Morgunblaðið - 30.10.2017, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. OKTÓBER 2017
✝ Andri LíndalÁgústsson
fæddist í Reykjavík
29. nóvember 1994.
Hann lést í Stokk-
hólmi 10. október
2017.
Andri var sonur
Ágústar Líndal
Haraldssonar, f.
8.4. 1957, og Val-
gerðar Sigurjóns-
dóttur, f. 23.1.
1973. Systir Andra
er Gunnhildur
Fjóla Ágústsdóttir,
f. 22.3. 2000, og
samfeðra hálf-
bræður eru Olgeir,
Hreinn, Ágúst og
Aron.
Útför Andra fer
fram frá Graf-
arvogskirkju í dag,
30. október 2017 kl.
15.
Elsku hjartans Andri okkar,
það eru þung spor sem við tökum
þessa dagana. Söknuðurinn og
tómleikinn svo mikill. Lífið var
þér ekki beinn og breiður vegur í
samfélaginu. Elsku Andri á þess-
um tæpum 23 árum kenndir þú
okkur svo margt, þú varst alltaf
brosandi og svo glaður, fýla var
eiginlega ekki til hjá þér. Þér leið
best í sveitinni okkar, með ömmu
og afa, þar hafðir þú alltaf nóg að
gera smíða, veiða og bara hafa
gaman. Fyrri hluta þessarar
stuttu ævi þinnar naustu og áttir
fallegt og gott líf, þú hafðir stórt
og fallegt hjarta og hlýjan faðm
og máttir ekkert aumt sjá, þú
vildir alltaf allt fyrir alla gera.
Lífið breyttist um fermingu og
veikindi þín urðu sífellt fyrirferð-
armeiri og tóku stóran toll bæði
hjá þér og okkur fjölskyldunni,
við tóku erfiðir tímar en alltaf
komstu til baka með hlýja faðm-
inn og fallega brosið þitt. Húm-
orinn þinn fékk okkur alltaf til að
brosa. Takk fyrir skemmtilegu
stundirnar sem við áttum saman í
Svíþjóð þar sem þér leið svo vel.
Takk fyrir skemmtilega road
tripið sem við tókum frá Stokk-
hólmi til Malmö, gistum á góðu
hóteli og fórum svo með lest til
Köben til að fara í tívolí og áttum
yndislegan tíma saman. Gunn-
hildur systir þín átti stóran stað í
hjarta þínu og það var svo ótrú-
lega falleg vinátta ykkar á milli,
fyrir það erum við þakklát.
Skype-hringingin hefur þagnað
og við söknum hennar, þó að stórt
haf hafi verið á milli okkar vorum
við í nánu sambandi og spjölluð-
um heilu og hálfu tímana á skyp-
inu á hverjum degi, þú varst allt-
af með okkur. Okkur langar að
þakka öllum sem hafa styrkt okk-
ur á þessum erfiðu tímum fyrir,
hjartans þakkir þið öll. Þú verður
alltaf í hjörtum okkar, elsku
strákurinn okkar. Takk fyrir
samveruna og gangi þér vel á
nýjum stað þar sem við trúum því
heitt að þér líði betur, elsku
Andri okkar. Við elskum þig út í
geim og aftur heim, Guð geymi
þig, elsku strákurinn okkar.
Elsku Andri minn. Ég,
mamma þín, mun hugga mig við
þessar línur:
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Guð blessi þig, Andri minn.
Ég, pabbi þinn, kveð þig með
ljóði eftir Valdimar Briem:
Þú, Guð, sem stýrir stjarna her
og stjórnar veröldinni,
í straumi lífsins stýr þú mér
með sterkri hendi þinni.
Stýr mínu hjarta’ að hugsa gott
og hyggja’ að vilja þínum,
og má þú hvern þann blett á brott,
er býr í huga mínum.
Stýr minni tungu’ að tala gott
og tignar þinnar minnast,
lát aldrei baktal, agg né spott
í orðum mínum finnast.
Stýr minni hönd að gjöra gott,
að gleði’ eg öðrum veiti,
svo breytni mín þess beri vott,
að barn þitt gott ég heiti.
Stýr mínum fæti’ á friðar veg,
svo fótspor þín ég reki
og sátt og eining semji ég,
en sundrung aldrei veki.
Stýr mínum hag til heilla mér
og hjálpar öðrum mönnum,
en helst og fremst til heiðurs þér,
í heilagleika sönnum.
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi,
þar mig í þinni gæslu geym,
ó, Guð minn allsvaldandi.
Þangað til við hittumst næst.
