Feykir - 07.05.2015, Blaðsíða 3

17/2015 3
SAMVINNUBÓKIN og
KS-BÓKIN
3 góðir
kostir
til að ávaxta spariféð þitt
KS-bókin er með 2% vexti,
bundin í 3 ár og verðtryggð.
Önnur KS-bók með innistæðu
yfir 20 milljónir, 3,30% vextir.
Samvinnubókin er með lausri bindingu,
óverðtryggð og óbundin 3% vextir.
Hafið þið séð betri vexti?
Ártorgi 1 550 Sauðárkróki & 455 4515

KS INNLÁNSDEILD
N
Ý
PR
EN
T
eh
f
Náms- og
starfsráðgjafi óskast
Farskólinn - miðstöð símenntunar á Norðurlandi vestra óskar
eftir að ráða til sín náms- og starfsráðgjafa til tveggja ára. Starfs-
svæði náms- og starfsráðgjafa er allt Norðurland vestra.
Meðal verkefna eru:
• Náms- og starfsráðgjöf í Farskólanum og úti á vinnustöðum
• Mat á raunfærni
• Skipulagning, umsjón og kennsla á námskeiðum Farskólans
• Almenn verkefnastjórn sem til fellur hverju sinni
Menntunar- og hæfniskröfur eru:
• Það er skilyrði að viðkomandi hafi lokið námi í
náms- og starfsráðgjöf
• Kennsluréttindi er mikill kostur
• Góð þekking á atvinnulífi á Norðurlandi vestra
• Frumkvæði, metnaður og sjálfstæði í vinnubrögðum
• Jákvæðni, sveigjanleiki og lipurð í samskiptum
• Gott vald á íslensku í ræðu og riti
Umsóknarfrestur
er til föstudagsins 22. maí 2015
Upplýsingar um starfið gefur Bryndís Þráinsdóttir, framkvæmdastjóri,
í síma 894 6012 og á bryndis@farskolinn.is. Umsóknir sendist til:
Farskólinn – miðstöð símenntunar á Norðurlandi vestra
Við Faxatorg
550 Sauðárkrókur.
Jóhanna Herdís er á jarðskjálftasvæðinu í Nepal
Lesendur ættu að kannast
við Jóhönnu Herdísi
Sævarsdóttur úr síðasta
blaði þar sem hún sagði frá
upplifun sinni af jarðskjálft-
anum í Nepal þann 26. apríl
sl. Feykir hafði verið í
sambandi við Jóhönnu
Herdísi fyrir skjálftann um að
segja frá upplifun sinni af
störfum sínum á heimili fyrir
munaðarlaus börn á vegum
Alþjóðlegra ungmenna-
skipta. Í næstu blöðum
verður birt frásögn Jóhönnu
Herdísar af daglegu lífi
hennar og barnanna sem
hún annast, áður en
skjálftinn átti sér stað, frá
því hún kom til landsins í
ársbyrjun 2015.

