíða komu Samúels, svo að hann fórnaði fyrir
sigri og blessaði í nafni guðs konunginn og herliðið. Samúel hefir
gert Sál konungi orð og sagt honum að bíða sín, og tiltokið tíma
þann, er bann skyldi lcoma Sál bíður svo þarna í sjö daga, cn ekki
kemur Samúel, fólkið er órótt og lconungur hofir vfst séð, að hann
gat ekki haldið þvf, og svo ræðst hann f það, að lmnn fórnar sjálfur
brennifórn og þakkarfórn. Að því búnu kemur Samúel. Þykir
honum konungur vera farinn að seilast inn í sinn verkahring, því
að það var Samúel, sem bar að fórna. Hann reiðist því ákaflega
við Sál og hótar honum reiði guðs. Hann segir, að ef að Sál hefði
ekki gjört þetta, þá mundi guð einmittnú hafa “staðfest konungdóm
hans yfir ísrael að eilífu.” En fyrst hann braut svona, þá sé drott-
inn nú farinn að leita að öðrum manni til þess að gefa honum kon-
ungdóminn,
Þctta var nú fyrsta ástæðan til þess að Samúél snérist á móti
Sál konungi, en svo kom önnur seinna.
Þeir eru víst margir sem eru kunnugir sögunni, þegar Samficl
í guðs nafni og fyrir guðs hönd býður Sái, að fara á móti Amealkit-
og drepa þá alla, svo ég fer fijótt yfir hana,
' Sátnúel kemur til Sáls og segir lionum, að fara herferð á móti