Þín alltaf, ástarkveðja.
Mamma & pabbi.
Elsku Andri minn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar, elsku vinur.
Guð geymi þig.
Þinn afi
Sigurjón.
Elsku hjartans Andri minn.
Nú er þinni lífsgöngu lokið og
eftir sitjum við fjölskylda þín með
óendanlega sorg í hjörtum okkar.
Lífið var þér ekki alltaf auð-
velt, þroski þinn ekki í samræmi
við þinn stóra líkama en þú áttir
mikið stórt hjarta og mjög stóran
faðm.
Það var aðdáunarvert að fylgj-
ast með hversu sterkt samband
var á milli þín og móður þinnar
sem var vakin yfir velferð þinni í
einu og öllu.
Mikið áttum við góðar stundir í
ágúst sl. þegar mamma þín,
Gunnsa þín og ég heimsóttum þig
til Svíþjóðar þar sem þú áttir
heimili síðastliðna 19 mánuði á
sambýli hjá þeim heiðurshjónum
Þór Inga og Anneli. Þá var mikið
keyrt og skoðað og þú í framsæt-
inu með Ray Ban og passaðir upp
á GPS.
Nú eru hringingar frá þér kl.
06.45 á hverjum laugardags- og
sunnudagsmorgnum til ömmu
þagnaðar. Mikið á ég eftir að
sakna þeirra það var mikið spjall-
að og drukkið kaffi saman en
bara í sitt hvoru landinu. Þetta
voru okkar gæðastundir sem eru
mér afar dýrmætar.
Kæru hjón, Þór Ingi og Anneli,
fyrir hönd fjölskyldu Andra vil ég
þakka ykkur alla þá góð-
mennsku, kærleik og þolinmæði
sem þið þið sýnduð Andra okkar
og gerðuð líf hans auðugra og
betra þennan tíma sem hann
dvaldi hjá ykkur. Starf ykkar er
ómetanlegt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Andri minn, ég er sann-
færð um að vel verður tekið á
móti þér og ég fel þig góðum
Guði.
Hvíl í friði, elsku hjartans
barn.
Amma Edda.
Elsku stóri bróðir. Ég er svo
þakklát fyrir að ég hafi fengið að
kynnast þér, þú mikli meistari
sem kenndir mér allt, allt milli
himins og jarðar. Takk fyrir að
kenna mér að lífið er svo sann-
arlega ekki dans á rósum og takk
fyrir að kenna mér allt sem ég
kann.
Án þín er allt svo tómt en innst
inni veit ég að þú stendur hér við
hlið mér og heldur áfram að leið-
beina mér og kenna mér á lífið.
Ég get ekki lýst okkar skemmti-
legu og góðu tímum þar sem við
pissuðum næstum á okkur af
hlátri og þeim sem við grétum yf-
ir þegar við rifumst. Ég veit að þú
elskaðir að gera allt það sem fór í
taugarnar á mér bara til þess að
stríða mér og koma mér úr jafn-
vægi. Þótt ég hafi ekki þolað það
sakna ég þess samt. Ég lofa að nú
fer ég að drífa mig í að taka bíl-
prófið svo þú getir haldið áfram
að vera stoltur af mér. Ég vona
að þú hvílir nú í friði og njótir lífs-
ins þar sem þér líður best.
Sakna þín og elska þig.
Þín litla systir,
Gunnhildur Fjóla
Ágústsdóttir.
„Erfitt er að útskýra fyrir ein-
hverjum það sem er ekki sýnilegt
utan frá. Lífið er hrikalegt þegar
það er dagleg barátta að vera
veikur innan frá en líta eðlilega út
utan frá“.
Látinn er langt fyrir aldur
fram frændi minn, Andri Ágústs-
son. Andri átti við andlega fötlun
að stríða. Fyrstu ár ævinnar var
hann eins og önnur börn en á
fyrstu skólaárunum fór að bera á
fötlun hans sem ágerðist með ár-
unum. Þá hófst barátta hans og
foreldra fyrir réttlátri meðferð.
Sú barátta stóð allt til dauðadags.
Fyrst var barist fyrir að fá grein-
ingu sem tók nokkur ár. Þegar
hún lá fyrir var ljóst að vinna
þyrfti að lausn fyrir ungan dreng
sem greindur var með ódæmi-
gerða einhverfu, geðraskanir, at-
hyglisbrest, ofvirkni og mis-
þroska.
Á óskiljanlegan hátt höfum við
byggt upp samfélag sem virðist
hvorki hafa getu né vilja til að
takast á við geðheilbrigðismál.
