Morgunblaðið - 09.01.2018, Síða 30

30 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JANÚAR 2018
)553 1620
Laugarásvegi 1, 104 Reykjavík
laugaas@laugaas.is • laugaas.is
Veisluþjónusta
Lauga-ás
Afmæli
Árshátíð
Gifting
Ferming
Hvataferðir
Kvikmyndir
Íþróttafélög
Við tökum að okkur að skipuleggja
smáar sem stórar veislur.
Lauga-ás rekur farandeldhús í hæsta
gæðaflokki og getur komið hvert sem
er á landinu og sett upp gæða veislu.
Er veisla framundan hjá þér?
Hafðu samband við okkur og við
gerum þér tilboð.
VIÐTAL
Einar Falur Ingólfsson
efi@mbl.is
Mér fannst vera kominn tími til að
koma þessum verkum frá mér,“ segir
Ólafur Jónsson saxófónleikari um
geisladiskinn sem hann sendi frá sér
á dögunum, hans fyrsta undir eigin
nafni, og heitir einmitt Tími til kom-
inn. Á diskinum eru níu lög þar sem
Ólafur blæs sjálf-
ur fagmannlega á
tenórsaxinn,
dyggilega studdur
af Þorgrími bróð-
ur sínum á
kontrabassa, Ey-
þóri Gunnarssyni
píanóleikara og Scott McLemore
trommuleikara.
Ólafur hefur nú starfað sem saxó-
fónleikari og kennari hér á landi í ald-
arfjórðung eða allt síðan henn sneri
heim úr námi í Boston og New York.
Hann hefur starfað með Stórsveit
Reykjavíkur frá árinu 1994 og jafn-
framt með mörgum af fremstu tón-
listarmönnum landsins; með Sinfón-
íuhljómsveit Íslands, á tónleikum og í
upptökum, leikið í fjölda leiksýninga
og inn á rúmlega 30 hljómdiska þar
sem alls konar tónlist hefur skotið
upp kollinum; djass, popp, rokk og
klassík. Ólafur starfrækir hljómsveit-
ina Jónsson & More ásamt Þorgrími
og Scott McLemore og á diski sveit-
arinnar, No Way Out sem kom út árið
2015, eru nokkur lög eftir Ólaf.
Nýtir fjölskyldutengslin
Um nýja diskinn, Tími til kominn,
segir Ólafur að tónlistin á honum
spanni hátt í tuttugu ár þó svo að flest
verkanna séu samin á síðustu þremur
árum. Um sé að ræða nýja íslenska
djasstónlist sem sé bæði frjáls og
hefðbundin.
„Já, það var kominn tími til að slá í
disk undir mínu eigin nafni, þótt ég
hafi gegnum árin tekið þátt í allra-
handa tónlistarverkefnum og þar á
meðal ýmsum geisladiskum,“ segir
Ólafur. „Svo varð ég líka fimmtugur á
árinu og fannst það einnig ágætis til-
efni …“ Hann brosir.
„Það fór vel saman að ég var með
útgáfutónleika á Jazzhátíð í haust og
átti svo afmæli nokkrum dögum
seinna.“
Hann segir að elstu lögin á disk-
inum hafi hann byrjað að semja fyrir
um tuttugu árum. „Þá vorum við Ást-
valdur Traustason saman með hljóm-
sveit sem hét því frumlega nafni Jazz-
bræður og héldum tónleika á
Jazzhátíð 1997. Við ákváðum fyrir þá
að skipta prógramminu á milli okkar
og sömdum báðir nokkur lög. Þau
höfðu síðan legið í skúffunni hjá mér
en þegar ég fór loksins að skoða þau
aftur sá ég að hægt væri að nota alla-
vega tvö þeirra. Síðan hef ég samið
eitthvað í ýmsum prójektum öðru
hvoru, til dæmis þegar við Haukur
Gröndal settum á laggirnar hljóm-
sveitina Jónsson/Gröndal Quintet ár-
ið 2001, og svo fæddist restin af lög-
unum á diskinum á síðustu þremur
fjórum árum. Þá fannst mér líka
kominn tími til að hljóðrita og koma
þessu efni frá mér.“
– Þú leitar ekki langt eftir bassa-
leikara í samstarfið, það er bróðir
þinn Þorgrímur.
„Það er satt, ég nýti fjölskyldu-
tengslin alveg blygðunarlaust,“ svar-
ar Ólafur og brosir. „Ég treysti hon-
um best. Svo er Eyþór Gunnarsson á
píanóinu – mér þótti það spennandi
kostur. Þótt það sé ekkert rosalega
langt á milli okkar í aldri var hann
samt eitt af æskuídólunum í hljóm-
sveitinni Mezzoforte; sú hljómsveit
var ein af ástæðunum fyrir því að
maður fór á sínum tíma að hlusta á
djasstónlist. Við höfum spilað saman
öðru hvoru og mér fannst mjög
ánægjulegt að hafa hann með okkur,
enda er Eyþór frábær músíkant og
manneskja.