Þegar ég kom til Nepal var
miður vetur og þrátt fyrir að
hafa skoðað veðurspánna var ég
ekki að búast við þessu. Á
nóttunni fór hitinn niður í þrjár
gráður og engin upphitun er í
húsunum og nánast engin
einangrun svo það þýddi ekkert
annað en að sofa í ullarnærföt-
unum, með húfu og vettlinga,
ofan í svefnpoka og undir sæng.
Svo um leið og sólin skein á
daginn var maður kominn á
stuttermabolinn.
Fyrsta vikan í Nepal fór í
tungumála og menningarnám-
skeið. Þar lærði ég aðeins í
nepölsku, skoðaði helstu trúar-
byggingar búddista og hindúa
og lærði um menningu Nepala
sem var mesta sjokkið. Sem
dæmi má nefna að í Nepal er
„kastakerfið“ eða stéttarskipting
mjög mikil og ganga hástétt-
irnar fyrir að öllu leyti. Giftingar
milli stétta eru bannaðar og eru
það foreldrar sem velja maka
fyrir börn sín og aðeins 5%
Nepala giftast út af ást og aðeins
3% giftinga enda með skilnaði,
en aðeins konur geta sótt um
skilnað. Þegar tungumálanám-
skeiðinu lauk fór ég, ásamt
þrem öðrum sjálfboðaliðum, til
Chitwan. Þar fórum við á
fílsbak, skoðuðum bæinn,
fórum á þjóðdansasýningu og
eins dags göngu um þjóð-
garðinn og til þess að komast að
honum sigldum við á kanó á
fljóti sem var allt morandi í
krókódílum. Frá Chitwan fór ég
svo inn á heimili nepalskrar
fjölskyldu og var þar í tvo daga.
Það gerði ég til þess að kynnast
lífi á hefðbundnu nepölsku
heimili og það gerði ég svo
sannarlega, ég hjálpaði til við
eldamennskuna, lék við
dæturnar á heimilinu og það
sem mér finnst mest lýsandi
fyrir það er að ég sat á gólfinu
og borðaði „dhal baat“ með
höndunum, sem er hrísgrjón
með linsubaunasúpu og steikt
grænmeti.
Þaðan fór ég svo til HORAC
(The Home for Rescue of the
Afflicted Children) en það er
munaðarleysingjaheimilið þar
sem ég hef verið síðan. Þar búa
32 alveg hreint yndisleg börn á
aldrinum 4-18 ára ásamt
starfsfólki. Þegar ég kom var
tekið alveg æðislega á móti mér,
börnin kynntu sig og svo var
mér hjálpað með dótið mitt yfir
í herbergið mitt en það var í
Öll fötin þvegin í höndum
með sérstakri tækni
mínútu göngufjarlægð frá
heimilinu. Ég var síðan dregin
inn í leikherbergi og við fórum
að spila og spjalla, en börnin á
heimilinu eru mjög flink í
ensku miðað við aldur. Fljótlega
eftir að ég kom gaf ég þeim svo
litabækur, liti og eitthvað dót
sem ég hafði tekið með að
heiman og hvað þau voru
ánægð, þau endurröðuðu öllu
dótinu sínu til að koma þessu
fyrir og margþökkuðu mér.
Borða „dahl bhaat“ í
morgun- og kvöldmat
Næstu daga var margt fyrir mig
að læra og venjast, öll fötin eru
þvegin í höndunum og það er
sérstök tækni sem er notuð til
þess, ég var svo heppin að elstu
stelpurnar kenndu mér það og
ég gat farið að hjálpa við þrif á
skólabúningum barnanna. Allt
vatn sem var notað á heimilinu
þurfti að bera í fötum 500
metra og sáu strákarnir
aðallega um það meðan
stelpurnar þrifu fötin en
misjafnt var hvort ég gerði.
Skera þurfti grænmetið á
ákveðinn hátt og kenndi elsta
stelpan mér það en hún er
aðeins 17 ára og sér um að elda
mat ofan í 40 manna heimili öll
kvöld vikunnar. Maturinn er
frekar einsleitur en þau borða
„dahl bhaat“ í morgun- og
kvöldmat og borða svo kex,
núðlur eða steikt hrísgrjón um
miðjan daginn, einu sinni í
viku borða þau svo kjöt í staðin
fyrir grænmetið.
Svo þarf að þvo yngri börnin
og sjá eldri krakkarnir um það,
einu sinni í viku var farið með
þau að brunninum þar sem
þau fóru úr öllu nema
stuttbuxum og vatni skvett yfir
þau, þau nudduð með sápu hátt
og lágt og ef einhver skítur er
eftir er nokkuð sléttur steinn
tekinn og nuddað þangað til að
drullan er laus, svo er vatni
skvett yfir þau aftur. Þetta er
gert sama hvernig viðrar og
voru börnin oftar en ekki
skjálfandi af kulda þegar þau
voru orðin hrein en aldrei
heyrði ég þau kvarta.
Hægt er að skoða og styrkja heimilið inn
á vefnum horac.org og á Facebook-
síðunni HORAC Nepal.