Þróttur - 01.01.1918, Qupperneq 3

ÞROTTUR
ÚTGEFANDI: ÍÞRÓTTAFÉLAG REYKJAVÍKUR
1. ár
Reykjavík 1. janúar 1918
1. tbl.
Þr óttur.
Þetta blað er kallað Þróttnr vegna
þess, að það á að ræða um þau mál-
efni, sem helzt eru líkleg til að skapa
þrótt í þjóðinni. Þróttur þjóðarinnar
er kominn undir þrótti einstaklinganna,
en þróttur hvers einstaklings er kominn
undir honum sjálfum. Það er undir
mönnum sjálfum komið, hvort þeir eru
líkamlegir amlóðar eður eigi. Þetta
blað á að stuðla að því að bægja mönn
um frá kyrkingsskap og vesalmensku
Bágt er að rétta það tré sem bogið
er vaxið Þjóðin, eins og hún er^nú,
er sem stórt bogið tré sem margar
hendur þarf til að rétta, því að það er
langt síðan það tók að bogna. JHend-
urnar, sem geta rétt það, eru þær, sem
eiga að hlúa að næsta gróðri. Líti
menn í kring um sig, sjá þeir alsstaðar
ungviði, börn, sem eiga eftir að verða
að mönnum. Það er undir þeim komið,
hvort tréð verður beinvaxið eða heldur
áfram að vaxa með sama kyrkingshig-
inu og áður. Það er undir þeim kom-
ið, hvort landið byggir hraust þjóð og
framgjörn eða merglaus og niðurlút í
framtiðinni. Þetta blað á að opna augu
manna fyrir því, að íþróttir eiga að
vera einn höfuðþátturinn i uppeldi barn-
anna — í uppeldi þjóðarinnar. Það á
að byrja á börnunum, og það á að
byrja strax. Það á að taka börnin,
meðan þau eru að þroskast og gera úr
þeim m e n n, ekki að eins andlega
heldur og líkamlega. Þetta eiga for-
eldrarnir að gera, en ef foreldrarnir
gera það ekki, þá á þjóðfélagið að
stuðla að því á einhvern hátt.
Hvað er gert hér til þess að efla
líkamlegar framfarir þjóðarinnar? Af
hálfu þeirra, sem með ráðin fara, er
ekkert gert. Þröngsýni og framtaks-
leysi haldast í hendur. Hér er þjóðfé-
lagið of fátækt til þess að hugsa nokk-
uð um heilbrigði og líkamsþroska fólks-
ins en nógu ríkt til þess að sjá um
hvers manns sálubjálp. Þessi þjóð
heirrftár, að hún sé kölluð menningar-
þjóð, en þó hefir hún felt niður einn
höfuðþáttinn, sem heitir líkams-
m e n n i n g.
Þetta blað á í framtíðinni að opna
augu manna fyrir nauðsyn skynsam-
legra iþrótta. Það á að vinna á móti
þeim miðaldahugsunarhætti, að íþrótta-
iðkanir séu barnabrek og glópsháttur
og litt sæmandi hugsandi mönnum.
Þetta blað á að fá alla hugsandi menn
til þess að hugsa um mál þetta af meiri
þekkingu, meira viti og meiri skilningi
en nú. Þröngsýni og skilningsleysi
manna hér á öllum íþróttum er erfiðast
viðfangs, því að eðlileg afleiðing skiln-
ingsleysisins er fordæming. Menn for-
dæma allar íþróttir. Þeir eru andvígir
þeim án þess að hafa gert sér far um
að skapa sér sjálfstætt álit um þær,
bygt á nokkurri þekkingu. — Vér vilj-
um fá menn til þess að hugsa um þetta
mál með skilningu og viti, og þá munu