Land & synir - 01.11.1999, Síða 6

Halldór Þorgeirsson:
Það þarf hraðara og skilvirkara kerfi
Ég held að ég myndi vilja
konsúlentakerfíð þó svo að
hitt kerfið hafi gengið hingað
til. Miðað við að það er verið
að auka fé til Kvikmynda-
sjóðs þá er eðlilegra að við
förum inn í næmara kerfi.
Hvem telur þú höfuðókost
úthlutunamefndarkerfisms ?
I sjálfu sér er ekkert að því
kerfi, það er búið að duga og
allt það. En við búum við
þann flöskuháls að það er
bara úthlutað einu sinni á
ári. Konsúlentinn er hinsveg-
ar ekki bundinn af neinum
dagsetningum. Það er eðli-
legra að það sé gegnum-
streymi í sjóðnum fremur en
að allir sendi inn umsóknir á
sama tíma
og bíði svo
saman eftir
úrslitunum.
Þetta er
bara spurn-
ing um
hvaða kerfi
býður upp á
meiri hraða, meiri skilvirkni.
Ef úthlutunarnefnd úthlutaði
þrisvar á ári þá sé ég í sjálfu
sér ekkert að kerfinu.
Hver er helsti ókosturinn við
konúlentakerfið ?
Þetta er náttúrulega lítið
land og allir þekkja alla. Við
myndum búa við klíkuskap-
artal. Að konsúlentarnir
væru að hygla einhverjum
ákveðnum framleiðendum.
Menn hafa alltafhaft uppi
efasemdir um aðhægt sé að
finna hæfa menn í starfið.
Jú, jú, það er til fullt af fólki
á Islandi sem getur hæglega
gert þetta.
Hvað er mest aðlaðandi við
konsúlentakerfið ?
Það er nálægðin, þú veist
hvert þú átt að fara, færð
svar fyrr. Þú ferð síður af
stað með einhverja dellu.
Plús það að konsúlentinn
fylgist með verkefninu.
Þetta hefur einmitt verið
vanmetið, að geta leitað til
einhvers sem er hæfilega
fjarri en samt tengdur.
J Halldór Þorgeirsson er frainleiðandi.
| Síðasta myndin sem fyrirtæki hans,
UMBi, framleiddi er Ungfrúin góða
. F og húsið.
Ari Kristinsson:
Ekki heppilegt að menn úthluti til verkefna sem
þeir hafa sjálfir séð um að þróa
Úthlutunarkerfið hér á ís-
landi hefur ekkert gefist ver
en konsúlentakerfið annars-
staðar. Aðalvandamálið á
undarförnum árum hefur
auðvitað verið að það hafa
ekki verið til neinir peningar
þannig að í sjálfu sér hefur
ekki verið neinn vandi að út-
hluta.
Nú er verið að stórauka
framlög til kvikmynda-
gerðar og það liggurfyrir
stefnuyfirlýsing um að
sjóðurinn leggifram hærra
hlutfall afframleiðslu-
kostnaði. Skapast þá ekki að-
stæður til að koma upp
konsúlenta kerfi?
Gallinn er að það eru ekki til
neinir konsúlentar á íslandi.
Hjá kvikmyndaframleiðend-
um er ekkert rosalega mikil
þekking á kvikmyndagerð,
hjá öðrum er hún ennþá
minni. Að safna henni á hend-
ur ríkisins er ekki líklegt að
sé mjög gæfulegt. Ef þessi
maður er til, sem gæti verið
konsúlent á íslandi, þá ætti
hann fremur að vera að fram-
leiða kvikmyndir en að út-
hluta ríkisstyrkjum.
Vaxa menn ekki upp í svona
starf? Þetta er ekki það
sama, að vera konsúlent og
að vera framleiðandi.
Konsúlentar fara að haga sér
eins og framleiðendur, þeir
gera það allir. Til dæmis með
að hafa frumkvæði að verk-
efnum. Fólk er að segja að
konsúlentar standi og falli
eitthvað frekar með verkum
sínum en úthlutunarnefndir.
Enginn af þeim gerir það.
Framleiðandinn er á endan-
um sá sem stendur eða fellur
- það rukkar enginn einhvern
konsúlent um mynd sem
floppai’.
Finnst þér að úthlutunar-
nefndarkerfið eigi að vera
hér til frambúðar?
Úthlutunar-
nefnd gerir í
rauninni
tvennt; hún
úthlutar í
myndir sem
eru í raun
þegar fjár-
magnaðar,
handritin klár, og allt klárt,
og það er í sjálfu sér tiltölu-
lega létt verk, og svo úthlutar
hún í þróun sem er miklu erf-
iðara. Úthlutunarnefnd getur
í sjálfu sér ekki unnið í þróun
verkefna vegna þess að til
þess þarf ákveðna fagþekk-
ingu og til þess þarf að
þekkja markaðinn. I það
virka þessar úthlutunar-
nefndir alls ekki.
Það er stjóm kvikmynda-
sjóðs, er það ekki, sem er
höfundurinn að þessu út-
sláttarkeppnisfyrirkomulagi
sem er komið á handrits-
styrkina, sem er væntanlega
tilraun til að koma á
einhverskonar kerfi yfir
þróunina.
Jú, og það er í sjálfu sér virð-
ingarvert en það þarf bara að
gera betur. Það væri vit í að
koma upp einhverskonar kon-
súlenti í sambandi við þróun.
Sjóðurinn hefur ráðið hand-
ritssérfræðinga til að hjálpa
við þróun verkefna; reyndar
hefur vinnutími þeirra við
hvert verkefni verið fremur
lítill þannig að þetta hefur allt
verið fremur yfirborðskennt.
Sérðu þáfyrir þér tvöfalt
kerfi? að Kvikmyndasjóður
verði meðfastráðna
konsúlenta til aðfylgja eftir
handritsgerð og þróun en
úthlutanir verði áfram i
höndum nefnda og að þær
verði þá hálfsjálfvirkar?
Úthlutanir hafa alltaf verið
hálfsjálfvirkar vegna þess að
það eru svo fá verkefni full-
fjármögnuð. Það er miklu
betra að annar aðili taki
ákvörðun um úthlutun en sá
sem hefur þróað verkefnið.
Konsúlentar verða smám
saman dálítið involveraðir í
verkefni. Þegar þeir eru bún-
ir að standa að þróun verk-
efnis í þrjú ár þá finnst þeim
að þeir þurfi endilega að
framleiða það. Þetta er orðið
dálítið persónulegt. Það er
nauðsynlegt við þróun verk-
efna að hún sé mjög persónu-
leg. En á endanum, þegar
kemur til þess að taka
ákvörðun um hvort eigi að
framleiða verkið, þá er nauð-
synlegt að hún sé ekki tekin
af þeim sem er orðinn per-
sónulega og tilfinningalega
tengdur því.
I sjálfu sér er kerfið í dag
ekki gott og það hlýtur að
þurfa að breyta því með
auknum peningum og þá
fyrst og fremst í þróuninni.
Við höfum sett alltof lítið í
þróun, bæði sjóðurinn og öll
framleiðslufyrirtækin.
Ari Kristinsson hefur tekið fjölda
kvikmynda, nú síðast Myrkrahöfðingj-
ann sem frumsýnd var fyrir skemmstu.
Hann er einnig framleiðandi, handrits-
höfundur og leikstjóri og gerði síðast
barnamyndina Stikkfrí
6 Land&synir