Þróttur - 01.01.1944, Page 14

SKtÐASKRAF
Lag: 1 den Tid.
Ef þér leiðist í borginni, lagsmaður,
er lítið vit í að sitja kjur.
Taktu þá skíðin og skundaðu í sól,
upp í skaflanna i'íki—á Kolviðarhói.
Og dettu, já, dettu,
og dýfðu þér ofan í drifhvítan snjá.
Já, dettu, já, dettu!
Það er dásamlegt - það rnuntu sjá.
Skíðafólk! Nú er hafin ný ver-
tíð hjá okkur, sem til fjallanna
róum. Allir hafa nú endurskoðað
sína útgerð, og fengið sér nýtt,
þar sem þess þurfti með. Fjöllin
okkar hafa nú tjaldað sínu hvíta
líni og bjóða okkur velkomin, hve
nær sem við höfum tækifæri til
að sækja þau heim, og við skul-
um ekki láta standa á okkur. Eg
held að áhugi fyrir skíðaferðum
að þetta slys hjá þeim í fyrra,
hafi aðeins verið fallið, sem boð-
ar fararheill. Og nú er skálinn
upprisinn enn á ný. Við óskum
þeim til hamingju.
Á Kolviðarhóli, og í nágrenni
hans, hafa gerzt mikil tíðindi. —
Frú Valgerður hefur látið af
stjórn Hólsins og nýir menn tek-
ið við. Við Í.R.-ingar vonum bara
að þeir nái eins miklum vinsæld-
um okkar á meðal eins og frú
Valgerður. Þá erum við ánægðir.
— Hóllinn hefur nú verið málað-
ur, hátt og lágt, lögð inn ný
vatnsleiðsla o. fl. En þarna í ná-
grenninu hafa líka gerzt mikil
undur. Skammt norðan við Hól-
inn er kominn upp skáli einn mik-
ill og reisulegur, sem að þotið
sé bara óvenju mikill núna. Nú
á að „strjúka þeim hvíta“ í vet-
ur. Ef við skundum um fornar
skíðaslóðir, má hvarvetna sjá
undur og stórmerki:
Ármenningar eru nú langt
komnir með hinn myndarlega
skála sinn í Jósefsdal, og Magnús
getur nú farið að hætta að raula
þess vegna. Það hefur sannazt á
þeim, að „þolinmæðin þrautir
vinnur allar“, og við skulum vona
hefur þarna upp bókstaflega eins
og gorkúla á haug — eg meina
hvað hraðann snertir, því að ekk-
ert er fjær mér, en að líkja þess-
um fagra skála við gorkúlu.
Þetta er skíðaskáli Knatt-
spyrnufélagsins Valur. Þeir hafa
líka þegar sléttað sér knatt-
spyrnuvöll fyrir framan hann. —
En lengra inni undir bröttum
hlíðum Skarðsmýrarfjallsins get-
ur að líta annan skála, mikinn og
haglega gerðan. Þar búa Víking-
ar. Má segja að þéttbýlt sé orðið
þarna sunnan undir Henglinum,
en ekki ætti það að koma að sök,
nóg er landrýmið. Að mínu áliti
hefur líka svona þéttbýli frekar
bætandi áhrif á félagsandann,
heldur en hitt. Það stuðlar að
aukinni kynningu og samstarfi á
milli félaganna í heild. Og hvað
er eðlilegra en að hin einstöku
íþróttafélög starfi saman fyrst
þau keppa öll að sama marki? —
Samgangurinn á milli félaganna
hefur verið undarlega lítill, allt
of lítill. T.d. skíðamenn, sem ekki
eru í sama félaginu, þekkjast tæp
lega, nema þá í gegnum önnur
félög, og sjást varla nema kann-
ske þegar þeir keppa á opinber-
um mótum. — Hvað veldur? —
Er það einhver einangrunarstefna
sem er ríkjandi? Vafalaust myndi
það bæta nokkuð úr, ef að öll
Reykjavíkurfélögin kepptu sam-
an á landsmóti. Enda er slíkt
ekki nema sjálfsagt. Vitanlega er
nauðynlegt og sjálfsagt að kapp
sé á milli félaganna. En kapp og
rígur er sitt hvað. Félagsrígur-
inn er óvættur, sem engum í-
þróttamanni sæmir að hafa nokk-
ur mök við. Og við skulum vona,
að okkur takizt að uppræta hana
með öllu.
Jæja, ég ætla nú að fara að
hætta þesu skrafi. Við hittumst
á skíðum um helgina.
Heil á fjöllum!
Bangsi.
8
ÞRÓTTUR