Feykir - 05.07.2012, Side 7

26/2012 Feykir 7
kaupa dót handa börnunum
okkar eftir níu ára bið.
Svo fengum við upplýsingar
um það 2. desember að við
myndum fá að hitta stelpurnar
okkar fyrir jólin, þann 20.
desember. Þá var sko mikil
gleði á heimilinu. Þá var
farið á fullt í að undirbúa
ferðalagið, kaupa farmiðana,
fá vegabréfsáritun inn í
Kólumbíu, endurnýja ýmsa
pappíra hérna heima sem þurfti
að senda til Kólumbíu og svo
voru ýmsir pappírar sem við
þurftum að fylla út sem komu
frá ættleiðingarstofnuninni í
Kólumbíu. Svo var haldið áfram
að versla á litlu prinsessurnar
því þær þurftu auðvitað að
eiga einhver föt til að vera í og
eitthvað dót. Svo þurftum við
að klára verkefni í vinnunni
svo við kæmumst í frí og
ákveða hverju þyrfti að pakka.
Þetta var svolítið mikið stress
en auðvitað var þetta alveg
ofsalega gaman.“ Það segir
þó nokkuð um spenningin hjá
þeim Friðriki og Bjarnhildi að
þegar þau lögðu af stað út á
flugvöll kl. 5 um morguninn
höfðu þau ekkert sofið um
nóttina.
Svo var lagt af stað í drauma-
ferðina á 33. ára afmælisdegi
Bjarnhildar, þann 16. desem-
ber. Fyrst var flogið til Kaup-
mannahafnar og þaðan beint til
Madrid þar sem gist var í eina
nótt. Þá var flogið til Bogota
þann 17. desember en þar var
dvalið í tvær nætur og hittu
þau lögfræðinginn þeirra sem
fór með þeim yfir næstu skref.
Þann 19. desember var flogið
til Medellin sem er önnur
stærsta borg Kólumbíu og þar
voru stelpurnar staðsettar. „Svo
rann loksins upp 20. desember
og er óhætt að segja að hann
hafi verið stærsti dagur í lífi
okkar. Það er ekkert sem getur
lýst þeirri tilfinningu þegar við
fengum loksins dætur okkar
í fangið. Stelpurnar okkar eru
bara yndislegastar í öllum
heiminum og svo innilega litlu
stelpurnar okkar. Líf okkar var
loksins fullkomið“, og segir
Bjarnhildur að fyrstu vikurnar
hafi bara farið í að kynnast og
knúsast og voru þau bara mest
í rólegheitum fjögur saman
í íbúðinni, rólóvellinum og í
sundlauginni. „Lífið var bara
alveg yndislegt, loksins vorum
við komin með litlu snúllurnar
okkar og okkur leið öllum
mjög vel saman“.
Aðspurð segja þau sam-
einingu fjölskyldunnar hafa
gengið mjög vel. Fólk sem er
að ættleiða er yfirleitt ráðlagt
að vera í „einangrun“ fyrstu
mánuðina, það er foreldrarnir
séu þeir einu sem sinna öllum
þörfum barnsins og halda
á þeim o.s.frv. Þetta er gert
svo að börnin fái sem mest
öryggi í litla kroppinn. „Við
erum núna búin að vera með
stelpurnar okkar í „einangrun“
í 28 vikur og eru þær orðnar
mjög öruggar hjá okkur og
líður mjög vel. Þær vissu sko
alveg hver við vorum þegar við
komum að sækja þær og hafa
þær kallað okkur mömmu og
pabba frá fyrsta degi. Þær tala
eingöngu íslensku og byrjuðu
strax að læra hana þar sem við
kunnum nánast enga spænsku.
Í þau fáu skipti sem þær hitta
aðra krakka hér niður í garði
þá tala þær íslensku við þau
og engin skilur hvað þær eru
að segja. Okkur finnst mjög
slæmt að Helga Karólína geti
ekki byrjað í leiksskóla heima í
haust þar sem hún ætti að byrja
í skólahóp, en núna vonum
við bara að við verðum komin
heim áður en hún byrjar í 1
bekk. Þær eru alveg ofsalega
duglegar litlu stelpurnar okkar
og gætum við ekki verið
ánægðri með þeim. Okkur
er svo innilega ætlað að verja
lífinu saman“.
