Stjarnan - 01.03.1923, Blaðsíða 5

STJARNAN
37
J>ekta heim undir sig, settist hann aö í
Babýlon. Þar dó hann aSeins 32 ára
gamall. Eftír dauSa Afle'xanders létu
herforingjar hans myröa Roxana, konu
hans og hinn nýfædda son hennar, sem
var erfingi hins mikla ríkis. Þeir
skiftu því næst ríkinu milli sín. Seleukus
fékk Bufrattíalihn, Sýrland. Kappa-
dokía og part af Fiýgíu. Fysimakus
fékk þaS, sem eftir var af Litlu Asíu
og Thrakia, sem liggur viS vestur-
strönd Svartahafsins og náSi í þá daga
frá Hellusundi til Dónárósanna.
Ptolemæusi var leyft aö ríkja yfir
Egyptalandi, Palestínu og Fönikíu, meS-
an Kasander hélt Grikklandi og Make-
dóniu eins lengi og hann var á lifi-
Þessir sögulegu viSburSir staSfesta til
fulls spádóminn í Dan. 11:4. HiS vold-
uga ríki Alexanders mikla skiftist í
“fjórar áttir, en þó ekki til eftirkom-
anda hans.”
Norðurríkiskonungurinn og SuS-
urríkiskonungurinn.
Þegar vér komum aS árinu 281 f. Kr.
eru aSeins tveir partar eftir af ríki Al-
exanders mikla. Annar parturinn var
Egyptaland til suSurs. Var þaS mjög
öflugt ríki. Annar parturinn til norS-
urs var ríkiS, sem náSi frá M/ákedón-
íu til Persíu. ÞaS eru þessi tvö ríki,
sem nefnd eru i Dan. 11:5—15. Þessi
riki, sem voru stofnsett af Seleukus og
Ptolemæus, eru þess vegna norSurrík-
iS og suSurrikiS. Spádómurinn nefnir
J>essi ríki hinum sömu nöfnum alt til
endalokanna, jafnvel eftir aS Múham-
edstrúarmenn sölsuSu þau undir sig.
Svo aS þegar seinni partur elleftu kap-
ítula Daníelsbókar talar um norSur- og
suSurríkiskonungana, þá á hann viS
Tyrkland og Egyptaland. I þessum
kapítula, frá fertugasta til fertugasta og
fímta versins, lýsir spámaSurinn hin-
um síSustu J>ættum í hinu grimmlegu
stríSi milli norSur- og suSurríkisins.
Frá 36. til 39 versins fjallar spádóm-
urinn um ástandiS á Frakklandi á
stjórnarbyltingarárunum og byrjun
Napóleons ófriSarins; en þar eS út-
skýring þessara versa er fyrir utan sviS
þessarar ritgjörSar, verSum vér aS
ganga framhjá þeim; en nefnurn þetta
aSeins af því, aS Napóleon átti í blóS-
ugu striSi viS Tyrkjann. Kemur Nap-
óleon til sögunnar í 40. versinu.
Þegar endirinn nálgast, mun SuSur-
rikiskonungur fara meS her á hendur
honum, en NorSurríkiskonungur mun
þeysast i móti honum meS vögnum,
riddurum og miklu skipaliSi, og geisa
yfir löndin eins og sjáfarflóS.” Dan.
11 140.
OrSatiltækiS “endirinnV íeSa “tími
endirins” eSa “endalokin” eins og sum-
ar biblíuþýSingar hafa þaS, endurtekur
Daníel oftar en einu sinni í síSustu
köflum bókar sinnar og stendur þaS fyr-
ir endá'lolc þess 1260 ára spámannlega
tímabils, þegar páfavaldiS drotnaSi yf-
ir sálum og líkömum manna. Þetta
tímabil byrjaSi 538 e. Kr., þegar Vigil-
ius páfi undir vemd hins keisaralega
hervalds var'settur í páfastólinn og af
keisaranum skipaSur refsari allra villu-
trúarmanna. Þetta tímabil var á enda
í 1798 e. Kr., þegar Napóleon sendi her-
foringja sinn, Berthier aS nafni, inn í
Rómaborg, til þess aS taka páfann fanga
og fara meS hann til Frakklands. Þar
dó páfinn í útlegS sinni skömmu seinna.
538
1260 ár
1798
ÁriS 1798 var Egyptaland undir
stjórn Mamelúkanna, meSan Sýrland,
Litla-Asía, Thrakía og Makedónia, hiS
upphaflega svæSi NorSurríkiskonungs-
ins, höfSu þá í margar aldir veriS und-
ir stjórn Tyrkjans. Þaö áriS sagSi
Napóleon mikli Egyptalandi stríS á