Morgunblaðið - 02.05.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. MAÍ 2018
✝ Valdís Björg-vinsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. mars 1935. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hömrum í Mos-
fellsbæ 24. apríl
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Metta
Bergsdóttir, f. 16.
október 1902, d. 17.
maí 1983, og Björgvin Frið-
riksson, f. 17. júní 1901, d. 25.
mars 1989.
Systkini Valdísar eru: Þóra, f.
1928, d. 2016, Erla, f. 1930,
Edda, f. 1941, og Björgvin, f.
1943. Valdís giftist Magnúsi Pét-
urssyni, f. 28. maí 1937, d. 2.
október 2013, þann 13. júní
1963. Dætur þeirra eru: Heba, f.
1. desember 1951, maki Þorkell
Fjeldsted, f. 28. ágúst 1947, d.
18. nóvember 2014. Börn þeirra
eru: Kristján, f. 1972, d. 1991,
Magnús, f. 1973, Heiða Dís, f.
1979, Elísabet, f. 1985, og Björg-
vin, f. 1989. Linda Björk, f. 12.
ágúst 1956, maki Guðmundur
Rúnar Ólafsson, f. 28. júlí 1956.
Synir þeirra eru: Gylfi Freyr, f.
1979, Hjalti Þór, f.
1983, Birgir Snær,
f. 1984, og Andri
Fannar, f. 1992.
Barnabörnin eru 11
og eitt væntanlegt í
sumar.
Valdís ólst upp í
Laugarneshverf-
inu, gekk í Laug-
arnesskólann og
síðan í Kvennaskól-
ann í Reykjavík.
Hún starfaði lengst af hjá Eim-
skipafélagi Íslands og hjá
Kristni Sveinssyni bygging-
armeistara, sem bókari. Valdís
og Magnús bjuggu í rúm 35 ár á
Tómasarhaganum í Reykjavík
og síðustu 10 árin á Lækjargöt-
unni í Hafnarfirði. Valdís sat í
stjórn SÁÁ til margra ára og
var virkur meðlimur í AA-
samtökunum.
Síðasta árið dvaldi Valdís um
tíma á E-deild sjúkrahússins á
Akranesi og síðustu tvo mán-
uðina á dvalarheimilinu Hömr-
um í Mosfellsbæ.
Útför Valdísar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
2. maí 2018, og hefst athöfnin kl.
13.
Það eru einstök forréttindi
að hafa fengið að fylgja ömmu
Vallý svo lengi sem raun ber
vitni. Tími hennar var þó kom-
inn og er það okkur huggun að
þau afi séu sameinuð á ný, enda
voru þau sjaldan nefnd nema
saman – Vallý og Maggi voru
einfaldlega eitt.
Ljúft er að hugsa til allra
stundanna heima hjá ömmu og
afa, lengst framan af á Tóm-
asarhaganum en síðar á Lækj-
argötunni. Það var alltaf
spennandi að fara í næturpöss-
un á Tómasarhagann, fá pitsu
af Eldsmiðjunni og kúra á
svefnsófanum í sjónvarpsher-
berginu. Vakna svo við ilminn
af ristuðu brauði og marmelaði
og óminn af klassískri tónlist
úr stofunni. Því næst var
skylda að stíga út fyrir úti-
dyrnar, teygja vel úr sér og
bjóða daginn velkominn.
Laugardagsmorgnar á
Lækjargötunni voru líka sér-
lega skemmtilegir og nærandi
bæði fyrir líkama og sál. Þá var
farið yfir málefni líðandi stund-
ar og krossgátur helgarblað-
anna ræddar á meðan snæddur
var morgunverður betri en á
fínasta veitingahúsi. Kveðju-
stundir eftir heimsókn enduðu
ávallt á því að amma og afi
stóðu fyrir utan útidyrnar og
veifuðu okkur bless, alla leið út
götuna og líklega lengur, sama
hvernig viðraði.