Vopnaðir verðir allan
sólarhringinn
Litla fjölskyldan býr í 19
hæða blokk í Medellin, í mjög
vernduðu umhverfi sem er
afgirt og eru vopnaðir verðir
allan sólarhringinn sem gæta
öryggis íbúanna en hverfið telst
vera mjög öruggt. „Við búum í
tveggja herbergja íbúð sem er ca
45 fm. Íbúðin er nýleg og lítur
vel út á íslenskan mælikvarða.
Það er fín sundlaug í garðinum
og rólóvöllur, segir Friðrik en
engir almennings rólóvellir
eru á svæðinu og eru flest
hús í öruggum hverfum með
sundlaug og rólóvelli. „Það eru
fáir á ferli í blokkinni og höfum
við í gríni kallað sundlaugina
„einkasundlaugina okkar“ þar
sem við erum yfirleitt ein í henni
á virkum dögum. Það er mjög
gott loftslagið hér í Medellin
og er hitastigið hér á milli 26 -
30 gráður og sól og blíða. Við
förum flesta daga í sund og eru
stelpurnar orðnar mjög duglegar
að synda, Helga Karólína meira
segja hætt að nota kúta. Við
förum á rólóvöllinn, horfum
á teiknimyndir með íslensku
tali, leikum okkur saman,
syngjum saman, förum í
verslunarmiðstöðvar að versla í
matinn og reynum bara að hafa
það gott saman. Við reyndum
að hafa það fyrir reglu að fara
ca 1 sinni í viku í einhvern
skemmtigarð hér til að fá smá
tilbreytingu. Eftir ca þrjá mánuði
var okkur farið að langa mikið til
að komast heim og tókum við þá
ákvörðun að það myndi ekkert
þýða að sökkva sér í svoleiðis
pælingar, við yrðum bara að
bíta á jaxlinn og reyna að vera
jákvæð annars myndum við
aldrei geta haldið þetta út“.
Í maí þurftu þau Friðrik og
Bjarnhildur að fara til Bogota
til að fá nýja vegabréfsáritun til
að geta verið áfram í landinu
og eru þau núna komin með
áritun til 5. nóvember. Dvöldu
þau í Bogota í tvo daga og
ákváðu þau svo að fara til Santa
Marta sem er strandbær við
Karabískahafið. „Það var mjög
gott að skipta um umhverfi og
fannst stelpunum mjög gaman
að leika sér á ströndinni. Við
vorum þar í 10 daga og fórum
svo aftur „heim“ til Medellin og
erum við þar núna, segir Friðrik.
Dómurinn var algjört
sjokk fyrir okkur
Þó svo að fjölskyldan litla
sé búin að vera saman allan
þennan tíma er eitthvað sem
ekki ætlar að ganga upp í
kerfinu því búið er að ógilda
fyrr dóm um að stelpurnar séu
lausar til ættleiðingar og sitja
þau föst í Kólumbíu fyrir vikið.
Dómurinn var algjört sjokk
fyrir alla sem höfðu haldið
að allt væri á réttri leið en
setur stórt strik í reikninginn
og málið á viðkvæmu stigi.
„Lögfræðingur okkur vill
að við tjáum okkur sem
minnst um málið efnislega
í fjölmiðlum. Hún segir að
málið sé á mjög viðkvæmu
stigi í dómskerfinu og öll
umræða um dóminn sjálfan
eða dómarann í fjölmiðlum
getur skaðað mál okkar ef það
ratar hingað út til Kólumbíu.
Það eru þrír lögfræðingar að
vinna í málinu fyrir okkur
hérna úti við að reyna að
hnekkja dómnum. Það eru
nokkrar leiðir sem hægt er að
fara í málinu og er verið að
vinna í að ákveða hvaða leið
sé best. Lögfræðingar okkar
segja að málið taki lágmark 4
- 5 mánuði í viðbót hérna úti.
En okkur hefur einnig verið
sagt að allt ferlið hérna úti geti
leikandi tekið eitt ár í viðbót
eða meir. Við verðum alla vega
hérna áfram og berjumst fyrir
framtíð stelpnanna okkar eins
lengi og við mögulega getum“.
Að sögn þeirra Friðriks og
Bjarnhildar er enginn sem
gerir tilkall til stelpnanna í
Kólumbíu nema þau enda
orðin ein fjölskylda og ekkert
bíði þeirra í Kólumbíu nema
líf á barnaheimili eða hjá
fósturfjölskyldu til 18 ára
aldurs.