Ljósið - 07.04.1911, Blaðsíða 5

L J Ö S I Ð
61
Var þá glatt í veizlusal,
vínið nægt á borðum—.
Heimur aldrei hrynda skal
hreinum mínurn orðum.
Margur Skóga garð um gekk,
er greiðann kunni lofa.
Það kotn enginn að Kvíabekk,
að köldum geitakofa.
Jochum kraftaverkið vann,
vorhörðum í Skógutn
fimmtán börn uppfræddi hann
með írelsi’ og krafti nógum.
Hneyxli þau til heimur á
hér í veröldinni,
að öll börnin fara frá
föður og móður sinni.
Þverraði kraftur merkismanns,
manninn þjáði elli,
og vel bygða húsið hans
hrundi að grundvelli.
Jochums vel varð gatan greið
guðs af náð alvaldri;
enti hann langt æfiskeið
á níræðis aldri.
Sú er Einars sögnin hrein,
sálar veit það kraftur,
ei fær Jochum af sér bein
eða holdið aftur.
Ekki jarðar fer um frón
faðir barna hníginn;
en hans eilíf sálarsjón
sér í gegnum skýin.
Heimurinn mér veitir vægð,
við mig kannast bráðum.
Eg þakka lífgjöf frelsi’ og frægð
foreldrunum báðum.