Stjarnan - 01.06.1922, Blaðsíða 9

STJARNAN
af lotningu viS GuS og f hlýöni viö kall
hans. Þegar þeir knékrupu fyrir þess-
um eldri prestum líktust þessir ungu
menn í alvöru og hreinleik sínum Sir
Galahad, þegar hann knékraup frammi
fyrir sínum yfirriddara, Lancelot — til
þess aS vígjast til hinnar “hærri ridd-
araorSu.” Ti;l þless aS framkvæma
hættulegra verk en þaS, sem Sir Gala-
had gjörSi fyrir “the holy Grail”, unnu
þeir nú, sem riddarar, trúnaSareiS hin-
um volduga konungi, hvers “kringlótta
borS” í sannleika er jarSarkringlan.
MeSan á vígsluathöfninni stóS sner-
ust augu margra frá hinum ungu trú-
boSum meS hluttekningu aS hinni ungu
stúlku, sem meS lotningu knékraup viS
hliSina á hinu lokaSa sæti. Samkvæmt
tízku þeirra tíma var hún í hettu, sem
huldi hennar brúna, hrokkna hár og aS
miklu leyti hennar fagra hugrakka and-
lit. Hún var þá búin aS vera brúSur
aS eins einn dúg. í hinni löngu heim-
sókn sinni var Nancy Haseltine orSin
kunnug i bænum. Á skóladögum henn-
ar hafSi orSrómurinn um fegurS og
fjör hennar fariS um alla þessa bæi —
orSrtómurinn ,sem náSi hámarki sínu,
þegar þaS var auglýst, aS hún myndi
fara sem kristniboSi til heiSingjanna.
Var þaS aS öllu leyti nýtt lífsverk fyr-
ir amerískan kvenmann. HátiSlegur
fögnuSur virtist stafa geislum út frá
þessari konu, sem lá þar á knjánum
sínum meSan á guSsþjónustunni stóS
og innsiglaSi meS því hjónabandsheit
sitt.
AnnaS ungæSislegt andlit dró einnig
athygli fólksins aS sér. ÞaS var Harri-
et Atwood, hin unga stúlka, sem eftir
fáeina daga mundi verSa brúSur Sam-
uel Newells og fara meS honum yfir
hafiS og reisa framtíSar heimili sitt í
Austurálfunni. Hún var fínt, veikbygt
blóm, sem, aS þvi er virtist, ekki var
skapaS til aS bera þrautir og mótlæti;
en þegar maSur horfSi inn í hina djúpu,
brúnu, klökku augun, mátti þar lesa
89
óbilandi viljafesti, sem bjó í brjósti
hennar.
ViS lok þessa minnisverSa dags fóru
þeir Samuel Nott, Gordon Hall og
Luther Rice til Philadelphiu, til þess
aS fara, eftir fáeina daga, meS skipinu
“Harmony” til Calucutta. Hinir urSu
eftir í Salem og Beverly, til aS bíSa
eftir byr; því þeir ætluSu aS sigla meö
brigg, sem “Caravan” hét, frá 'Salem
til Austurálfunnar.
HiS litla skip lá þegar og ruggaSi úti
á höfninni. í samanburSi viS hin miklu
gufuskip, sem sigla yfir reginhöfin nú
á dögum, var þaS eins og bátur. sem
ekki mældi fimm hundruS smálestir.
SkipiS “iMayflower” \(maiblómiS) var
þrisvar sinnum minna en “Caravan”,
meSan “Titanic” var hundraS sinnum
stærra. . Skipshöfnin var önnum kaf-
in aS taka inn vistir fyrir hina löngu
ferS kring um höfSa góSrar vonar til
Indlands.
Á hverjum degi stóSu tvenn ung
hjón i fjörunni og horfSu á hin dökku
siglutré á skipinu, sem mundi færa þau
langt i burtu frá öllu því, sem þau
þektu og elskuöu á þessari jöröu, út í
ókunnug lönd og raunir, sem aS eins
GuS vissi fyrir fram um. Þeim var
þaS samt sem áöur nóg, aS GuS skildi
og vissi alt og aS hann mundi annast
um þau í framtíöinni.
iMánudaginn 17. febrúar skall á ótta-
legt veSur, sem gekk yfir Salem. Þeg-
ar lygndi, var svo aS segja allur bær-
inn á kafi í snjónum. ViS sólarupp-
komu næsta dag var kuldi og raki í
loftinu. Þetta boSaöi ókomna erfiS-
leika. Fyrri partur dagsins var varla
li'Sinn fyr en kalliö, sem þau svo lengi
höföu óskaS eftir og einnig boriS kvíS-
boga fyrir, kom sem virkileiki til þeirra.
BæSi Judsons og Newells fengu boS
um aS koma sem fljótast út á skipiS,
til þess aS þaS gæti siglt undir eins og
byr fengist.
Hinu síöasta af farangrinum var í
flýti safnaö satnan og flutt ofan aB>