Svo er Scott á trommunum en við
Þorgrímur erum með honum í band-
inu Jónsson & More. Það voru því
hæg heimatökin að kalla í Scott, sem
er frábær trommari.“
Stundum hæstánægður
– Þú hefur leikið mikið af músík
annarra, í Stórsveitinni og víðar.
Finnst þér annars konar ábyrgð fel-
ast í því að mæta í upptökur með sína
eigin?
„Já. Þá er maður með einhverjar
fyrirfram hugmyndir í kollinum um
hvernig þetta eigi að hljóma, þótt það
breytist auðvitað eitthvað þegar hinir
spilararnir koma að þessu. Stundum
er maður hæstánægður með þá nálg-
un, sem er alls ekki verri en maður
var búinn að hugsa, en í öðrum til-
fellum reynir maður að ýta músíkinni
í þá átt sem maður vill að hún fari ef
hún ratar ekki þangað strax.
En í flestum tilvikum spilaðist
þetta vel og ekki þurfti að taka neinar
dramatískar ákvarðanir um það.“
– Sum laganna eru um ákveðnar
upplifanir eða tímamót og þá eru líka
minningarlög á diskinum.
„Eitt lagið, sem heitir einmitt
„Minning“, samdi ég ári eftir að afi
minn dó árið 2000. Við vorum al-
nafnar og miklir mátar. Um síðustu
páska féll svo frá kær fjölskylduvinur
og þá samdi ég annað lag sem er á
diskinum, „Annar dagur páska“ heit-
ir það, honum til heiðurs.
Svo samdi ég lagið „Nýtt líf“ fyrir
tuttugu árum, eftir að frumburðurinn
fæddist!“
– Tekurðu upp hornið þegar þú
semur eða sest við píanó?
„Ég sest fyrst við píanóið, hnoða
saman einhverjum hljómagangi og
reyni svo að móta lagið út frá því.“
Djasslíf í þokkalegum blóma
Þegar Ólafur er spurður út í líf
djasstónlistarmannsins á Íslandi seg-
ist hann einnig fást við kennslu.
„Ég kenni við Tónlistarskóla FÍH
og nýja menntaskólann MÍT sem var
komið á laggirnar í haust. Svo hef ég
kennt í Tónskóla Sigursveins, svo ég
er í fullu starfi í kennslu. Síðan er ég
bara að reyna að spila eins mikið og
ég get – auk þess sem ég hef verið í
forsvari fyrir djassklúbbinn Múlann
og er ásamt fleirum í forsvari fyrir
Stórsveit Reykjavíkur. Það er í nógu
að snúast.“
– Og hvað má segja um djasslífið á
Íslandi um þessar mundir?
„Það er ágætt,“ svarar hann. „Hér
eru nokkrir staðir að spila á – þótt ég
vildi gjarnan að þeir væru fleiri og að
það væri borgaður aðgangseyrir.
Mér finnst miður hvað frítt er á
marga tónleikana en annars finnst
mér djasslífið í þokkalegum blóma.
Það hefur komið fram mikið af hæfi-
leikafólki hér á landi á undanförnum
árum og svo er fullt af flottum krökk-
um í námi erlendis og þau eiga eftir
að koma sterk hér inn.“
„Kominn tími til að koma
þessum verkum frá mér“
 Fyrsti geisladiskur Ólafs Jónssonar saxófónleikara undir eigin nafni kominn á markað
Morgunblaðið/Hari
Blásarinn „Það var kominn tími til að slá í disk undir mínu eigin nafni, þótt ég hafi gegnum árin tekið þátt í allrahanda tónistarverkefnum,“ segir Ólafur.
Tillaga Mörtu Sigríðar Pétursdóttur menningar- og
kynjafræðings varð fyrir valinu í samkeppni um tillögur
að haustsýningu í Hafnarborg fyrir árið 2018. Var þetta í
áttunda sinn sem sýningarstjórum var gefinn kostur á að
senda inn tillögu að haustsýningu. Listráð Hafnarborgar
fer ásamt forstöðumanni yfir umsóknir og velur vinnings-
tillöguna ár hvert.
Sýningartillaga Mörtu Sigríðar ber vinnutitilinn „Allra
veðra von“ og fjallar um samband mannsins við veður.
Þátttakendur í sýningunni starfa undir merkjum mynd-
listarhópsins IYFAC sem hefur áður unnið að tveimur
sýningum. Listamennirnir eru Halla Birgisdóttir, Ragn-
heiður Harpa Leifsdóttir, Ragnheiður Maísól Sturludóttir, Sigrún Hlín
Sigurðardóttir og Steinunn Lilja Emilsdóttir.
Allra veðra von í Hafnarborg
Marta Sigríður
Pétursdóttir