Breiðfirðingur - 01.04.1990, Qupperneq 111

FERÐ TIL REYKJAVÍKUR
109
fljótt á þjóðveginn og héldum sem leið lá áleiðis til Borgar-
ness. Hjá Arnarstapa skildi Sturlaugur við mig og hélt niður á
Mýrar í heimsókn til kunningjafólks. Sagði hann mér að
halda áfram eftir þjóðveginum og hlyti ég þá að komast til
Borgarness.
Ég þrammaði svo áfram með pokann minn og hugsaði um
það eitt að halda veginum. Það dimmdi fljótt, því þar var
sallarigning og alauð jörð. Myrkrið var svo svart að ekki var
nokkur leið að sjá niður fyrir fætur sér. Það var áliðið kvölds
þegar ég sá ljós skammt frá veginum. Ég fann hlið og af-
leggjara heim að bænum og ákvað að fara þangað og biðjast
gistingar. Þetta reyndist vera Borg á Mýrum. Ég gerði boð
fyrir bónda, sem kom eftir litla stund og bar ég upp erindið.
Tók hann því dauflega, sagði hér enga greiðasölu og stutt til
Borgarness. Ég sagði sem var að ég treysti mér tæplega í
þessu myrkri, þar sem ég væri alveg ókunnugur og lét hann
þá tilleiðast. Átti ég þar ágæta nótt, þótt mér væri tekið
fálega í fyrstu. Mér virtist húsbóndinn þurrdrumbslegur til
að byrja með en þó rættist úr honum og hann reyndist
ræðinn, skemmtilegur og fjölfróður. Enda enginn annar en
hinn þjóðkunni hagyrðingur séra Einar Friðgeirsson.
Daginn eftir sem var 3. janúar kom ég til Borgarness. Var
þá gott veður. Flóabáturinn Ingólfur kom síðdegis og átti að
fara snemma næsta morgun til Reykjavíkur. Undir kvöld fór
að hvessa á norðan og frysta, og um nóttina gerði norðan
rok með hörkufrosti, sem hélst í 3 daga.
Ég tók mér gistingu hjá Kristjáni Jónassyni kaupmanni og
veitingamanni, sem tók öllum Dalamönnum mjög vel og
þóttist eiga í þeim hvert bein. Hann hafði áður verið kaup-
maður í Búðardal og ferðaðist þá oft út um sveitir með sölu-
varning sinn og var því vel kunnur flestum Dalamönnum.
Hann var sonur sr. Jónasar Guðmundssonar á Skarði á
Skarðsströnd og konu hans Elínborgar Kristjánsdóttur
kammeráðs, en bróður Guðmundar í Skarðsstöð og Frakka-
nesi, Einars sýslumanns á Patreksfirði, Kristínar á Skarði og
þeirra systkina.