Amma og afi voru glæsileg
hjón sem tekið var eftir, ekki
síst vegna útgeislunar og fág-
aðs klæðaburðar. Jafnvel eld-
snemma á morgnana þegar
blöðin voru sótt voru þau kom-
in í sitt fínasta púss á meðan
aðrir voru á náttsloppnum á
stigatröppunum.
Þau fylgdust vel með hverju
því sem gerðist í lífi okkar
barnabarnanna og stuðningur
þeirra, skilningur og þolin-
mæði höfðu engin takmörk.
Þau voru dugleg að spyrja um
líðan okkar en vildu síður svara
því sjálf. Dalandi heilsufar
ömmu eftir andlát afa aftraði
henni þó ekki frá því að fara
allra sinna ferða gangandi eða
með strætó. Það kom sjaldan
til greina að þiggja far frá
nokkrum manni, enda var hún
þrjósk, vildi halda í sjálfstæðið
og alls ekki vera öðrum til traf-
ala. Hún ætlaði sko ekki að
verða ósjálfbjarga gamal-
menni, jafnvel þótt það kostaði
dýfur, skrámur og marbletti.
Amma var mikill fagurkeri
og lagði sig alla fram við að
hafa fínt í kringum sig. Henni
fannst fátt verra en þegar illa
var farið með íslenskt mál.
Passaði maður því vel orðavalið
og málfar í návist ömmu. Fal-
lega skreyttir jóla- og afmæl-
ispakkar og skrautskriftin á
kortunum ásamt viðeigandi
ljóðum úr uppáhaldsljóðabók-
um hennar voru einkenni henn-
ar alla tíð. Fjölluðu flest ljóðin
um að öðlast hugarró, blessa
nútíð og framtíð, eða þakka
fyrir fortíð og allt það góða í
lífinu. Eftir þessum gildum
lifðu þau og miðluðu áfram til
okkar, fyrir það erum við þeim
svo þakklát.
Við minnumst ömmu með
gleði í hjarta og ómældu þakk-
læti fyrir allt það sem þau afi
kenndu okkur og gáfu á sinni
lífsleið. Það er ljúft að rifja upp
ferðabæn sem amma var vön að
hvísla í eyra okkar þegar ferða-
lög voru fram undan, í þetta
sinn fyrir því ferðalagi ömmu
sem nú er hafið:
Ég byrja reisu mín,
Jesús, í nafni þín,
hönd þín helg mig leiði,
úr hættu allri greiði.
Jesús mér fylgi í friði
með fögru engla liði.
(Hallgrímur Pétursson)
Hjalti Þór Guðmundsson og
fjölskylda.
Elsku amma mín.
Ég sakna þín mjög og það er
sárt að kveðja en veit að þú ert
komin á betri stað. Þið afi eruð
nú sameinuð á ný og sá hefur
verið glaður að sjá þig. Ég veit
að núna fylgist þið saman með
okkur öllum, gullmolunum
ykkar.
Takk fyrir allar stundirnar í
gegnum árin, elsku amma mín,
sumarbústaðaferðirnar, gisti-
næturnar á Tómasarhaganum,
morgunkaffið á Lækjargötunni
seinna meir.
Það var ekki hægt að stinga
af til útlanda nema koma við í
kaffi og fá ferðabænirnar frá
þér í kveðjuknúsinu fyrir
hverja ferð, það var besta til-
finning í heimi.
Í gleði lífsins kenndir mér,
að gera ávallt betur.
Því hver sinnar gæfusmiður er
og hrós frá ömmu hvetur.
Að eiga ömmu eins og þig,
er besta gjöf í heimi.
Þú hugsaðir alltaf svo vel um mig
og aldrei því ég gleymi.
Elsku hjartans amma mín,
nú tregi hjartað fyllir.
Ljúfar stundir og hlýjan þín,
sál og hjarta gyllir.
Þú veitir styrk þó farin sért,
til veraldar hæstu hæða.
Því ávallt í hjarta hjá mér ert
og árin sár munu græða.
Ég þakka fyrir okkar fund,
og blómakrans ég sendi.