Alltof oft höfum við brugðist sem
samfélag þar sem viðmiðunar-
ramminn rúmar hvorki né viður-
kennir umfang vandans. Afleið-
ingarnar verða þrautaganga sem
oft hefur endað með skelfingu.
Fram undir fermingu tókst
foreldrum Andra að skapa hon-
um skipulagt og agað líf í föstum
skorðum. Fljótlega eftir ferm-
ingu fer Andri að reyna að brjót-
ast út úr umgjörðinni. Heimurinn
verður of stór og án aðstoðar
ræður hann ekki við aðstæðurn-
ar. Spennan verður mikil, halla
fer undan fæti í námi og eitt leiðir
af öðru. Ýmislegt bregður út af
og sá veiki oft sagður bera sök-
ina. Vegna skorts á viðhlítandi
meðferð var lokaúrræðið oftar en
ekki neyðarvistun á Stuðlum.
Þannig gekk til 18 ára aldurs.
Foreldrar Andra sýndu hon-
um mikla umhyggju og reyndu að
bæta honum það upp sem á vant-
aði. Allt sem var gert var til
bráðabirgða. Stundum var hann
settur í aðstæður sem hann réð
ekki við. Í stað þess að fá aðstoð
var honum „refsað“. Eitt bráða-
birgðaheimili tók við af öðru eftir
mikinn þrýsting frá foreldrunum.
Árið sem Andri varð 17 ára fór
hann á sveitaheimili og gekk það
vel í fyrstu. Svo lenti hann í að-
stæðum sem hann réð ekki við.
Hann tók afleiðingunum og ný
barátta fyrir úrræði hófst. Fyrst
dvelur Andri í foreldrahúsum þar
sem vel er haldið utan um hann.
Hann stundar líkamsrækt og
vinnu og ferðaðist á milli staða
með aðstoð móður sinnar sem
vissi að hann gat það ekki einn.
Næsta heimili var í búsetukjarna
við Njálsgötu. Þangað kom hann í
góðu formi, var í vinnu og stund-
aði líkamsrækt. Lögð var áhersla
á að hann fengi áfram þann
stuðning sem þurfti. Á heimilinu í
miðbænum fór allt úr skorðum
hjá Andra. Eftir hálfs mánaðar
dvöl á geðdeild, vistun í foreldra-
húsum og hjá ömmu og hjá afa er
honum loks boðin vist á Hóla-
brekku við Hornafjörð. Staðan á
Hólabrekku var þannig að ekki
var laust pláss og þurfti undan-
þágu ráðuneytisins til að sam-
þykkja vistun. Eftir mikla
þrautagöngu fékkst undanþágan
með því skilyrði að um væri að
ræða bráðabirgðavistun til eins
árs, meðan sveitarfélagið byggði
búsetukjarna sem Andri átti að
fara á. Hann dvaldi á Hólabrekku
í tæp tvö ár. Lausnin sem und-
anþágan var veitt út á kom aldrei.
Nú hófst enn nýr kafli í bar-
áttu fyrir heimili. Niðurstaðan
varð heimili í Svíþjóð. Þangað lá
leið hans í framandi land og langt
frá hans nánustu. En Andra leið
þar vel og komu foreldrar og
systir hans í heimsóknir. Fyrir
nokkru var ákveðið að hann færi
aftur heim til Íslands til að leita
læknis. Á leið til Íslands skilar
hann sér ekki í flugvélina. Hvert
Andri fór eða hvað hann gerði
fáum við aldrei að vita því nokkru
síðar fannst hann látinn.
Af þessu má ljóst vera að við
sem samfélag brugðumst Andra.
Hve marga einstaklinga ætlum
við að missa áður en við vöknum
og mætum þörfum þeirra?
Megir þú, kæri vinur, eftir
þína miklu baráttu fyrir betra lífi,
hvíla í friði.
Við Ólöf færum foreldrum
Andra, Ágústi og Völu, systur
hans og bræðrum, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Megi góð-
ur Guð gefa ykkur styrk.
Haraldur L. Haraldsson
Andri Líndal
Ágústsson
✝ Sveinn I.Sveinsson
fæddist í Reykjavík
25. ágúst 1939.
Hann lést á Land-
spítalanum 22.
október 2017.
Foreldrar Sveins
voru Ásta Fjeldsted
Jochumsdóttir, hús-
móðir, f. 24. ágúst
1909 í Reykjavík, d.
23. desember 1998,
og eiginmaður hennar, Sveinn
Erlendur Ingvarsson, forstjóri, f.
á Nesi í Norðfirði 5. október
1902, d. 12. júlí 1976.
