Ljósið - 09.03.1908, Qupperneq 4

44
L J Ó S I Ð
inn og deyddur. Messías hefir ekki verið neitt meira
en réttlátur, vel kristinn maður, þvi svo bezt er hægt
að hafa dæmi hans og' breytni oss til fyrirmyndar, að
oss sé mögulegt að geta það. Það er óeðlilegt og
heimska, að heimta meira af kristnum mönnum, en að
þeir verði réttlátir og góðir menn, einarðir, svo þeir
vilji og þori að dæma höfðingja þjóðar sinnar með
orðum, þó hörð þyki þeim, sem ranglætið fremja.
Það er réttmætt og gott að mínum dómi, að fjár-
maðurinn og fjósamaðurinn, eða hvaða verkmaður sem
er, noti vit sitt og einurð, jafnvel tali stóryrði við yfir-
menn sína, þá yfirmenn þeirra gera afglöp gagnvart
smælingjunum.
Eg kalla smælingja þá undirokuðu alþýðu, sem
vinnur fyrir þeim dýrkuðu, hálaunuðu dánumönnum,
sem alt af þykjast vera að kaupa í sig vit og kærleika,
réttvisi og heilbrigða sjálfsmenning, en eru þó með yfir-
varpi laga og réttinda, að hlynna að síngirni og tak-
markalausri drottnunargirni, ókristilegri ásælni á vinnu-
lýðinn. Þeim, sem hafa heilbrigða hugsjón, getur ekki
annað en sárnað við kennimenn drottins, guðfræðing-
ana, þeir hneiksla mig langmest, því tala eg harðast við
þá. Af því eg veit, að svo lengi sem ekki er breytt
kenningu þeirri, sem allir guðfræðingar okra á, og þeir
kalla kristindóm og Lútersk-fræði þá viðheldst vantrúin
á það góða og sanna.
Sá kendi kristindómur er að mestu leyti svivirði-
leg heimska og getur því ekki orðið framtíðar trú
manna né þjóðfélaga.
Af því að framþróunarspekin, ást til þess sanna
og góða er í beztu mönnum hverrar þjóðar, en ekki í
þeim, sem mestan heiður fá, og settir eru í hásæti, dýrk-
aðir þar í blindni, án þess að nokkur ástæða sé stund-
um til þess, að kalla slíka mikilmcnni þjóðarinnar.
Nú bið eg þig Hallgrímur biskup, að benda mér
og öðrum á þá miklu biskups hæfileika þina?
Eg vitna til anda drottins, sem í mér býr og' eg
starfa fyrir.
jEg sé ekki neitt frelsisstarfsmerki á þér eða verk-