Dagsbrún - 01.12.1895, Qupperneq 6

—182 —
fyrsta incnning hófst, cr vci’ höfum nokkur kynni af. ■ Þeir fittu 1 sír
felclu scriði við óvini sina og kcppinauta, feeir drápu og lifðu á dýfr , .
um þcim og.mönnum, scm veikari. voru og ókicnni cn þcir sjllíii.
Þeir fæddust,. æxluðust og-'dóu í þúsundir mannsaldra,' innan um .
mammothdýrin, úruxana, ijónin og liýenurnav ogiifðu á líkan liátt
0g þcssi dýr. Og það er engin fistæða til hess að vita þá fyrir lmð I
srðf'erðislegu' tilliti, freinur en hin dýrin, scm loðnari voru og gengu-
með iiöfuð lúl.andi að jörðu. Eius =og feví var varið, hvað dýi in
'sncrti, cins var mönnunum varið, Hinir vcikari; pg.oinfaldari urðu
{ undhyen hinir, sein voru s'eigari og kænnv voru best lagaðir til að .;
hcyja barfittu pcssa. • Þeir iifðu af, l?ótt h.cir væi’u cngu betii I Oðm.
tilliti, Liíið var lfitiaus orusta.; Þar barðist hvcr við annan, að ■
'undanteknum þeim, sem tongdir voiuhjúskaparcða skyldlcikabönd' .
um, og stóðu þessi bönd þó sjaldan ncma um stundarsakir, . Menn-
irnir ílæktust pí með hinum öðrum dýruni í framrásarstraumnum og
hólt hvcr uppi liöfðinu sem best mfitti hann og hugsaði hvorki um
það, hvort þeir stefndu eða hvaðan þeir væru komnir.”
Þessi frfisögn vitringsins Huxley’s kcmur ckki yel heim við hinii; ;
syndlausa Adam og Evu, cr liöfðu háleita tckkingu,: sælurikan f)fil-,
arfrið og ódauðlcgt likamseðli. En livcr gctur líka verið að.dragn-
ast mcð þcssa röngu, cldgömlu frfisögu, ncma prcstarnir og fylgj-
cndur þcirra, scm stara í sifcllu á kraftavcrk, biblíu og cilift viti,
cins og tröll á hciðríkju. ’ ■
’ KENNTNGIN UM GTTÐDÓM KRISTS.
(Sahnanir mcð op; móti. Sannanir mcð cru auðkendav nieð
rómverskum tölum ; cn mótsannanir með venjulegum tölum).
Framhald.
XIII. Sönnunin fyrir guðdómi Krists á að vera sú, er sagt er
í Fil, brcíi, 2.0: “sem þó hann væri í guðs mynd miklaðist eklci af
þvi, að hann var guði lilcur." • ;
13. Þó að það sé nú sitt hvað að vcra likur einhverjum, og. .
það, að vcra hið sama og þessi persóna, sem maður er likur, þá
' mætti nú cf til vill færa þetta til sönnunar fyrir guðdómi Krists, ef
að ckki væri þessi óhrekjanlcgi frambúrður Ivrists sjálfs: “Faðir- '.
inn cr mér meiri. Si framburður gcrir þessar og þvílíkar sctning-
ar, sera vcrið er íjð tfna upp cftir postulana, alve» að engu, cinkum’ :
I