Systkini Sveins eru Sigríður, f.
1.7. 1931, Margrét, f. 15.11. 1932,
Andrés Fjeldsted, f. 12.12. 1934,
d. 10.9. 1990, Sighvatur, f. 27.1.
1941, og Ingvar, f. 15.5. 1943.
Sveinn ólst upp í Vesturbæ
Reykjavíkur og gekk í Mela-
skóla. Hann spilaði knattspyrnu
með KR á yngri árum auk þess
að vera mikill bridgespilari og
var í bridgeklúbbi ásamt æsku-
vinum sínum sem spiluðu viku-
lega saman frá níu ára aldri, eða
í 68 ár. Stúdent frá Versl-
unarskóla Íslands árið 1959 og
lauk háskólaprófi í við-
Sveinn var tvíkvæntur. Fyrri
eiginkona hans var Hallfríður
Tryggvadóttir, f. 24.5. 1942,
vefnaðarkennari, dóttir Elínar
Ólafsdóttur, húsmóður, og
Tryggva Jónssonar, verksmiðju-
stjóra.
Eftirlifandi eiginkona Sveins
er Erna Jónsdóttir, f. 27.5. 1952,
bankastarfsmaður. Foreldrar
Ernu voru Ingibjörg Péturs-
dóttir húsmóðir, f. 26.11. 1923, d.
12.10. 2002, og Jón Þorsteinsson
verkstjóri, f. 12.11. 1923, d. 16.6.
2007.
Synir Sveins og Ernu eru: 1)
Vilmundur, hönnuður, f. 21.11.
1986. 2) Þorvaldur Sveinn hönn-
uður, f. 21.7. 1988.
Synir Ernu frá fyrra hjóna-
bandi eru: 1) Ellert Örn Erlings-
son, deildarstjóri íþróttamála, f.
12.9. 1975, k. Þóreyju Sjöfn Sig-
urðardóttur íþróttafræðingi, f.
24.12. 1979. Þeirra börn eru:
Valur Örn, f. 2004, Ernir Elí, f.
2004, Þórir Hrafn, f. 2007, og
Hekla Malín, f. 2013. 2) Helgi
Már Erlingsson, M.Sc. í tölv-
unarfræði, f. 27.10. 1979, k. Örnu
Pálsdóttur, M.Sc. í vinnusálfræði
f. 14.1. 1980. Þeirra börn eru: Ari
Már, f. 2015, og Birta Sjöfn, f.
2016.
Útför Sveins fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 30. október
2017, og hefst kl. 13.
skiptafræði frá Há-
skóla Íslands árið
1966.
Hann hóf störf í
Landsbanka Íslands
árið 1952 samhliða
námi. Eftir há-
skólanám tók hann
þátt í stofnun tölvu-
deildar Landsbank-
ans, nam kerfis-
fræði í Lundúnum
og starfaði í deild-
inni allt til ársins 1995, þar af
sem forstöðumaður deildarinnar
síðustu níu árin. Hann sat í ýms-
um nefndum og starfshópum
innan sem utan bankans er lögðu
grundvöllinn að því rafræna
bankakerfi sem við þekkjum á Ís-
landi í dag.
Árið 1995 tók hann við stöðu
kerfisendurskoðanda í Endur-
skoðunardeild Landsbankans til
ársins 2003. Sveinn lét af störf-
um árið 2007 eftir að hafa starf-
að sem kerfisendurskoðandi hjá
Reiknistofu bankanna í þrjú ár.
Á síðari árum tók Sveinn virk-
an þátt í fjölbreyttum áhuga-
málum og verkefnum barna og
barnabarna erlendis sem hér-
lendis.
Nú hefur Sveinn kvatt og það
heldur snarpt.
Minningarnar leita fram, ein af
annarri: sólarstundir í fallega
garðinum þeirra Ernu, matarboð,
jóladagssamvera, ferðalög, partí,
kaffihúsarölt og ekki síst
sunnudagskaffibollinn í eldhúsinu
í Ljósalandi. Þá sá kær vinur um
uppáhellingar og tíminn flaug frá
okkur í góðu spjalli.
Sveinn var sannarlega vinur
vina sinna. Hann var ræðinn og
skemmtilegur, oft sposkur í til-
svörum og með smitandi hlátur.
Hann var fróður um menn og mál-
efni, sagði skemmtilega frá og líka
góður hlustandi. Það kom alveg
fyrir að við tókumst á en prakk-
aralegt brosið var skammt undan.
