Feykir - 08.05.2014, Page 8

8 Feykir 17/20143
Af blúndum, blásýrum og
blessuðu barnaláni
VIÐTAL
Kristín Sigurrós Einarsdóttir
stöðu á Hofsósi sem losnaði
skyndilega.
Upphaflega planið var að
vera eitt ár á Hofsósi, „en ég
ákvað að vera tvö ár, mest-
megnis af því ég vorkenndi
krakkagreyjunum sem ég var
með í umsjónarbekk því þau
höfðu aldrei haft sama
umsjónarkennarann tvö ár í
röð, þannig að ég ákvað að vera
áfram,“ rifjar Fríða upp. Eftir
það lá leiðin í Kennara-
háskólann og síðan aftur á
Hofsós, þar sem hún kenndi
áðurnefndum umsjónarbekk
síðasta vetur þeirra í skólanum.
Þá var planið að vera að
minnsta kosti tvö ár, en þau
eru farin að nálgast þrjátíu.
Fríða gekk strax til liðs við
Leikfélagið þegar hún kom á
Hofsós og lék fyrst með
félaginu árið 1983. Aðspurð
Fríða hefur gegnt
formennsku í Leikfélaginu
síðan það var síðast vakið upp
úr dvala árið 2001, en þá hafði
starfsemin legið niðri í ein sjö
ár. Einnig hafa Kristján Jónsson
frá Óslandi og Sigmundur
Jóhannesson í Brekkukoti setið
í stjórn síðan. Fríða er aðflutt
og segir algjörar tilviljanir hafa
ráðið því annars vegar að hún
ákvað að gerast kennari og
hins vegar því að hún settist að
á Hofsósi, en þar hefur hún
verið meira og minna frá árinu
1982. Fyrir áhrif vinkonu
sinnar dreif hún sig í að sækja
um kennarastörf haustið eftir
stúdentspróf frá Samvinnu-
skólanum og fékk fyrir tilviljun
Á Hofsósi starfar leikfélag sem hefur vakið athygli fyrir hversu blómleg starfsemi þess er, ekki síst ef
miðað er við höfðatölu á svæðinu. Nýjasta uppfærsla leikfélagsins, Blúndur og blásýra, er enn ein rósin í
hnappagat þess. Blaðamaður Feykis tók hús á Fríðu Eyjólfsdóttur, formanni Leikfélags Hofsóss, um það
leyti sem sýningarferlinu var að ljúka nú í vetrarlok og forvitnaðist um sögu félagsins og starfsemi.
Leikfélag Hofsóss lætur ekki deigan síga
segir hún að sér þyki
fyrsta hlutverkið sitt,
hlutverk mömmunnar í
Blessað barnalán, einna
skemmtilegast. Áður
hafði hún tekið þátt í
leiklistarstarfi í skóla og
var m.a. formaður leik-
listarklúbbs á Bifröst og
hefur alltaf haft gaman af
leiklist. Sjálf segist Fríða
hafa verið með flest árin
síðan hún kom í Hofsós
og er hvergi nærri hætt.
Enda veitir ekki af
áhugasömu fólki til að
halda úti starfsemi af
þessu tagi.
Kraftaverk að
takist að manna
uppsetningar
Fríða játar því að erfitt
sé orðið að manna hlutverk í
leikritum og þau störf sem sinna
þarf á bakvið tjöldin og það
verði alltaf erfiðara eftir því sem
árin líða. „Það er í rauninni bara
kraftaverk að okkur skuli takast
það. Við vorum með ellefu
leikara núna,“ segir Fríða og
bendir á að í mun stærri bæjar-
félögum hafi menn orðið að
hætta við leikrit vegna þess að
þar næst ekki að manna
hlutverk. Það sé alltaf sami
kjarninn sem taki þátt ár eftir ár,
en það sé góður kjarni sem vilji
halda starfseminni gangandi.
Fríða segir það líka skipta miklu
máli að áhorfendur úr nær-
liggjandi byggðarlögum sæki
leiksýningar í Hofsós og er
ánægð með aðsóknina, hvort
sem er í ár eða fyrri ár. Þá hafi
borist liðsauki í formi leikara úr
næstu byggðarlögum, einkum
Hjaltadal og Viðvíkursveit.
Þegar leikfélagið var endur-
vakið 2002 leikstýrði Fríða
„einhverjum gömlum farsa,“
eins og hún orðar það (Landa-
brugg og ást). Árið eftir var
Bar-par sett upp og gekk við
miklar vinsældir. Síðan hafa að
öllu jöfnu verið sett upp leikverk
annað hvert ár og alltaf fenginn
aðkomuleikstjóri. Algengast er
að settir séu upp farsar, enda
vilja flestir áhorfendur eiga
kvöldstund þar sem hægt er
að hlæja. Af leikritum sem sett
hafa verið upp gegnum tíðina
nefnir hún Góðverkin kalla sem
skemmtilega uppfærslu. Þegar
Fríða er spurð hvað fái fólk til
að taka þátt í leikriti ár eftir ár
svarar hún „athyglissýki“ og
hlær við, en bætir því við að
skemmtilegur félagsskapur
skipti eflaust mestu, auk
þess sem skemmtilegt sé að
fá umbunina sem fylgir vel
heppnaðri sýningu.
Í grein eftir fræðimanninn Kristmund Bjarnason sem birtist í 26. árgangi
Skagfirðingabókar árið 1999 segir frá leiklistarstarfsemi austan vatna. Þar
segir m.a.: „Fátt er vitað með vissu um leiksýningar í Skagafirði fyrr en kemur
fram á áttunda tug 19. aldar. Þó má telja víst að vagga leiklistar í héraðinu
hafi staðið austan fjarðar, í Grafarósi og í Hofsósi.“ Til marks um þetta er
m.a. að í Akureyrarbaðinu Norðanfara 1859 er minnst á leiklistarstarfsemi
í Grafarósi.
Heimildir eru um leiksamkomur í Grafarósi á árunum 1860-1890 en næst
er vitað að Magnús læknir Jóhannesson á Sauðárkróki hafi sett á svið verk
austan vatna, sem hann hafði einnig sett á fjalirnar 1898-1890. Hann var
skipaður læknir yfir Hofsósi og austanverðum Skagafirði árið 1900 og var
það mikill hvalreki fyrir áhugafólk um leiklist austan vatna.
Fyrsta formlega leikfélagið var stofnað á staðnum 1911. Meðal verka sem
tekin voru til sýninga á þessum tíma voru krefjandi verk eins og Föðursystir
Charleys og Jeppi Fjalli. Síðan hafa komið tímabil þar sem mikil gróska
hefur verið í starfseminni og önnur þar sem hún hefur nánast legið niðri.
Félagið var endurreist 1950 og stóð í nokkrum blóma um skeið en síðar
hallaði aftur undan fæti. Um 1977 var enn lagt af stað, enda hafði þá
skapast hin ágætasta aðstaða í hinu nýja félagsheimili Höfðaborg og síðan
hefur starfið reynst léttara og flest árin hefur félagið staðið að sýningum og
skemmtikvöldum, íbúum staðarins og nærsveita til gleði.
(Heimild: Skagfirðingabók, 26. árgangur 1999).
Árni Bjarkason, Loftur Guðmundsson og Gísli Einarsson í Húrra krakka 1990.
Gísli Kristjánsson, Ebba Jónsdóttir og Jóhann Friðgeirsson í
Saklausa svallaranum 1984
Blessað barnalán 1983.
Húrra krakki 1990.