Veit að þú munt hverja stund,
halda í mína hendi.
Elska þig amma mín, þinn,
Andri Fannar.
Elsku amma Vallý, með
söknuð í hjarta kveðjum við þig
með þessu ljóði.
Hásumar, hugur minn líður
heim yfir fjöllin
með glettinni golu sem þýtur
í grasi og runnum.
Skýhnoðrar elta hver annan
út um víðbláar jarðir
unglömb í haga heiðan
hamingjudag
og skuggar flögra í flokkum
um flóa og tún og kletta –
Áður undi ég löngum
átthagans svip og myndum.
Aftur barn í þeim bjarta
brosmilda heimi,
ljós litir og orð
líf mitt, hin dýra gjöf,
ó flæðið um hug minn, fyllið
hann fögnuði og yndi,
hug sem er einatt hlaðinn
haustgráum skýum og þungum.
(Snorri Hjartarson)
Elísabet Fjeldsted,
Axel, Þorkell Fjeld-
sted og Daníel
Fjeldsted.
Vallý, mágkona okkar, var
um margt einstök kona. Henni
lá ekki hátt rómur en þegar
hún talaði var á hlustað.
Hún var einstaklega vel
skipulögð með fallega rithönd.
Ef einhver þurfti upplýsingar
af fjölskyldunni var einfaldast
að hringja í Vallý. Hún var með
allt niður skrifað.
Maður hringdi helst ekki í
þau hjónin, Magnús bróður
okkar og Vallý, á laugardögum
síðustu árin sem Magnús lifði,
því þá voru þau upptekin við
„erfiðu“ krossgátuna í Mogg-
anum. Ekki mátti á milli sjá
hvort þeirra var snjallara.
Vallý var trúuð kona og elsk-
aði ljóð. Kunni hún mikinn
fjölda þeirra utanbókar, ekki
síst trúarljóð.
Vallý var ákveðin kona. Eftir
að hún varð ein lét hún hvorki
veður, vind né aðra stjórna
ferðum sínum. Jafnvel í stormi
gat hún átt það til að fara út í
búð þótt varla væri stætt.
Enda kom það fyrir oftar en
einu sinni að vindurinn feykti
henni sem laufblaði.
Síðustu árin hafa verið Vallý
erfið. Nú er erfiðum veikindum
lokið og hún hefur fengið frið.
Við látum fylgja lítið ljóð
sem Vallý hafði miklar mætur
á.
Í lófa mér er lítið
laufblað falið,
sem spyr mig hvar ég hafi
hugann alið.
Ég hvísla lágt: Í hjarta þér,
þar hef ég ávallt dvalið
og þú í mér.
(Rúnar Hafdal Halldórsson)
Við sendum frænkum okkar,
Hebu og Lindu og þeirra fjöl-
skyldum, okkar innilegustu
kveðjur.
Soffía, Pétur Björn,
Borghildur.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta
mig við það sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get
breytt og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr)
Mér finnst við hæfi að kveðja
Vallý mína með bæninni okkar,
sem hefur hjálpað svo mörgum.
Vallý kynntist ég fyrir tæplega
34 árum og á hún mikilvægan
þátt í að ég á gott líf í dag. Hún
reyndist mér mjög vel fyrstu
árin mín í átt að bata og fyrir
það er ég óumræðanlega þakk-
lát. Hún stóð með mér bæði í
meðvindi og ekki síður í mót-
vindi. Vallý var hlý og
skemmtileg kona sem sendi
hlýja strauma frá sér. Mér
verður sérstaklega hugsað til
þess tíma þegar ég missti
mömmu mína mjög snöggt úr
hjartasjúkdóm, sem eðlilega
var mér mjög þung lífsreynsla.
Vallý bar mig í gegnum þann
tíma og átti ég alltaf athvarf
hjá henni og Magga hennar
(blessuð sé minning hans) í
tíma og ótíma og það var mér
ómetanlegt. Mér er líka hugsað
til gjafa sem hún gaf mér, sem
voru alltaf listilega fallega inn-
pakkaðar, oft litlar bækur með
góðum boðskap, sem ég held
mikið upp á enn þann dag í dag.