Maður var alltaf velkominn á
heimili þeirra Ernu og vel tekið,
hvort sem maður hringdi á undan
sér eða átti bara leið hjá. Samband
þeirra hjóna var hlýtt og látlaust
og andrúmsloftið á heimilinu af-
slappað. Maður stoppaði alltaf
lengur en til stóð. Synir okkar
fengu ósjaldan að gista í Ljósa-
landi og nutu sannarlega góðs af
umhyggjunni.
Mikið sem við erum þakklát
fyrir vináttuna, greiðviknina og
allar góðu stundirnar. Nú tekur
annar heimur við. Sveins verður
sárt saknað. Við vitum þó að
áfram verða til góðar minningar
og áfram lifir kær vinur í hjörtum
okkar.
Katla og Jón.
Elskulegur vinur okkar, Sveinn
Sveinsson, er látinn. Sjötíu og átta
ára.
Já, það eru sjötíu ár síðan við
kynntumst þessum strák, þegar
við, undirritaðir Vesturbæingar,
vorum með Svenna í Melaskólan-
um um miðja síðustu öld. Hann
ólst upp í blokkunum, vestast á
Hringbrautinni, sonur Sveins
Yngvarssonar, sem á þeim árum
var einn besti bridgespilari Ís-
lendinga. Við hinir áttum líka for-
eldra sem kunnu bridge, og þann-
ig lágu leiðir okkar snemma
saman við spilaborðið. Og stóðu
yfir hvert eitt mánudagskvöld á
veturna í öll þessi sjötíu ár, þar til
núna í haust, þegar veikindi
Svenna bar að.
Hann var grannholda og fóta-
lipur, fljótur og flinkur í fótbolta
og keppti fyrir KR á sínum yngri
árum. Að skyldunáminu loknu fór
hann í Gaggó Vest og svo í Versl-
unarskólann, útskrifaðist þaðan
með stúdentspróf og hélt áfram
námi í Háskóla Íslands í viðskipta-
fræði. Lauk því námi með elegans.
Lengst af starfsævi sinni vann
hann í Landsbankanum og var þar
þungavigtarmaður. Heilsteyptur,
heiðarlegur, vandvirkur og virtur í
starfi sínu. Það var alltaf hægt að
treysta því sem hann gerði og
sagði. Og svo var Svenni hlátur-
mildur gleðigjafi, kurteis og þægi-
legur í samskiptum og vináttu.
Sagði sína meiningu og var hrein-
skiptinn í orðræðu. Ekki bara ljúf-
ur drengur, heldur líka staðfastur
og sjálfum sér samkvæmur. Tran-
aði sér aldrei fram heldur miklu
fremur var hann oftast á hliðarlín-
unni og kurteisi og prúðmennska
stjórnuðu framkomu hans. Hann
var öðlingur inn að beini.
Auk spilamennskunnar, sem
hefur verið fastur liður í lífi okkar,
áttum við margar góðar stundir
með vini okkar, Svenna, í laxveiði,
ferðalögum innan lands og utan og
samskiptum, hver við annan, þeg-
ar á reyndi. Þú situr ekki við sama
borðið, með sömu mönnunum, í
samfleytt í sjötíu ár, vikulega yfir
vetrarmánuðina, nema þér líði vel
í þeim vinahópi og njótir samver-
unnar. Er það ekki ein af gjöfum
tilverunnar að eiga góða vini, finna
einlægni og aðlaðandi nærveru?
Svenni Sveins var ljúflingur, sént-
ilmaður og góðborgari fram í fing-
urgóma.
Með konu sinni, Ernu, átti hann
tvo syni, Þorvald og Vilmund, báð-
ir myndarlegir ungir menn sem
erfa mannkosti pabba síns. Við fé-
lagarnir í bridgehópnum sendum
Ernu og þeim bræðrum báðum
innilegar samúðarkveðjur með
þökk fyrir að hafa átt hann að vini
og eiga með honum dýrmætar
ógleymanlegar stundir. Blessuð
sé minning hans Svenna okkar.
Ellert B. Schram,
Haukur Filippusson,
Reinhold Kristjánsson.
Sveinn I. Sveinsson HINSTA KVEÐJA
Elsku afi, takk fyrir alla
ást og umhyggju sem þú
hefur gefið okkur. Takk
fyrir að kenna okkur og
hvetja. Takk fyrir að vera
alltaf þú og leyfa okkur að
taka þátt í því.
Þar sem englarnir syngja sefur
þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér
nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að
morgni
(Bubbi Morthens)
Valur Örn, Ernir Elí,
Þórir Hrafn og
Hekla Malín.