Stjarnan - 01.03.1923, Side 6

38
STJARNAN
hendur, nákvæmlega eins og Daníel
haföi fjrirsagt. GuS toregst aldrei urn
aS uppfylla spádómana einmitt á þeim
tíma, sem hann fyrir fram hefir tiltek-
iö. Þess vegna verSum vér aS lesa fert-
ugasta versiS þannig:
“Þegar endirinn nálgast, mun SuSur-
ríjkiskonungur (I'.gyptaiand) fara meS
hcr á hendur Iioíiuu: (iFrakkland
—Napóleon), en NorSurríkiskonungur
fTyrkland) mun þeysast í móti honum
CNapóleon) meö vögnum, riddurum og
miklu skipaliSi, og geysa yfir löndin
eins og sjáfarflóS.” Dan. 11:40.
Nítjánda maí 1798, lagði Napóleön
af staS frá Toulon á Frakklandi áleiS-
is til Egyptalands. HafSi hann fimm
’hundruð skipa, tíu þús. siglingamenn og
fjörutíu þúsund hermenn. Fyrsta júlí
lenti hann í Marabout á Egyptalandi.
Þessi leiöangur Napóleons kom Mam-
elúkkunum, sem þá drotnuðu yfir
Egyptalandi, á óvart, svo að þeir voru
ekki reiðubúnir til varnar. Napóleon
tók þess vegna Alexanderíu daginn eft-
ir (2. júlí). Sétta júlí hélt hann af stað
til Kario, en þegar hann kom þangað,
sem Nílfljótið kvíslast, frétti hann, að
Mamelúkarnir, undir forustu beyjanna
(höfðingjanna) ásamt Aröbum og fell-
öhum, til samans þrjátíu þúsundir
manna, væru búnir að víggirSa sig miili
Bmbabeh og Gizeh, á sléttunni hjá
pýramídunum gagnvart Kairó. Þrátt
fyrir hið dæmalausa hugrekki, sem
Mamelúkkarnir sýndu undir forustu
Múrad Bey, unnu Frakkar fullkom-
inn sigur 21. júlí. Þessi orusta, sem
nefnd er pýramídabardaginn, umturn-
aði stjórn Mamelúkkanna og opnaði
borgarhliðin í Kairó, þar sem Frakk-
arnir drógu inn næsta dag, 22. júlí. Nú
voru Frakkarnir oðnir herrar Egypta-
lands.
En 4. september, 1798, sagði Porten
(Tyrkjastjórnin) hátíðlega Frakklandi
stríð á hendur og sameinaðist Rússum
og Englendingum á móti Frökkum.
Soldáninn gaf undir eins skipun um að
setja á fót her til þess aS taka Egypta-
land af Frökkum. Uim að geta staðist
móti þessum þremur herskáu þjóðum,
átti enginn Frakki von nema Napóieon.
Týrkjastjórnin gaf hemum x Damas-
kus skipun um, að fara suður á bógimr
til að mæta Napóleon og her hans.Annar
her, þrjátíu þúsundir manna, var kall-
aSur saman i eyjunni Rhodes. Mundi
'hann sigla beina leið þaðan til Alex-
andríu undir vernd breskra og rúss-
neskra herskipa.
Undir eins og Napóleon fréttir, að
,Tyrkinn sé búinn að segja Frakklandi
stríð á hendur, leggur hann af stað norS-
ur á bóginn og hefir í hyggju að fara
alla leið til Konstantinopel. Tók hann
allar borgir í leiðinni þangaö, til að
hann kom til Saint Jean d’Acre. Þar
fóru Tyrkir fyrir alvöru aS spyma á
móti. Veittu Englendingar þeim her-
HS undir forustu Sir Sidney Smith.
Frakkarnir settust í kringum borgina,
en stríðið var bæði snarpt og langvar-
andi. Tyrkinn var sem sé ekki iöjulaus.
Hann gjörði sitt ýtrasta til að koma öll-
um Múhamedstrúarmönnum til að slást
í för meS sér, til þess að þeir í félagi
gætu eySilagt hina “kristnu hunda”. Á
þann hátt voru þeir færir um að setja
á fót stóran her. Napóleon var búinn
að setja kringum Acre í tíu daga, þegar
hann frétti af kornu Tyrkjahersins, sem
var þrjátíu þúsund rnanns. í þessum
her voru hinir bestu og fræknustu her-
nxenn í heiminum. Napóleon hafSi aS-
eins átta þúsund menn til aö berjast við
hinn tyrkneska og breslca her í Acre og
til að nxæta hinurn hræðilega og mikla
her, sem ætlaði að korna Acre til hjálp-
ar.
Napóleon sendi Joringja nokkurn.
Kelber aS nafni, sem hann fékk þrjú
þúsund rnenn til að stöðva Tyrkjaher-
inn með. Mættust Tyrkir og Kelber á
Esdraelon sléttunni. Tyrkjaherinn var
nákvæmlega tíu sinnum stærri en hóp-