Ljósið - 13.03.1908, Qupperneq 4

52
LJÓSIÐ
Gyðingar máttu hvorki eftir anda löggjafar sinnar eða
bókstaf hennar kvelja eða deyða nokkurn lifandi mann.
Þó leyfði heiðni landsdómarinn Pílatus, af ótta fyrir
embættistöpun, Gyðingum að brjóta löggjöfina, og sam-
vizkulögmálið líka. Saklaus mannvinur er kvalinn og
deyddur, en manndrápara gefnar upp allar sakir, af því
guðtræðingarnir vildu það, og nörruðu skrílinn, er
þyrpst hafði saman, að biðja um það sama, að Barra-
bas fengi frelsi, en spámaðurinn réttláti yrðí krossfestur og
deyddur. Píslarsögu spámannsins Messíasar álít eg
sanna, víst í ílestum atriðum trúlega, ilsku og þjóðar-
dramb lærðra Gyðinga. Yar þetta vanaleg framkoma
þeirra við spámenn sína. Það sannar ritningin enn
i dag.
En ekki hefi eg lesið það í ritningunni, að Messías,
er kvalinn var og deyddur líkamlega, hafi sagt að faðir
sinn, og vor, á himnum elskaði svo vonda menn, Gyð-
inga, að hann vildi láta kvelja og' deyða réttláta mann-
vini, svo hinir óréttlátu bötnuðu og hættu að fremja
syndir.
Píslarsagan sýnir, að Messías var trúaður og bæn-
rækin maður, en ekki almáttugur Guð, drottinn. Þar
maðurinn lá flatur á jörðunni, að biðja föðurinn á
himnum um, að hann þyrfti ekki að kveljast og deyja.
Góðan mannvin langar til að lifa fyrir gott málefni; svo
var og þessi réttkristni maður, er beiddi með gráti og
andvörpum, en að sviti mannsins hafi orðið að blóð-
hnyklum, sem fallið hafi á jörðina, það eru skáldaýkjur
eins og svo margt íleira í guðspjöllum Nýjatestamentis-
ins. Eg finn, að Messías hefur verið.mjög líkur mér
að lyndisfari; eg vil gjarnan lifa sem lengst fyrir mál-
efni það, sem eg berst fyrir.
Ekki langar mig til að verða húðstrýktur og kross-
festur, eg vona eg sleppi við þá meðferð, þó eg sé hetja,
er þori að lifa og tala fyrir sannfæringu mína, og þá
trú, sem er hin rétta. Nefnilega sú, að menn hafi al-
drei og munu aldrei geta deytt drottinn almáttugan,
sem gaf lögmál Gyðingum, en þeir þektu ekki Krist né
hans kærleíksríka anda. Iiristur vildi ekki dauða