Vallý hafði skemmtilegan húm-
or og man ég eftir þeim tíma er
kötturinn minn Snúlli var alltaf
að færa mér mýs. Vallý hló
mikið þegar ég var að bölsótast
yfir þessum gjöfum og þegar
Snúlli minn dó gaf hún mér
litla sæta músarstyttu til minn-
ingar um Snúlla „og músarlaus
gat konan jú ekki verið“ sagði
hún. Músin fylgir mér enn í
dag.
Samgangurinn milli okkar
minnkaði talsvert fyrir 20 ár-
um þegar ég flutti til Dan-
merkur, en við fylgdumst alltaf
með hvor annarri og hittumst
gjarnan á föstudögum með
öðru góðu fólki, þegar ég kom
„heim“ í frí. Þessar stundir ylja
mér nú og gott er að eiga í
hjartanu, sem og allar aðrar
góðar minningar um Vallý. Það
er sárt að geta ekki kvatt Vallý
mína í dag en það er ekki á allt
kosið í lífinu. Ég sendi dætrum
Vallýjar og fjölskyldum þeirra,
sem og öllum ættingjum og
vinum, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Takk, takk fyrir allt sem þú
hefur gefið mér í gegnum árin,
elsku Vallý, ég kveð þig með
þessu litla vísukorni sem þú
skrifaðir í eina af bókunum
góðu sem þú gafst mér:
Gakk þú djarft með höfuðið hátt,
horfðu frammá veginn.
Með hjartað opið upp á gátt,
aðaldyramegin.
(Hafsteinn Stefánsson)
Sofðu rótt, Vallý mín, minn-
ing þín mun fylgja mér alla tíð.
Guðrún I. Bjarnadóttir.
Valdís
Björgvinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Horfin strönd, heimalönd,
hljóðnar áralag.
Vinabönd, hönd í hönd,
hefja nýjan dag.
Ólgar blóð, æskuglóð,
alheims tekur völd.
Ástarljóð, ung og rjóð,
inn í nýja öld.
Yndis hljóm, lágan óm,
eilíft syngjum lag.
Friðarblóm, óskin fróm,
finnur nýjan dag.
(Halldór Halldórsson)
Hvíl í friði, elsku Vallý.
Rúnar.
Elsku mamma.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf.ók.)
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn,
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal ég úr minni mér,
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson)
Takk fyrir allt.
Heba og Linda.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
ÓLI KRISTINN JÓNSSON,
málari og múrari,
áður til heimilis í Garðabæ,
lést sunnudaginn 8. apríl á Hrafnistu
Hafnarfirði. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Jón Þór Ólason Ragna Soffía Jóhannsdóttir
Gústav Óli Jónsson
Edda Líf Jónsdóttir
Bjartur Þór Jónsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SÖFN HELGADÓTTIR,
er látin.
Jórunn L. Bragadóttir
Linda B. Bragadóttir
Sveinn H. Bragason
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Fyrir hönd fjölskyldunnar sendum við
okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og
elskulegheit vegna andláts og útfarar
móður okkar,
FJÓLU ÓLAFSDÓTTUR
frá Bolungarvík.
Friðgerður, Jón Guðni, Ólafur,
Sigurður, Elísabet María og Fjóla Pétursbörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og
útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
ERLU HAFSTEINSDÓTTUR,
Gili, Svartárdal.
Örn Friðriksson Hólmfríður Rögnvaldsdóttir
Guðríður Erla Friðriksdóttir Jón Hallur Pétursson
Hafrún Friðriksdóttir Gauti Höskuldsson
Sigþrúður Friðriksdóttir Guðmundur Guðbrandsson
Björn Grétar Friðriksson Harpa Hafsteinsdóttir
Stefán Hafsteinsson
barnabörn og barnabarnabörn